توضیح سایت سیاهکل:

مقاله "آموزش هائی برای جنگ چریکی در شهر" در سال 1351 توسط چریکهای فدائی خلق ایران چاپ شده است.

چاپ مجدد این مقاله در تداوم تلاش برای باز نشر آثار سازمان چریکهای فدائی خلق ایران در دهه پنجاه، صورت می گیرد.

آموزش هائی برای جنگ چریکی در شهر

فهرست

عنوان

مسئله حفاظت امنیتی چریک شهری

شهر شناسی

اصول ابتدائی شناسائی و کسب خبر

تهیه نقشه و مسافت سنجی

تعقیب و درگیری

طراحی عملیات و اجرای آن

"مسئله حفاظت امنیتی چریک شهری"

مسئله حفاظت امنیتی موضوعی ست که زندگی و مرگ عناصر چریک به آن مربوط می شود. چریک شهری در منطقه قدرت و نفوذ و استقرار دشمن فعالیت دارد، لذا همواره در معرض محاصره قرار دارد. خطر در شهر به مراتب بیش از کوهستان است، زیرا با توجه به راه های ارتباطی خوب و کوتاه و تمرکز قوا امکانات دشمن در شهر، دشمن میتواند به محض وصول خبر از موضع و محل تیم چریکی ، عکس العمل سریع نشان دهد بهمین علت چریک شهری باید بسیار نازک بین و دقیق باشد. در مورد مسائل امنیتی چریک شهری چند موضوع مهم وجود دارند که در ذیل به تشریح آن ها می پردازیم:

۱- کنترل کادرها:

لازم است همواره یک سیستم کنترل روی افراد تیمی وجود داشته باشد. این کنترل روی تمام ارتباطات و حرکات تک تک افراد باید وجود داشته باشد. این کنترل به منظور حفظ کادرها صورت می گیرد. در صورتی که روی حرکات و ارتباط های افراد بحث کافی انجام نشود و برای هر حرکتی حساب کافی نشده باشد ممکن است خوش خیالی یک رفیق و کم بها دادن او به خطر ، موجب وارد آوردن ضربات شدید به تیم چریکی بشود و تیم را نابود سازد.

تیم هائی که در یک بخش فعالیت می نمایند لازمست به طریق همه روزه از وضع هم مطلع شوند تا در صورت بروز خطر سریعا با خبر شده و واکنش لازم را نشان دهند. عدم کنترل کادرها تا کنون موجد ضربات زیادی به ما بوده است.

۲- ارتباط گیری:

تجربه بیش از یک سال مبارزات شهری به ما نشان داده است که بیشترین خطرها در هنگام ارتباط گیری رخ داده است(۱) قضیه زیاد پیچیده نیست فردی دستگیر می شود به علت عدم تجربه و آمادگی چریکی در زیر شکنجه ضعف نشان می دهد و محل قرارش با رفیقی را افشاء می کند. دشمن با تمام امکانات منطقه محل ملاقات را محاصره می کند و رفیق را که غافلگیر شده است ، مورد حمله قرار می دهد. تجربه به ما نشان می دهد که بیش از ۸۰ درصد رفقا در سر قرار های شان با عناصر جانبی ، دستگیر شده اند. لازم است متذکر شویم که کادرهای اصلی فدائی که عضو تیم های چریکی فدائی بوده اند هیچ گاه محل قرار رفیق دیگر را افشاء نکرده اند. فدائیانی که در کوره برخورد مسلحانه تعمید آتش و خون دیده اند هرگز تن به خفت نداده و قرار رفیق را افشاء نمی کنند.

مسعود احمد زاده از آن جمله است او تا پنج روز تحت وحشیانه ترین شکنجه های فاشیستی حتی اطاق تکی خود را که فقط به خودش مربوط بود و هیچ خطری متوجه دیگران نمی ساخت را افشاء نکرد. مجید احمد زاده, عباس مفتاحی, عبداکریم حاجیان, سیروس سپهری, علی نقی آرش نمونه هائی بودند که در مورد فوق لب به سخن نگشودند و فقط حرف هائی را زدند که مجاز بودند.

رفیق قهرمان شاهرخ هدایتی، فدائی شهید از آن جمله قهرمانانی بود که در زیر رذیلانه ترین شکنجه ها قاطعانه مقاومت ورزید و به افتخار شهادت نایل آمد. شکنجه گران مزدور بیگانه چشمان او را از کاسه در آوردند، ولی لبانش را نتوانستند از هم بگشایند. بگذار در این جا بار دیگر خاطره قهرمانی های او را زنده کنیم و به این رفیق صدیق که یک فدائی راستین خلق رنجکش ایران بود ، درود بفرستیم. او به تمام رزمندگان درس پایداری و شجاعت می دهد و خاطره قهرمانی او قلب های ما را گرم و گداخته می سازد. شاهرخ هدایتی, عربی بن مهدی ایران است و ما خاطره اش را همواره زنده نگه خواهیم داشت.

تلفاتی که تا کنون داده شده است ما را متعهد می سازد که سیستم کنترلی شدیدی را اعمال نمائیم. باید قبل از هر ارتباط به طریق مناسبی از سلامت فرد مورد نظر مطلع باشیم. برای این کار یک سیستم حضور و غیاب ۲۴ ساعته و حتی کمتر باید برقرار شود. و در صورتی که رفیقی به سر قرار نیامد و یا علامت سلامتی خود را به جای نگذاشت، احتمال را بر دستگیری او بگذارید و اقدامات لازم را بنمائید. این سیستم را باید بسیار جدی گرفت و متعهدانه آن را اجرا کرد.

