توضیح: مصاحبه "پیام فدایی" با یکی از فعالین جنبش "اشغال وال استریت" که در روز شنبه 29 اکتبر 2011 در شهر نیویورک انجام گرفت ، به صورت ویدیو موجود است. http://www.youtube.com/v/pqN2fvVDyRk

متنی که در زیر ملاحظه میکنید ترجمه این مصاحبه از زبان انگلیسی به فارسی میباشد.

مصاحبه پیام فدایی با یکی از فعالین جنبش "اشغال وال استریت" !

پيام فدائی: از طرف "پیام فدایی" بخاطر وقتی که در اختیار ما گذاشتید تشکر میکنم. لطفا خودتان را معرفی کنيد. قبل از اينکه سئوالات خودم را مطرح کنم بگذاريد بپرسم که چرا به جنبش "اشغال وال استريت" پيوستيد و يا از آن حمايت می کنيد؟

پاسخ: من "برندن" هستم و از فلوریدا به این جا آمده ام. من فکر می کنم من (به این جنبش) پیوستم تا عمدتا به اصلاح طلبان رفرمیست یاد دهم که سرمایه داری در بحران نیست بلکه خود سرمایه داری بحران است. هر بار که در تاریخ سرمایه داری رفرم شده است ، کارفرمایان قدرتی بیشتر و کارگران ضعیفتر شده اند. من می خواهم مردم بیدار و متوجه شوند که رأی دادن به دموکرات ها یا هر سیاستمدار دیگری راه حلی نیست که مشکلات ما را حل کند.

پيام فدائی: مارکس در مانيفست جنبش کارگری را جنبش مستقل اکثريتی عظيم به سود اکثريت عظيم می نامد و همان طور که می دانيد اشغال کنندگان وال استريت خود راجنبش 99 درصدی معرفی می کنند که يک در صد حاکم ، زندگی را بر آنها سياه کرده اند. آيا رابطه ای بين اين دو می بينيد؟

پاسخ: کاملا، اما من فکر نمی کنم این جنبش به آن آگاهی طبقاتی که منجر به شرایط انقلابی که مارکس تصور میکرد رسیده باشد. من فکر می کنم که ما هنوز به آن مرحله نرسیده ایم. ما نیاز به یک بیداری جمعی و تغییر پارادایم در تغییر سیاست های موجود داریم.

پيام فدائی: ارزيابی تان از نقش بحران های نظام سرمايه داری در شکل گيری اين اعتراض چيست؟

پاسخ: این جنبش نتیجه مستقیم بحران مالی کنونی در این کشور و در سراسر جهان است. مردم این جا جمع نمیشدند اگر از لحاظ مالی ضربه نخورده بودند و خانه هایشان را از دست نداده بودند. این جنبش نمی توانست وجود داشته باشد اگر رکود اقتصادی چند سال گذشته نبود.

پيام فدائی: همانطور که می دانيد جنبش وال استريت در شهرهای مختلف آمريکا گسترش يافت. به نظر شما زمينه هاى اجتماعى اين امر چه می باشد؟

پاسخ: من فکر می کنم بیکاری عظیم در حدود 10 درصد ، بیکاری ای که رقم واقعی آن احتمالا بسیار بالاتر از آن است. میلیون ها نفرخانه های خود را از دست داده اند و شغل هایشان به کشورهای دیگر فرستاده شده اند. به دلائل بی شماری مردم از این که با آنها مثل کالا رفتار میشود خسته اند ، مردم می خواهند که مثل انسان با آن ها رفتار شود.

پيام فدائی: در شرايطی که مبلغان سرمايه داری از عدم دخالت دولت در اقتصاد سخن می گفتند و نئوليبراليزم مدعی بود که بازار همه چيز را تنظيم می کند در جريان بحرانی که از سه سال پيش شروع شد شاهد واريزی ميلياردها دلار از بودجه عمومی از سوی دولتهای سرمايه داری به حساب بانک ها برای نجات آنها از ورشکستگی و بحران بوديم امری که بار ديگر ورشکستگی تمام عيار نئوليبراليزم را در مقابل چشم همگان قرار می دهد. حال در جريان جنبش اخير شاهد هستيم که شعار ما نمی خواهيم هزينه های بحران شما را بپردازيم ، در همه جا طنين انداخته است. نظرتان در باره اين شعار و چرائی گستردگی آن چيست؟

پاسخ: من فکر می کنم این یک آغاز بزرگی است ، ولی لازم است که مردم فرای بانک ها و شرکت های بزرگ نگاه کنند. اینها فقط بخشی از مسائل مردم در اینجا هستند. مسائل بزرگتری وجود دارند. کل سیستم باید نابود و کنار گذاشته شود نه فقط وال استریت و واشنگتن و وابستگانشان.

