به نقل از : ماهنامه کارگری ، ارگان کارگری چریکهای فدایی خلق ایران

شماره 28 ، اردیبهشت ماه 1395

ترفند های بورژوازی برای تشديد استثمار کارگران!

نشریه گاردین در 23 اردیبهشت ماه امسال (1395) با استناد به گزارش موسسه آکسفام اطلاع داد که: "کارگران شرکت های مواد غذائی در آمریکا به طور منظم از استفاده از سرویسهای بهداشتی ، منع شده و در نتیجه گروهی از کارگران ناچار به استفاده از پوشک شدهاند". بر اساس این گزارش ، کارگران کمپانی غذایی "تایسون" که یکی از بزرگ ترین شرکت ها در زمینه مواد غذائی است به آکسفام گفتهاند که مدیران با استهزا و تهدید به تنبیه و اخراج ، سعی در کاهش مدت زمانی کرده اند که کارگران از سرویسهای بهداشتی استفاده می کنند. روشن است که کمپانی مزبور با این اقدام کوشیده است شدت استثمار نیروی کار کارگران را هر چه بیشتر افزایش دهد.

به گزارش آکسفام بیش از 250 هزار کارگر در کمپانی های مواد غذایی ایالات متحده آمریکا مشغول به کار اند که حدود 100 هزار نفر از این کارگران در چند شرکت بزرگ مواد غذایی همانند "تایسون" ، "پرودو" ، "پیلگیریم پرایز" و "ساندرسون" کار می کنند. در همه این شرکت ها که محیط کار به خاطر بوی تهوع آور خون ، امعاء و احشاء هزاران هزار گاو ، خوک ، مرغ و بوقلمون و غیره... غیر قابل تحمل می باشد ، اگر کارگران تقاضای رفتن به دستشوئی کنند ، تحقیر گشته ، به درخواست آن ها بیتوجهی شده و یا تهدید به اخراج از کارخانه میشوند.

جای تعجب نیست که شرکتهای آمریکایی اقدام وحشیانه و غیر انسانی محروم کردن کارگران حتی از رفتن به دستشوئی ، این طبیعی ترین نیاز انسانی را به انحاء مختلف تکذیب کرده و چهره کارگر ستیزی خود را بپوشانند. اما این تکذیب در شرایطی است که آکسفام بر اساس یک تحقیق از 266 کارگر این بخش از صنایع در آمریکا تاکید میکند که بیش از 80 درصد از کارگران گفتهاند که به آنها اجازه داده نمیشود در طول کار به دستشویی بروند. حتی بعضی از شرکتها کارگران را تهدید کردهاند که اگر در هنگام کار ، استراحت درخواست کنند ، اخراج خواهند شد. این در حالی است که طبق قوانین کار در آمریکا ، برای هر چهار ساعت کار مداوم ، قرار است که کارگر 15 دقیقه زمان استراحت داشته باشد. در چنین اوضاعی است که برای کارگران چاره ای نگذاشته اند جز آن که در زمان کار از پوشک استفاده کنند!

در نگاه اول این موضوع بیشتر جوک و شوخی جلوه می کند. به خصوص در شرایطی که شدت و وسعت فجایع مرتکب شده توسط سرمایه داران خون خوار در کشور های تحت سلطه به حدی است که گاه کسانی در پرتو آن می کوشند فجایعی که سرمایه داران در خود کشورهای متروپل و به اصطلاح متمدن و پیشرفته ایجاد می کنند را به حاشیه برانند. اما نگاهی به تاریخ نظام سرمایه داری نشان می دهد که هیچ شوخی ای در کار نیست بلکه همچون همیشه کارفرمایان در تلاش اند تا به هر وسیله ای که می توانند با افزایش شدت کار ، شیره جان کارگران را بیشتر مکیده و حاصل استثمار آنان را به دیگ کیمیائی سرمایه سرریز کنند.

واقعیت این است که نظام سرمایه داری سیستمی ظالمانه است که بر اساس استثمار وحشیانه نیروی کار بنیان یافته و گسترش پیدا کرده است. در این نظام ، کارفرما ها که زندگی انگلی شان از قبل کار و زحمت کارگران تأمین می شود به هر وسیله ای متوسل می شوند تا با طولانی تر کردن ساعت کار و پائین آوردن دستمزد و کلا صرفه جوئی در هزینه های تولید تا می توانند مقدار سود خود را بالا تر ببرند. با نگاهی به تاریخ سراسر ستم گرانه سرمایه داری شاهد ترفند های گوناگونی هستیم که سرمایه داران به کار می برند تا با تشدید نرخ استثمار کارگران و دادن شتاب بیشتر به سرعت کار مقدار سود خود را افزایش دهند.