هنگامی که به سر قرارهای مشکوک میرویم باید اقدامات امنیتی لازم را نموده، پس از مطمئن شدن از وجود و سلامتی فرد مورد نظر، به سراغ او برویم. در این موارد نباید قرار را بطور کامل اجرا کرد ، بلکه باید منطقه را از نقطه نظر مناسبی و به طریق مناسبی کنترل کرد. هنگامی که از وجود و سلامتی رفیق مطلع شدیم به سر وقت او برویم. در قرارها یک علامت رمز سلامتی بگذارید تا در صورتی که به عللی یکی از طرفین وضع ناجوری احساس کرد با دادن علامت بدون ملاقات، طرفین از هم دور شوند. محل قرارها باید در مکان های مناسب انتخاب شوند. سر چهارراه های مهم و جلوی سینماها و درون کافه های معروف برای قرار گذاشتن مناسب نیست. یک خوار و بار فروشی در یک خیابان فرعی، یک کوچه پرت، یک ایستگاه اتوبوس مکان های بهتری هستند.

۳- امکانات زیستی:

یک تیم چریک شهری باید از امکانات زیستی متعدد برخوردار باشد. فرم ایدهآل آن ست که علاوه بر مکان جمعی، تک تک افراد امکانات مستقل داشته باشند، تا در صورت بروز خطر برای مکان تیمی بتوان وسایل را خارج کرده ، آن ها نیز به مکان محفوظی بروند.

۴- حرکت در شهر:

تنظیم حرکت در شهر بیش از هر چیز به شناسائی شهر مربوط می شود. افرادی که تحت پیگرد پلیس می باشند، بهتر است از نقاط تمرکز قوای پلیس و پلیس مخفی عبور و مرور ننمایند. هم چنین رفقائی که تحت پیگرد نیستند در هنگامی که اشیاء خطرناکی حمل و نقل می نمایند ، در ساعات مختلف روز و شب مسیرهای مختلفی را باید مورد استفاده قرار دهیم. بهتر است از نواحی استقرار پلیس و میادین بزرگ که محل استقرار پلیس است عبور ننمائیم. در اطراف تمام میادین شهر ، کوچه ها و معابری وجود دارند که می توانیم با استفاده از آن ها، بدون عبور از خود میدان از یکسو به سوی دیگر برویم. شناسائی مسیرهای کوچه پس کوچه ای از هر نقطه به نقطه دیگر ، اهمیت شایان توجه دارد. با این شناسائی حتی در شرایط حکومت نظامی می توان رفت و آمد کرد. ساعات رفت و آمد بسیار مهم هستند. هیچ گاه نباید در شب هنگامی که خیابان ها کاملا خلوت شدند ، در خیابان ها پرسه بزنیم. همچنین بعضی از ساعات نامناسبند. مثلا بین ساعات ُنه تا یازده و نیم صبح معمولا همه در محل کارشان هستند و اگر در این ساعات در خیابان ها گشت بزنیم ، مورد سوءظن واقع خواهیم شد. بالاخص در خیابان هائی که به علت وجود بانک یا ساختمان تحت مراقب دیگری، مورد مراقبت و توجه پلیس می باشد. هنگام حرکت در کوچه پس کوچه ها برای آن که متوجه شوید که کوچه بن بست نیست، میتوانید به مسیر سیم های برق توجه کنید. توجه به شماره پلاک منازل نیز این موضوع را روشن می کند. با کمی دقت و تمرین در استفاده از این عوامل مهارت خواهید یافت.

هنگامی که حرکت می کنید به پشت سر نگاه های عجولانه نیندازید. اگر مایلید پشت سر خود را کنترل کنید, در سر پیچ ها دور بزرگی بزنید و با دوران کره چشم ، بدون دوران گردن پشت سر را دید بزنید یا این که به بهانه خریدن کبریت یا سیگار وارد مغازه ای شده و هنگام خروج ، پشت سر را کنترل نمائید. هر نوع حرکت تیز و مضطربانه مورد توجه قرار می گیرد. باید بسیار خونسرد بود و حالت چهره را ملایم و بی خیال نشان داد.

همواره باید آماده غافلگیر شدن باشیم و در مکان هائی حرکت کنیم که به آن شناسائی داشته باشیم تا در صورت بروز خطر با اتکاء به شناسائی قبلی از بهترین مسیر دور شویم. هنگامی که با موتورسیکلت یا اتومبیل حرکت می کنیم باید خونسردانه و با احتیاط رانندگی کنیم و از تصادف و خلاف ، پرهیز نمائیم و سعی کنیم از جلوی پاسگاه های راه نمائی که گاهی اوقات اوراق هویت و تصدیق رانندگی مطالبه می کنند، عبور ننمائیم. عبور و مرور از نقاط مورد توجه پلیس ، صحیح نمی باشد. مثلا اطراف دانشگاه و بلوار کرج و پارک فرح مکان های خوبی نیستند. هر فرد بسته به موقعیتی که دارد می تواند مکان های مناسبی را پیدا نماید.

۵- تغییر قیافه و تغییر تیپ:

افرادی که به عللی نباید شناخته شوند برای آن که به سهولت رفت و آمد نمایند و شناخته نشوند، بهتر است در حد امکان تغیر قیافه بدهند. آشنائی با اصول ابتدائی گریم، رنگ مو و تغییر فرم سبیل موثر است. باید علائم مشخصه چهره را از بین برد نحوه راه رفتن و حرکات در هر فرد برای آشناهایش مشخص است ، بطوری که یک فرد آشنا را در شب از روی سایه اش میتوان شناخت ، لذا تغییر قیافه و همچنین تغییر در نحوه راه رفتن مفید است. تغییر تیپ بسیار اهمیت دارد. یک کارگر لباس شیک بپوشد ، حتی از طرف همکارانش ممکن است شناخته نشود، به عکس روشنفکر تر و تمیزی که لباس مندرس کارگری بتن کند کمتر شناخته خواهد شد.

