نکاتی درباره "پاسخ به مصاحبه با رفیق اشرف دهقانی"
تاریخ نگارش: شهریورماه 58
تاریخ انتـشار: خـرداد ماه 59
به خاطره: چریک فدائی خلق
رفیق شهید عباس جمشیدی رودباری
یکی از رهبران سازمان و سمبل های مقاومت
تقدیم می شود.
شهادت یک قهرمان مقاومت
از زندان های رژیم خبر رسیده است که رفیق قهرمان عباس جمشیدی رودباری پس از دو سال شکنجه در یک سلول انفرادی به شهادت رسیده است.
در تیرماه سال 51 رفیق عباس جمشیدی رودباری در یک درگیری خیابانی بر اثر اصابت گلوله به جمجمه اش بیهوش شد و زنده به دست دشمن اسیر گردید. رفیق در این درگیری چندین گلوله دیگر نیز خورده بود و از اینروی در حال اغماء قرار داشت. عناصر دشمن بلافاصله به دستور مستشاران اسرائیلی، رفیق جمشیدی را با هواپیما به تل آویو بردند تا تحت مداوای پزشکان ماهر صهیونیست بهبود نسبی یافته و آماده شکنجه شود. رفیق را در اسرائیل پس از مداوای اولیه، تحت شکنجه قرار دادند. رفیق جمشیدی در آن وضعیت تا شش روز دلاورانه مقاومت ورزید و کلمه ای برزبان نیاورد. مقاومتی که درخور تحسین و ستایش است. پس از شش روز رفیق قهرمان آدرس منزلی را که در صورت اسارت رفیق می بایست فورا تخلیه شده و برای دشمن مین گذاری گردد، افشاء نمود و دیگر هیچ اطلاعی نتوانستند از او به دست آورند. از آن پس رفیق جمشیدی در سلول انفرادی و جدا از دیگران نگهداری می شد و به تناوب مورد شکنجه قرار می گرفت.
مزدوران شکنجه گر که رفیق را کشته اعلام کرده بودند، بدون ابا وی را آزار می دادند و رفیق جمشیدی، این قهرمان مقاومت، دوسال شکنجه تدریجی را تحمل کرد و نمونه ای ارزنده از مقاومت چریکی از خود به جای گذاشت. تا آن جا که ما می دانیم هیچ مبارزی را رژیم تا این مدت طولانی تحت شکنجه و آزار قرار نداده است و یک چنین امری کاملا بی سابقه بوده است، ولی دشمن حتی پس از دوسال با بکاربردن تمام شیوه های غیرانسانیش نتوانست شخصیت انقلابی رفیق را درهم بشکند و از اینروی آن گاه که تلاش مذبوحانه اش به نتیجه نرسید، در حالی که مأیوس و درمانده بود، او را کُشت و بدین ترتیب بار دیگر ضعف خود را در مقابل اراده یک چریک فدائی خلق به اثبات رسانید.
خاطره جانبازی رفیق جمشیدی تا ابد در قلب مبارزینی که قدم در راه رهائی خلق می گذارند، زنده خواهد ماند. هرگز فراموش نمی کنیم این گفته رفیق جمشیدی را که می گفت: " اگر خونبهای ما آگاهی خلق است، بگذار از خون ما رودخانه ای خروشان جاری شود." رفیق جمشیدی به گفته خویش عمل کرد و علیرغم تمام رنج هائی که بر بدن زخم خورده و سوخته اش وارد ساختند، هرگز به خلق پشت نکرد.
یادش را گرامی می داریم، درس هایش را به خاطر می سپاریم و آرزو می کنیم که در مقاومت همچون او باشیم.
نقل از: " نبرد خلق"، ارگان " سازمان چریک های فدائی خلق ایران" – شماره چهارم – مرداد ماه 1353
با ایمان به پیروزی راهمان
چریک های فدائی خلق ایران
مقدمه
مقاله ای که پیش روی شماست، بلافاصله بعد از انتشار جزوه "پاسخ به مصاحبه با رفیق اشرف دهقانی" نوشته شده است. مقاله حاضر با نشان دادن درهم اندیشی و برملا کردن تناقضات نظری نویسندگان جزوه " پاسخ "، پایه های آن را درهم می ریزد. اما به دو دلیل تا کنون از انتشار آن خودداری شد. دلیل اول برمی گردد به مسائل و امکانات فنی، که تمامی شرایط مربوط به آن را دربرمی گیرد، دلیل دوم، آن بود که ما در یک اثر دیگر به نام "درباره تئوری مبارزه مسلحانه" با زبانی ساده و گویا درباره مسائل مختلف، از جمله رابطه دیکتاتوری و جنبش خودبخودی، شکل اصلی مبارزه ... و غیره بحث کرده و نظرات خود را بیان داشتیم. بر روی این اساس ما فکر می کردیم اگر در کسانی شور و شوق آگاهی به مسائل مورد مشاجره وجود داشته باشد، می توانند به سادگی با رجوع به آن اثر تا حد زیادی از کم و کیف قضایا مطلع گردند.
اما انتشار اسناد پلنوم، توسط همپالگی های غاصبین نام سازمان ما، نظر ما را تغییر داد. در این پلنوم جزوه "پاسخ" همچون زیربنای یک تفکر " نوین"!! مورد ارزیابی و اشاره قرار می گیرد.
پس لازم دیدیم مقاله کنونی را به اضافه یک مقدمه، که در برگیرنده توضیحاتی راجع به "توضیح کوتاه" جزوه "پاسخ" است، انتشار دهیم و در آینده ای نزدیک با ایده های مطروحه در جزوه "پاسخ" به طور مفصل تری برخورد کنیم.