پيام فدائی: گاه ادعا می شود که اين حرکت راديکال نيست چون بر آورده شدن تقاضا ها و مطالباتی را از کنگره آمريکا خواسته است در رابطه با چنين ادعائی چه می گوئيد؟

پاسخ: من فکر می کنم که عنصر رادیکال در این جنبش وجود دارد ، اما من فکر می کنم به طور کلی عمدتا اصلاح طلب و لیبرال است . من می خواهم که بیشتر رادیکالیزه شود. بزرگترین دلیل حضور من در اینجا کمک به رادیکالیزه کردن مردم است. من اینجا هستم تا به آن ها آموزش بدهم چیزی که نادرست هست را نمی شود اصلاح کرد.

پيام فدائی: در 15 اکتبر در همبستگی با اشغال وال استريت در کشور های گوناگونی شاهد بر پائی تظاهرات بوديم و در ايتالیا بيش از 200 هزار نفر به خيابان آمدند. آيا اين حد از همبستگی را از قبل پيش بينی می کرديد و چه ارزيابی از آن داريد؟

پاسخ: من نمی گویم که قابل پیش بینی بود ، اما من امیدوار بودم که مردم جهان به حمایت بر خیزند. من نمی توانم از اهداف ، مقاصد و احساسات مردم در سراسر جهان که در همبستگی با ما به پا خاستند صحبت کنم ، با این حال ، من فکر می کنم این یک شروع بسیار خوبی برای بیداری مردم در سراسر جهان بود. مشکلات در وال استریت تنها روی مردم آمریکا تاثیر نمی گذارد و جهانی است و همه توسط آن تحت تأثیر قرار می گیرند. بنابراین من خوشحالم که جهان در کنار ما ایستاده است .

پيام فدائی: در حاليکه همه به فقدان تشکل و رهبری در اين حرکت اشاره می کنند برخی آن را دارای مرکز هدايت کننده جلوه داده و گاه شنيده می شود که آن را حرکت مورد پشتيبانی بخشی از حزب دمکرات آمريکا قلمداد می کنند در اين باره ارزيابی شما چيست؟

پاسخ: من خوشحالم که این جنبش رهبری ندارد. من فکر می کنم اگر ما ساختاری از بالا به پایین داشتیم برای کل جنبش خطرناک می بود. من دوست ندارم که سیاستمداران در حمایت از ما حاضر شوند ، چرا که آن ها همان هایی هستند که ما بر علیه شان داریم مبارزه می کنیم. آن ها هستند که به نجات بانک ها در وال استریت آمدند ، آن ها هستند که میخواهند نظام گندیده و ظالمانه موجود را حفظ کنند. بنابراین من حمایت سیاستمداران را نمی خواهم.

پيام فدائی: تا کنون جنبه های قوت و ضعف اين جنبش را چگونه می بينيد؟

پاسخ: بزرگترین قدرت ، وجود باورهای گوناگون در اینجاست. مردم در اینجا با ایدئولوژی های متفاوت سیاسی ، با یک هدف مشترک گرد هم آمده اند. من فکر می کنم این مسئله باعث تقویت ما میشود ، نقطه ضعف یا مشکل مهمی تا کنون ندیده ام.

پيام فدائی: برای مارکسیست ها و نيرو های انقلابی و راديکال در رابطه با اين جنبش چه وظيفه ای قائل هستيد؟

پاسخ: من فکر می کنم بهترین کاری که ما می توانیم انجام دهیم این است که به مردم آموزش دهیم که این سیستم احتیاج به اصلاح ندارد تا قوی تر بیرون بیاید. فکر میکنم این مهم ترین چیزی است که میتوانیم به مردم آموزش بدهیم.