۶- سبکباری و تحرک:

یکی از سه اصل طلائی چریکی (تحرک مطلق) است. چریک هرگز نباید موضع ثابتی بگیرد. هرگز نباید بکوشد تا از موضع ثابتی دفاع نماید. تحرک لازمهء بقاء چریک است. بنابر این هرگز نباید به یک مکان ثابت وابسته شویم، معمولا این وابستگی به علت تمرکز و انبار کردن لوازم و وسایل زیاد در یک مکان یا تصور مناسب بودن یک مکان پیش می آید و همچنین جلوی تحرک را می گیرد و مانع می شود که در هنگام احساس خطر سریعا عکس العمل نشان دهیم و مکان را ترک کنیم. چریک همیشه باید لااقل یک قدم از دشمن جلوتر باشد تا دشمن هرگز به او نرسد. باید همیشه آمادگی تحرک داشت، لذا در مکان تجمع تیمی هرگز نباید لوازم و وسایل زیادی را انبار کنیم، حد اکثر نباید بیش از ۲۰ کیلو بار مهم از قبیل : اسلحه، مهمات، مواد منفجره، جزوات سازمانی، اعلامیه در خانه نگهداری شود.

به یک مکان ثابت خود را وابسته نسازید و همواره آماده حرکت باشید. البته باید ایستگاه بعدی آماده باشد و امکاناتی داشته باشید تا در صورت تخلیه یک مکان از مکان دیگری استفاده کنید. تا به حال عدم تحرک و خوش خیالی ، موجب ضربات مهلکی شده است. در واقعه نیروی هوائی ، سه رفیق ارزنده به خاطر همین عدم تحرک شهید گشتند. در واقعه سه راه آذری سه رفیق بعلت ترک نکردن خانه بشهادت رسیدند، واقعه خیابان ابطحی منجر به شهادت دو رفیق گردید. واقعه شهر شاپور خانی آباد نو به همین دلیل منجر به شهادت یک رفیق شد. در واقعه کوی مهر آباد انتظار بیش از حد منجر به از دست رفتن وسایل و تجهیزات بسیاری شد. این ضایعات همگی بر اثر رعایت نکردن اصل تحرک سریع پیش می آید.

۷- آمادگی های فردی چریک:

چریک باید از آمادگی های فنی و بدنی برخوردار باشد. او باید با کارهای دستی مختلف از قبیل سراجی، نجاری، آهنگری، لحیم کاری،کارهای برقی آشنائی داشته باشد. نرمش بدنی باید با ورزش صبحگاهی تامین شود و در تقویت عضلات توسط کار با وزنه و غیره باید کوشید.

چریک باید دونده خوبی باشد. حداقل باید بتواند ۴ الی ۵ کیلومتر با سرعت متوسط بدود در چند مورد عدم تمرین دوندگی باعث مستولی شدن ضعف به چریک در حال دویدن شده است. در یک مورد یک رفیق پس از برخورد و گریز در اثر عدم تمرین دوندگی دچار حالت تهوع شده و تقریبا بی حس و بی حال شده بود. اگر چه او توانست خود را از مهلکه نجات دهد ولی به هر حال درسی از این ماجرا گرفت. تمرین دوندگی را هر چه زودتر آغاز کنید.

تمرین فنون دفاع از خود و کشیدن سریع اسلحه سرد و گرم اهمیت بسیار زیادی دارد و دانستن این فنون و مهارت در آن ها در شرایط خطر تنها ضامن بقای چریک می باشد.

۸- اقدامات ضد اطلاعاتی:

در گروه چریکی باید یک سیستم ضد اطلاعاتی دقیقا پیاده و اجرا شود. از نوشتن بی رویه یاداشت ها باید خوداری شود. بهترین مکان برای یاداشت سینه افراد است. باید مطالب را به خاطر سپرد و از حفظ مدارک خطرناک حتی المقدور خوداری کرد. در صورتی که ضرورتا چنین مواردی پیش آمد ، باید مدارک را در حد اقل مکان جای داد و آن ها را در مکانی گذاشت و ترتیبی داد تا در صورت بروز خطر سریعا آن ها را از بین برد. اطلاعات افراد بر حسب ضرورت تعیین می شود و هیچ فردی در هیچ موضعی لزومی ندارد که اطلاعات زیادی و غیر ضروری داشته باشد. افراد باید همیشه مواظب سخنان خود باشند تا مبادا اطلاعات زیادی به دیگران بدهند. از درد دل و پر گوئی و داستان سرائی که همیشه حاوی نکات اطلاعاتی است باید اجتناب نمود.

۹- هرگز نباید زنده دستگیر شد:

یک چریک نباید زنده دستگیر شود این وظیفه هر چریک است که در مواقعی که وظیفه خطرناکی را انجام می دهد همواره آماده باشد. باید توجه داشت که تمام حرکات چریک ها خطرناک است، لذا همیشه باید آماده بود در صورت بروز خطر با یک برخورد قاطع در صورت امکان از تمام امکانات و فشنگ ها برای از پای در آوردن دشمن استفاده نمود و وقتی که احتمالا در محاصره قرار گرفتیم باید با قرص سیانور و یا انفجار نارنجک و یا با استفاده از اسلحه کمری خودکشی نمائیم. رفقا پویان و پیرو نذیری در هنگام محاصره منزل با شلیک گلوله خود را کشتند و به ننگ اسارت تن ندادند. رفیق شهید جواد سلاحی در بر خورد خیابان پامنار آن گاه که در محاصره قرار گرفت خود را کشت و به اسارت در نیامد. رفیق چنگیز قبادی به اتفاق رفقا سید نوزادی و سالمی پس از یک برخورد دلیرانه چند ساعت پس از آن که تمام گلوله های شان را بدشمن شلیک کردند ، با انفجار مواد منفجره خود را از بین بردند. رفیق مجید احمد زاده هنگام دستگیری با انفجار نارنجک یک ساواکی را بقتل رسانید. رفیق احمد رضائی مجاهد شهید در هنگام دستگیری با انفجار نارنجک آرزوی دشمن را در مورد زنده دستگیر کردن او به گور سپرد و تعدادی از عوامل ساواک را از بین برد.