از آن جا که همه هستی سرمایه دار ، وابسته به حجم ارزش اضافه ای است که کارگر تولید می کند ، بنابراین منافع کارفرمایان همواره این بوده که ساعات کار را ضمن حفظ سطح دستمزد ، طولانی تر نمایند تا مدت زمانی که کارگر صرف تولید ارزش اضافه می کند بیشتر گشته و ارزش اضافه بیشتری نصیب سرمایه داران گردد. همچنین سرمایه داران با ایجاد محدودیت های بیشتر در شرایط کار و امکانات و زمان استراحت کارگران می کوشند به هدف حداکثر درجه استثمار و بهره کشی در محیط کار تحقق بخشند. اقدام ضد انسانی ای نظیر اعمال محدودیت در زمان تنفس و دستشویی و غیره حاصل طبیعی چنین واقعیتی می باشد. واضح است که اگر به فرض بر اساس قرارداد بین کارگر و کارفرما کارگر باید 8 ساعت کار کند تا چهار ساعت ارزش اضافه نصیب کارفرما شود همه تلاش کارفرما این خواهد بود که تا می تواند در این 8 ساعت از نیروی کار کارگر بیشتر استفاده کند و شدت کار را بیشتر کند. به همین دلیل هم اگر کارگر به جای دستشوئی رفتن کار کند همان مدت زمانی که قرار بوده صرف دستشوئی شود نیروی کارش به کار گرفته شده و سود بیشتری به جیب کارفرما ریخته می شود. بی دلیل نیست که "تایسون" یکی از همین کمپانی ها در ایالات متحده آمریکا که در این گزارش در باره اش صحبت شده امسال پیش بینی کرده که "سود خالص آن نزدیک به چهل درصد رشد داشته و به بیش از یک و نیم میلیارد دلار خواهد رسید". این سود در واقع حاصل چپاول هر چه بیشتر نیروی کار است که با چنین شگرد هائی به قیمت تحمیل شرایط غیر انسانی به همه کارگران به خصوص به قیمت تحمیل رنج و عذاب به زنان کارگر که در دوران عادت ماهانه و یا در زمان بارداری نیازهای بیشتری جهت استفاده از سرویسهای بهداشتی دارند ، افزایش یافته است.

کارل مارکس اندیشمند بزرگ طبقه کارگر که کارگران جهان کشف قانونمندی های حاکم بر نظام سرمایه داری را مدیون وی می باشند زمانی در تشریح نظام ظالمانه سرمایه داری نوشت که: "سرمایه از بدو تولد از فرق سر تا نوک پا ، از هر منفذش ، خون و کثافت می چکد." حال اگر کارگران تنها به همین خبر مورد بحث دقت کنند و آن را در ذهن خود حلاجی نمایند ، معنای این جمع بندی عمیق از تاریخ سرمایه داری را بهتر درک خواهند کرد. جنایات سرمایه داران تنها به جنگ هائی که هر روز و در چهار گوشه جهان راه انداخته و راه می اندازند ، خلاصه نمی شود. سرمایه داران هر روز و هر ساعت در محیط کار با کشیدن شیره جان کارگران دارند جنایت می کنند و درست برای حفظ و تداوم جنایات خود در حق کارگران و زحمتکشان است که جنگ راه می اندازند و به هر اقدام وحشیانه دیگری متوسل می شوند. بر اساس چنین واقعیتی ضرورت تلاش برای نابودی این نظام جهنمی در مقابل کارگران جهان قرار گرفته است. تجربه نشان داده که طبقه کارگر به رهائی نخواهد رسید مگر با نابودی نظام سرمایه داری. مسلم است که در این راه روشنفکران کمونیست با بردن آگاهی سوسیالیستی به میان کارگران باید به یاری آن ها بشتابند. ولی شکی نیست که رهائی کارگران تنها به دست خود کارگران امکان پذیر است و به همین دلیل است که کارگران در سرود انترناسیونال می خوانند "با دست خود گیریم آزادی ، در پیکار های بی امان". این هدف اساساً در جریان مبارزه سیاسی انقلابی که نابودی نظام حاکم را هدف قرار داده ، امکان پذیر خواهد بود.