پيام فدائی: با سپاس از وقتی که برای اين گفتگو گذاشتيد و به اميد اينکه شاهد رشد روز افزون پيوند ها و همکاری بين نيرو های انقلابی و مترقی باشيم. در خاتمه اگر موردی هست که بخواهيد بر آن تاکيد داشته باشید لطفا آن را مطرح کنید.

پاسخ: دریک دنیای ایده آل ، ما برای رسیدن به اهدافمان نیازی به استفاده از خشونت نداریم. اما متاسفانه اعتقاد به مبارزه مسالمت آمیز و استفاده از آن به مثابه تنها استراتژی ، بسیار ساده لوحانه است. خشونت هر چند نا خوشایند باشد ، اما گاهی اوقات ضروری است. من الان تقریبا ده سال است که در حال مطالعه آثار مارکس هستم ، اما تا زمانی که برنامه های رفاه اجتماعی و چگونگی بوجود آمدن آن ها و این که این برنامه ها وجود نمی داشتند اگر سوسیالیسم نبود را مرور نکرده بودم ، او را درک نکردم. من فکر می کنم هر روز برای من تجربه یادگیری بوده تا خودم و باورهایم را بهتر بشناسم. من فکر می کنم از زمانی که به این جا آمدم ، برخی از باورهای من ممکن است تغییر کرده باشند. دلم می خواهد فکر کنم که قادر شده ام کاری کنم تا افکار دیگران را کمی تغییر و رادیکال کرده باشم و آن ها را از این فکر که شرکت در انتخابات جواب مشکلات موجود هست را دور کرده باشم. من فکر می کنم اگر چپ رادیکال می خواهد نقشی در آینده سیاسی آمریکا ایفا کند باید ویژه گی های آمریکایی بخود بگیرد و در آینده در مناظرات باز شرکت داشته باشد. مارکسیست های آمریکایی برای مدت طولانی ای اتحاد جماهیر شوروی را ستایش میکردند. آن جا جای وحشتناک و سرکوب شده ای بود که دولتش مردم را سرکوب میکرد و فقط در اسم سوسیالیسم بود. بوجود آمدن اتحاد جماهیر شوروی ، شروع فوق العاده برای جهان بود. متاسفانه مسئولین حزب کمونیست نمی بایست تا آن حد قدرت میداشتند و می بایست پروسه دمکراتیک ، آزادی بیان و دگراندیشی سیاسی بیشتری می داشتند.

من می خواهم همه بدانند که مقاومت هرگز بیهوده نیست ، مبارزه در هر فرصتی مهم است ، در هر مرحله از راه اهمیت دارد. ما نباید در مقابل سختی ها تسلیم شویم ، با رسیدن فصل زمستان و افزایش سرکوب پلیس مثل آن چه در اوکلند اتفاق افتاد ، ما نمی توانیم تسلیم شویم. ما باید در اینجا باقی بمانیم و در هر قدم کاری انجام دهیم. مسلما (این کار) بسیار دشوار خواهد بود ، ما به زمین خواهیم خورد اما باز بلند خواهیم شد و خواهیم جنگید برای اینکه باید این کار را انجام دهیم. اگر ما این کار را نکنیم هیچ کس دیگری هم نخواهد کرد.

چه آیت الله ها در ایران و یا پلیس نژادپرست در نیویورک ، ضروری است که مردم در برابر ظلم و ستم و اقتدار برخیزند. این حرکت در سراسر جهان در چند سال گذشته آغاز شده است ، هنگامی که شورش برای اولین بار در یونان آغاز شد، هیچ کس انتظار آن را تا به این حد نداشت. در حال حاضر یونان در آستانه انقلاب است. اینجا ، در نیویورک، من نمی دانم که آیا این آغاز انقلاب بعدی آمریکا هست ، می تواند باشد و این بسیار ارزش جنگیدن دارد. مردم سراسر جهان این جنبش را پشتیبانی می کنند. همه میدانند که یک چیزی خراب است، اکثر مردم نمی دانند چه هست ، به همین دلیل من اینجا هستم. من اینجا هستم تا به مردم بگویم که جهان بهتری ممکن است، که ما می توانیم آینده خود مان را رقم بزنیم.