یک چریک باید بداند که زنده دستگیر شدن و اسیر شدن موجب خرسندی و تقویت روحیه دشمن می شود. بنا بر این باید طوری رفتار کرد که هرگز دستگیر نشد. یک چریک باید بداند که مرگ همواره بر اسارت رجحان دارد و این واقعیت را بطور ملموس درک نماید.

باید دانست که برخی از رفقا علیرغم تصمیم شان در مورد زنده دستگیر نشدن، بطور زنده به اسارت در آمدند. علت این امر عدم آمادگی آن ها و عدم انتظار آن ها نسبت به یورش دشمن بوده است. در این موارد، دشمن رفقا را غافل گیر کرده و قبل از آن که فرصتی برای عکس العمل داشته باشند ، آن ها را دستگیر ساخته است، لذا باید همواره انتظار غافل گیری را داشت و آماده مقابله بود.

"شهر شناسی"

یکی از آموزش های حیاتی چریک شهری شناسائی شهر می باشد. این امر را باید جدی گرفت و بلافاصله در جهت آموزش آن اقدام کرد. ما در این جا بر اساس تجربیاتی که تا کنون داشته ایم طرحی را ارائه می دهیم. اجرای این طرح کمک قاطعی به حل مسئله شهرشناسی خواهد کرد. ولی هرگز این اصل را نباید فراموش کنید که مهمترین عامل برای هر نوع فعالیت چریک شهری ابتکارات شخصی افراد است. شما با مطالعه طرح ارائه شده و بر حسب امکانات و شرایط و تجربیات خود می توانید به شهر شناسی مبادرت نمائید.

هدف ما از شهر شناسی آشنائی با مسیرها و خیابان بندی شهر و کوچه و پس کوچه هاست. همچنین هدف ما این است که مواضع استقرار نیروهای دشمن را در شهر بشناسیم این شناسائی ها به ما امکان می دهد که در هر شرایطی بتوانیم خود را از خطرها برهانیم و با استفاده از شناسائی فبلی که از مناطق مختلف شهر داریم از منطقه خطر خارج شویم. و ضمنا به ما امکان می دهد تا در شرایط کنترل پلیس در گذرگاه ها ، از مسیرهای فرعی که با نقاط کنترل پلیس برخورد نمی کند ، عبور و مرور کنیم.

ابزار کار:

برای شناسائی سیستماتیک احتیاج به وسایلی داریم این وسایل عبارتند از : ۱- نقشه شهر ۲- وسیله نقلیه ۳- کتاب راهنمای شهر و نقشه مخصوص.

۱- نقشه شهر:

بهترین نقشه برای شروع کار نقشه ۱/۱۰۰۰۰ سازمان نقشه برداری ست که از روی عکس هوائی تهیه شده و بسیار دقیق است در صورت عدم دسترسی به این نقشه میتوانیم از نقشه بزرگ سحاب استفاده کنیم که با اشل۱/۱۰۰۰۰ ترسیم شده است.

اگر به این نقشه هم نتوانستید دسترسی پیدا کنید از نقشه ۲۰۰۰۰/۱ سحاب که در کتابفروشی های معتبر موجود است استفاده کنید.

۲- وسیله نقلیه :

بهترین وسیله نقلیه برای شهز شناسی دوچرخه است چون هم از تحرک برخوردار است هم این که هر کجا خواستیم می توانیم برویم و در صورت لزوم برگردیم و شناسائی را تکرار کنیم. از طرفی چون سرعت دوچرخه خیلی زیاد نیست، فرصت نگاه کردن و به خاطر سپردن معابر و نقاط مشخص وجود دارد. موتور سیکلت نیز وسیله خوبی ست ولی بعلت سرعت زیاد فرصت بررسی به انسان نمی دهد.

۳- کتاب راهنمای شهر و نقشه های مخصوص:

تهیه کتاب راهنمائی شهر که حاوی اطلاعاتی در مورد شهر می باشد مفید است، همچنین تهیه نقشه های مخصوص مانند نقشه خطوط اتوبوس رانی و غیره نیز مفید می باشد.

نحوه کار :

برای شناسائی شهر می توانیم نقشه شهر را به طریقی تقسیم بندی کنیم سپس به گشت زنی بپردازیم. این عمل در صورتی که به طور منظم صورت گیرد نتیجه کاملا مثبت خواهد بود. کار را از کلی شروع کنید و به جزئی برسید و سپس شناسائی جزئی را با شناخت کلی تطبیق دهید. مثلا اول شبکه بندی خیابان های اصلی را فرا گیرید و سپس در چهار چوب این شبعات به شناسائی جزئی از خیابان های فرعی و کوچه پس کوچه ها و گذرگاه ها بپردازید.

قبل از هر نوع طرح شهر شناسی لازم ست در اولین فرصت محوطه اطراف محل سکونت و نقاط رفت و آمد خود را به خوبی شناسائی نمائید و عوامل مثبت و منفی را شناخته و بر اساس این عوامل حرکات خود را تنظیم کنید.

"طرح شناسائی تهران"

در این طرح ابتدا تهران اصلی شناسائی می شود و سپس به شناسائی محلات و مناطق اطراف تهران می پردازیم. منظور از تهران اصلی منطقه ای ست که از شمال خیابان آریامهر (قزل قلعه) و تخت طاوس، از شرق به شهباز و نظام آباد، از غرب به خیابان های نواب شمالی و جنوبی و از جنوب به خیابان شوش محدود می شود.

برای شناسائی تهران اصلی آن را به ۲۲ قطعه تقسیم کرده ایم که در نقشه ضمیمه شده است. قطعا شما بعضی از این قطعات را به خوبی می شناسید ، لذا از مناطقی که شناسائی ندارید شروع کنید و هر روز چند ساعت را به گشت زنی و آشنائی با مناطق ناشناخته بپردازید. در هر قطعه اول خیابان های مهمتر را شناسائی کنید و سپس به شناسائی معابر باریک و پس کوچه ها بپردازید. برای شناسائی محلات و نواحی اطراف تهران اصلی این مناطق را به ۲۰ قسمت کرده ایم بعضی از این قطعات را در یک روز میتوان شناسائی کرد ولی برخی از آن ها به چندین روز گشت زنی احتیاج دارد. این مناطق ۲۰ گانه عبارتند از:

۱- نواحی شمالی و جنوبی خیابان مسگرآباد

۲- نواحی شمالی و جنوبی خیابان فرح آباد

۳- مناطق شمالی و جنوبی خیابان دماوند

۴- منطقه تهران نو

۵- منطقه تهران پارس

۶- منطقه نارمک

۷- منطقه وحیدیه و حشمتیه

۸- منطقه مجیدیه

۹- منطقه عباس آباد

۱۰- منطقه یوسف آباد

۱۱- منطقه امیر آباد

۱۲- منطقه شهر آرا و کوی گیشا

۱۳- منطقه آریا شهر و دریان نووکن

۱۴- منطقه سلسبیل

۱۵- منطقه مهر آباد

۱۶- منطقه امام زاده حسن

۱۷- منطقه خزانه اتابکی

۱۸- منطقه جوادیه

۱۹- منطقه نازی آباد و خانی آباد

۲۰- منطقه خزانه فرح آباد

بطوری که ملاحظه می کنید ، تهران بیش از آن چه فکر می کنید بزرگ است و حتی تهرانی های قدیمی تمام شهر را نمی شناسند. باید سریعا شروع به کار کرد و طبق طرح فوق و یا هر طرح دیگری عمل شناسائی را انجام داد.

حومه شناسی:

پس از شناسائی شهر باید با موتور سیکلت به شناسائی حومه شهر پرداخت مسیرهای اطراف شهر و دهات نزدیک شهر مانند شمیرانات و شهر ری طبق برنامه ای باید شناسائی شود. شناسائی مسیرها و آبروها و خطوط مراصلاتی شهر و معابر فرعی و خاکی که در اطراف شهر وجود دارند ، گاهی اوقات مفید واقع میشوند.

موفق باشید

"اصول ابتدائی شناسائی و کسب خبر"

شناسائی کامل و اطلاعات دقیق ، ۵۰ درصد موفقیت را تضمین می کند. به امر شناسائی باید بسیار بها دهیم و هیچ عملی را بدون شناسائی دقیق و کامل انجام ندهیم. منظور از شناسائی مشخص ساختن جمیع عوامل و شرایطی است که یک هدف نظامی را بوجود می آورد. برای این که ما نادانی خود را از شرایط و مشخصات یک هدف نظامی به دانائی و آگاهی راجع به آن تبدیل کنیم لازمست با آن تماس بگیریم. این برقراری تماس در آغاز به علت نا آگاهی ما و بی تجربگی مان در مورد هدف ناشیانه و خشگ است. لذا باید در آغاز شناسائی، تماس شدید با هدف نگیریم. مثلا وقتی می خواهیم یک کلانتری را شناسائی کنیم نباید یک باره وارد آن شویم، و شروع به نگاه کردن دور و بر نمائیم. این طریقه کار کردن موجب متوجه شدن دشمن گشته و کادر شناسائی کننده را دچار خطر می سازد در غایت موجب اجرا نشدن عمل می گردد. بهتر است از تماس اندک شروع کنیم. تماس اندک طبعا تجربه اندکی به ما می دهد ولی بر مبنای همین تجربه اندک می توان تماس را با هدف بیشتر کرد و بلاخره پس از طی یک پروسه سیستماتیک، از اندک به زیاد و از سطح به عمق رسید و مشخصات هدف را در اختیار گرفت و آگاهی کامل نسبت به آن پیدا کرد.

در مورد مثال فوق اگر می خواهیم داخل یک کلانتری شده و از وضع داخل آن اطلاعاتی بدست آوریم باید یکی دو بار از نزدیک درب آن بگذریم و عملا وضع سایر مراجعان و برخورد آن ها را با ماموران و پاسبان متوجه شویم حتی میتوان با یکی از مراجعان تماس گرفت و با طرح سئوال مناسبی مقداری اطلاع بدست آورد. مثلا موقعی که صبح از جلوی کلانتری عبور می کنید صف طویلی نظر شما را جلب می کند، با مراجعه به افراد صف معلوم می شود که برای اخذ کارت شرکت در امتحان رانندگی ایستاده اند. خوب ! نقطه شروع خوبی ست شما هم در صورت امکان مدارکی جور می کنید و در صف جای می گیرید و خیلی عادی و بدون اشکال وارد کلانتری می شوید و اطلاعات لازمه را بدست می آورید. در موارد دیگر از ابتکارات دیگر می توانیم سود بجوئیم. به خاطر داشته باشید که این طریقه کار به شکیبائی احتیاج دارد ولی در عوض روش مطمئن و سالمی است.

شکیبائی لازمه کار چریکی است. چریک باید با کمترین انرژی بیشترین نتایج را بگیرد. بنابراین باید بسیار هوشیار و صبور بود و از موقعیت ها به نفع برنامه خود استفاده کرد. البته باید دانست که در پاره ای از موارد امکان برقراری تماس با هدف به طریق فوق ممکن نیست. در این هنگام باید بسته به اهمیت هدف مورد نظر تن به خطر داد و با تقبل خطر و محاسبه میزان خطر پیش رفت و شجاعانه با مسائل برخورد کرد و اطلاعات لازمه را بدست آورد. البته عمدتا این چنین نیست، در صورتی که تداوم تماس یک نفر با هدف موجب مشخص شدن او بشود باید از افراد مختلف برای این کار استفاده کرد، تا یک چهره خاص زیاد دیده نشود.

جمع آوری و ضبط اطلاعات:

در تماس های ابتدائی که با هدف می گیریم پاره ای مشخصات پراکنده در اختیارمان قرار می گیرند. ما باید تمام این مشخصات را روی کاغذ بیاوریم. و بترتیب آن ها را با ذکر زمان یاد داشت کنیم معمولا کسب اطلاعات در زمان های مختلف و توسط افراد مختلف انجام می شود. لذا باید تمام اطلاعات رسیده را ثبت کرد. البته این کار خطراتی هم در بر دارد زیرا اصولا تمام یاد داشت ها خطرناکند و در صورتی که بدست دشمن بیفتند تمام رشته ها پنبه می شود. لذا باید در صورت امکان یاد داشت ها را بصورت رمز در آورد و یا این که آنها را جا سازی کرد تا هرگز بدست دشمن نیفتند. این امر حائز اهمیت فراوان است. پس از جمع آوری و ثبت اطلاعات ، لازم ست این اطلاعات را بررسی کنیم و اطلاعاتی را که از طرق گوناگون بدست آمده با هم تقاطع دهیم و نتایج مفید و صحیح را از میان آن ها بیرون کشیم و صحت و سقم آن ها را مجددا تحقیق نمائیم. با این روش متوجه نقایص اطلاعات واصله خواهیم شد و با تکیه به اطلاعات رسیده طرحی برای تکمیل اطلاعات و رفع نواقص بوجود می آوریم و سپس با اجرای طرح تکمیلی اطلاعاتی می پردازیم. توجه داشته باشید که هر خبر را در آغاز "خام" تلقی کنید و پس از پی جوئی و تحقیق آن را بپذیرید. نباید به هر اطلاعی که می رسد خوشبین بود. لازمست که تحقیق و سئوال کافی در اطراف آن بشود. به هرحال با بکار بستن روش فوق ، می توانید با هر امکانی که دارید، اطلاعات صحیحی را استخراج نمائید.

نهیه نقشه و مسافت سنجی:

معمولا در کارهای اطلاعاتی لازم می شود که نقشه و موقعیت هدف مشخص شود. این کار باید در نهایت دقت صورت گیرد بالاخص در شناسائی اجرائی این امر بسیار اهمیت دارد. رفقا باید خود را برای این نوع کارها آماده کنند و اصول نقشه برداری سریع را فرا گیرند و تمرین کنند. برای رسم نقشه باید زاویه خیابان ها و کوچه ها را نسبت به هم مشخص نمود. و فواصل را اندازه گیری کرد. برای تبدیل تعداد قدم ها به متر لازم ست که اندازه قدم متوسط خودمان را بدانیم. برای مسافت های بیشتر میتوان از کیلومتر شمار موتور استفاده کرد که با تقریب ۵۰ متر فواصل را نشان می دهد. هنگام نقشه برداری باید تمام عوارض و عوامل را در صحنه عمل مشخص نموده روی کاغذ بیاوریم. مغازه ها، دستفروش ها، باجه های تلفن و پست، یک طرفه بودن خیابان وضعیت منازل و نحوه استقرار اتوموبیل ها، بدین ترتیب می توانید یک نقشه کاملی از صحنه عمل داشته باشید، که ابزار لازمی برای هر نوع طراحی اجرائی می باشند. یک کادر شناسائی کننده باید چشمان تیز داشته باشد تا با یک نگاه مشخصات زیادی را در ذهنش ثبت کند. او نمی تواند مدت زیادی به هدف چشم بدوزد ، چون ممکن است موجب مشکوک شدن عناصر دشمن بشود.

تعقیب و رد گیری:

گاهی اوقات لازم می شود که فرد پیاده یا سواره ای را تعقیب کنیم. در این موارد باید طوری رفتار کنیم که فرد مورد تعقیب متوجه نشود. بنابراین تعقیب کننده باید خود را نشان ندهد. البته باید توجه داشت که هر نوع خود را مخفی کردن و از پشت دیوار سرک کشیدن نیز مشکوک و غیر طبیعی است. باید طوری نقاط رفت و آمد فرد مورد نظر را کنترل کنیم و در نقاطی بایستیم که بطور طبیعی زاویه دید او نسبت به ما کم باشد. یا این که خود را در بین افراد معمولی که در نزدیکی مکان تحت نظر قرار دارند جا بزنیم برای آن که فرد مورد تعقیب متوجه ما نشود. می توانیم از لباس های مبدل استفاده نمائیم همچنین در یک روز ما می توانیم با تغییرات جزئی حالت لباس خود را عوض کنیم بطوری که فرد مورد نظر همواره با یک تیپ مشخص مواجه نباشد. در مواردی که لازم شود می توانیم از چند نفر برای رد گیری استفاده نمائیم. این افراد که با دوچرخه، موتورسیکلت و ماشین مجهز هستند می توانند فرد مورد نظر را کاملا در محاصره قرار دهند و در هر قطعه از مسیر فرد یکی از این عوامل به تعقیب پردازد و فرد را بیکدیگر پاس بدهند. یکی از مسایل مهم در تعقیب گم نکردن فرد است. معمولا در خیابان های شلوغ مثل استانبول بعلت تراکم رفت و آمد پیاده در صورتی که کمی با فرد مورد تعقیب فاصله بگیریم او را گم خواهیم کرد. در این موارد میتوان از متد فرانسوی تعقیب با روش A.B.C استفاده کرد در این روش تعقیب پیاده یک نفر در جلوی فرد و یک نفر در عقب او و یک نفر در سمت دیگر خیابان بموازات و کمی عقب تر از فرد مورد نظر حرکت می کند و همواره این سه نفر مثلثی را تشکیل میدهند که فرد مورد نظر در داخل این مثلث قرار می گیرد و فرد هر حرکتی بکند باز نمی تواند از درون این مثلث خارج شود. مثلا اگر بخواهد عرض خیابان را قطع کند نفرC که این حرکت او را می بیند ، گام های خود را طوری تنظیم می کند که جلوی او قرار بگیرد. فرد A هم عرض خیابان را قطع می کند که پشت او قرار می گیرد. و فرد B در سمت دیگر خیابان همان نقش را ایفا میکند که قبلا C ایفا می کرد.

در مواقعی که فرد مورد نظر با ماشین حرکت می کند ، ما نیز می توانیم برای تعقیب از ماشین استفاده کنیم. البته موتورسیکلت وسیله پر تحرک تر و بهتری می باشد در این موارد همواره یک الی دو ماشین از ماشین مربوطه فاصله بگیرید تا هنگامی که راننده مربوطه در آینه نگاه می کند متوجه شما نشود. بهترین کار این ست که شما همواره در سمت راست ماشین مزبور قرار بگیرید ، زیرا به این ترتیب از حوزه دید آینه خارج بوده و دیده نخواهید شد.

مطالبی که گفته شد فقط میتواند راهنمائی برای شروع کار باشد. قطعا رفقا با قدرت ابتکار و عمل خود روش های بسیار دیگری کشف خواهند کرد و در عمل بکار خواهند بست و سطح کار را ارتفا خواهند داد.

موفق باشید

همواره موتور را در سمت راست ماشین مربوطه قرار بدهید.

طراحی عملیات و اجرای آن:

یک واحد چریک شهری با هدف های نظامی مختلفی سرو کار دارد و بسته به ضرورت هائی که لازم ست روی این هدف ها طرح هائی پیاده می کند. واحد چریک هرگز نباید هدفی را انتخاب کند که از قدرت و توان او خارج است، این درست است که چریک از برتری روانی نسبت به کادرهای دشمن برخوردار است ولی باید دانست که برتری روانی به تنهائی نمی تواند حلال تمام مسائل یک عمل نظامی باشد بلکه فقط یک عنصر مهم برای موفقیت می باشد. باید واقع بینانه نیروها و امکانات خودمان و نیروها و امکانات دشمن را در اطراف هدف مورد نظر مورد سنجش قرار دهیم و آن گاه مبادرت به عمل نمائیم. بهتر است همیشه هدفی را انتخاب کنیم که کمی از قدرت ما کوچک تر باشد تا ضریب اطمینانی هم برای حوادث غیر مترقبه وجود داشته باشد. پس از انتخاب هدف که در ارتباط با شناسائی های اطلاعاتی صورت می گیرد، دست به شناسائی اجرائی بزنیم.

شناسائی اجرائی:

برای شناسائی اجرائی باید موارد زیر را مورد شناسائی قرار داد.

۱- شناسائی مکان عمل، لازم است قبل از هر کار نقشه و موقعیت نسبی مکان عمل را ترسیم نمائیم و به بررسی آن بپردازیم.

۲- شناسائی زمان اجرای عمل، لازم ست در ساعات مختلف مکان عمل را شناسائی نموده و بهترین زمان را برای اجرای عمل انتخاب نمائیم.

۳- شناسائی نقاط ضعف دشمن. در بررسی ها باید بکوشیم سیستم حفاظتی دشمن را شناخت و نقاط ضعف آن را مشخص نمود و بر مبنای این نقاط ضعف، طرح را پیاده نمود.

۴- شناسائی عوامل باز دارنده : بعد از عمل باید هر نوع باز دارنده را در محوطه عمل شناسائی کنیم و برای خنثی کردن این عوامل راه حل هائی ارائه دهیم.

۵- شناسائی مسیرهای گریز: بعد از عمل باید مسیرهای مختلف موجود را بررسی کرده و بهترین آن ها را انتخاب کنیم. همواره یک بهترین راه حل با توجه به امکانات ما وجود دارد. باید این بهترین راه حل را جستجو کنیم و بیابیم.

طراحی عمل:

با توجه به شناسائی اجرائی و دستاوردهای آن به طراحی عملیات می پردازیم. طبعا در اجرای یک طرح وظایف مختلفی مطرح است و حرکات مختلفی باید انجام شود. با توجه به قابلیت ها و تجارب و کاراکتر هر یک از رفقا وظایف را تقسیم می نمائیم. این وظایف باید برای هر شخصی کاملا مشخص شود. و باید تمام افراد کاملا نسبت به وظایف خود توجیه باشند. هر فرد لازم ست علاوه بر وظایف خود و حرکاتی که باید بکند به وظایف و حرکات دیگران نیز واقف باشد. اعضای تیم چریکی باید مانند اعضای یک بدن در رابطه با هم نقش های خود را ایفا کنند. این فرم ایدآل یک عمل چریکی است. فرمانده تیم ، مسئولیت مستقیم طرح را به عهده دارد و باید در مقابل تمام مسائل موضع فعال اتخاذ نماید و ضمن بحث عمومی در تیم وظایف را مشخص سازد. در مواردی که اختلافات کم اهمیت بر سر مسائلی بروز می کند، فرمانده برای اجتناب از خرده کاری لازم ست رسما مسئله را حل نماید و عمل طراحی ادامه یابد. در مواردی که اختلافات تعین کننده وجود دارد باید بیشتر بحث کرد و بالاخره بهترین راه حل را انتخاب نمود. گاهی اوقات اختلاف ناشی از نقص شناسائی است، در این موارد باید شناسائی را کامل کرد و عمل طراحی را تکمیل نمود. در طراحی هر عمل باید تجارب گذشته را مورد نظر قرار داد و از اشتباهاتی که در گذشته موجب اشکال در اجرای عملیات شده است اجتناب نمود. حتما باید احتمالات مختلف را در نظر بگیریم و پیش بینی های حفاظی و امنیتی داشته باشیم. قرارهای بعد از عمل و وظایف مان در صورت بروز خطرات باید مشخص باشد تا با عمل انجام شده مواجه نشویم و غافلگیر نگردیم. پس از بحث روی قسمت های مختلف طرح ، برای نظم بخشیدن به افکارمان و استفاده از نتایج مباحثات لازم ست صورت عملیات نوشنته شود.

صورت عملیات:

یکی از رفقا باید صورت عملیات را بنویسد. در صورت عملیات تمام حرکاتی که در روز صفر انجام می شود نوشته شده و وظایف و برنامه هر نفر دقیقا تعین می گردد. نقشه بزرگ محل تهیه شده، افراد روی نقشه مشخص می شوند و نحوهء حرکات هر فرد و تقدم و تاخر هر حرکت دقیقا تعیین می گردد. قرارهای قبل و بعد از عمل مشخص می شوند و تمام وسائل فردی و جمعی مشخص می گردند. پس از نوشتن صورت عملیات ، یک بار دیگر تمام افراد شرکت کننده صورت را مطالعه کرده و نظرات اصلاحی خود را ارائه می دهند. و در صورت لزوم به قسمت هائی که لازم بدانند انتقاد می کنند. پس از بحث های تکمیلی نواقص کاملا مرتفع شده و طرح قابل اجرا می گردد. نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این ست که گاهی اوقات تمام عوامل را نمی توان مشخص نمود و به این ترتیب عمل چریکی با نوعی ریسک همراه می شود. در این موارد باید خطر را ارزیابی کرد و در صورتی که با در نظر گرفتن ارزش عمل، اجرای آن به دادن تلفات احتمالی میارزد، دست بعمل می زنیم. پس از تصویب صورت عملیات، طرح قابل اجرا بوده و تمام حرکات از طرف افراد عمل کننده لازم الاجرا می باشند. هر فرد موظف است دقیقا وظایف تعین شده را انجام دهد و جای هیج گونه بحثی نیست.

تدارکعمل:

بسته به نوع عملی که قرار است انجام گیرد، استفاده از وسیله نقلیه مختلف و ابراز و لوازم گوناگون ضرورت پیدا می کند. باید تا روز قبل از عمل تمام این تدارکات انجام گرفته و همه چیز آماده باشد. ماشین یا موتور را سرویس کرده و آماده کار نمائید ، سلاح های انفرادی و عمومی را روغن کاری کرده و آماده استفاده نمائید. لباس و کفش که باید موقع عمل بپوشید باید مناسب بوده و آماده شود. محتویات جیب افراد باید در هنگام اجرای عمل از هر گونه اوراق و مدارک پاک گردد. کارت های کوچک لباس شوئی را که به آستر کت یا شلوار وصل شده ، پاره کنید. تمام جیب ها به خصوص جیب های کوچک را جستجو کرده و هر گونه کاغذی را بیرون بیاورید. و در صورت لزوم برای اجتناب از گذاردن اثر انگشت، دستکش و یا چسب پزشکی را باید آماده ساخت. هرگز هیچ کار تدارکی را به روز سفر موکول نکنید. فرمانده شخصا موظف است به تمام جریانات تدارکی نظارت کرده و کوچک ترین چیزها را مورد دقت و سئوال قرار دهد. در صورتی که یک روز به سفر مانده، بعضی از کارهای تدارکی از جمله تهیه ماشین انجام نشده باشد، عمل را به روز دیگر موکول نمائید. توجه داشته باشید ، یک روز قبل از سفر همه چیز آماده باشد.

گاهی اوقات تمرین بعضی کارها و حرکات لازم است. باید بطوری جدی حرکات فوق را تمرین کرد. و در آن ورزیدگی کامل بدست آورد. بدین ترتیب آماده اجرای عمل خواهیم بود.

اجرای عملیات:

پس از طراحی و تدارک ، مسئله اجرای عمل مطرح است در هنگام اجرای عملیات، فرمانده تصمیم می گیرد. او می تواند در طرح تغییراتی بدهد و یا این که طرح را به عقب بیاندازد که البته باید توضیحات قانع کننده راجع به تصمیمات خود به سایرین بدهد و به انتقادات رفقا پاسخ گوید. در هنگام اجرای عملیات فرمانده نطارت کلی بر صحنه عمل داشته و هر فرمانی که صادر می کند باید بدون چون و چرا اجرا شود، حتی در صورتی که این فرمان غلط به نظر برسد، باید اجرا شود و بعدا به آن انتقاد شود. در هنگام اجرای عملیات جای هیچ گونه بحث و مجادله نیست، فرمانده مسئول عملیات در صورت لزوم میتواند نظریه افراد را جویا شود. ولی به هرحال تصمیم قاطع و نهائی با اوست. افراد تیم موظف هستند که دستورات را اجرا نمایند و در صورت عدم اجرای دستورات محاکمه تیمی خواهند شد. در جریان انقلاب کوبا یکی از سه گناهی که مجازات اعدام داشت، عدم اطاعت از دستورات فرمانده در حین اجرای عملیات نظامی بود. پس از اجرای عملیات حتما باید جلسه انتقاد از خود تشکیل شده و تمام خطاهای جمعی و فردی مورد بررسی قرار بگیرند و تجارب ناشی از عمل جمع بندی شود تا در آینده عملیات به نحو بهتری اجرا گردند.

موفق باشید

زیرنویس:

۱) تجارب سایر مبارزات انقلابی نیز موید این نظریه است. کارلوس ماریگلا در سر قرار یک کشیش که زیر شکنجه محل قرار را افشاء کرده بود ، کشته شد. خسرو روزبه نیز سر قرار دستگیر شد و...