گزارشی از مراسم یادمان شهدای مردم افغانستان در تورنتو، کانادا!

در روز شنبه ٩ جون ۲۰۱۲ مراسمی توسط "کانون یاددهانی از شهدای مردم افغانستان" برای گرامیداشت خاطره آزادیخواهان افغانی که در مبارزه با حکومت های وابسته و اشغالگران امپریالیست در چند دهه گذشته جان خود را از دست داده اند، با شرکت زنان و مردان و جوانان آگاه افغانی و ایرانی مقیم تورنتو برگزار شد. (۱)

مجری برنامه در ابتدای مراسم به این واقعیت اشاره کرد که انتخاب یک روز بخصوص به عنوان روز یادمان شهدای مردم افغانستان بسیار مشکل است، زیرا که "در کشوری که هر هفته اش، هر روزش و هر لحظه اش در ظرف بیش از سی سال با کشتار بی سابقه ای همراه بوده که در هیچ گوشه دیگر دنیا سابقه نداشته، انتخاب یک روز برای بزرگداشت یاد شهدا سخت است."

در طول مراسم، چند تن از زندانیان سابق زندان مخوف افغانستان، زندان "پل چرخی" خاطراتی از زندان و رفقای شهید خود بیان کردند. همچنین زن آزادیخواهی به نام "ماه جان" نیز خاطراتی را در مورد شهدای مبارز و هم سازمانی خود که چندین سال همراه با آن ها زندگی مخفی داشته اند، با حضار در میان گذاشت. او با بندی از شعر "فرخی یزدی" سخنانش را شروع کرد که می گوید "در کف مردانگی شمشیر می باید گرفت، حق خود را از دهان شیر می باید گرفت". این زن آزادیخواه در بخشی از خاطراتش در مورد عموی پسرش که یکی از آزادی خواهان این کشور بوده، گفت: "وقتی که پس از ماه ها زندگی مخفیانه در کوهستان به خانه باز می گشت، از دیدن او بسیار خوشحال می شدیم اما از در خانه بودنش بسیار نگران بودیم."

"حبیب" یکی دیگر از سخنرانان مبارزی بود از مناطق کوهستانی هرات و در روستای زادگاهش با انقلابیونی مانند "ماما غلام محمد" و دیگر مبارزانی که هم قریه ای او بودند در مبارزات ضد سلطنتی و ضد امپریالیستی دهه ۱۳۵۰ شرکت داشت. بخشی از صحبت های حبیب مربوط به ارتباط و دوستی اش با هواداران چریک های فدایی خلق ایران بود. او می گفت که "بعد از این که دو تا از برادر هایم به دست مزدوران رژیم و امپریالیست ها کشته شدند، مجبور به مهاجرت به ایران شدم. وقتی که در یکی از شهرهای مازندران به دنبال کار بودم با چند جوان فعال چریک فدایی خلق آشنا شدم." او همراه با رفقای ایرانی خود در مبارزه با رژیم شاه، خلع سلاح پادگان ها، و پس از شکست انقلاب ۵۷ نیز در تظاهرات بر ضد جمهوری اسلامی شرکت داشته. به گفته او، بهترین خاطره اش از ایران در رابطه با زمانی است که با رفقای ایرانی خود برای شنیدن سخنرانی رفیق اشرف دهقانی از مازندران به مهاباد رفته بود.

در این مراسم شعرهای انقلابی متعددی نیز توسط سخنرانان و شعرای افغانستان خوانده شد. شاعران آزادیخواهی مانند "رحیمه توخی" و "کبیر توخی" و "نجیب ثاقب" نیز اشعار زیبایی را که خود سروده بودند، خواندند. برای نمونه "رحیمه توخی" در گرامیداشت شهدای انقلاب مردم افغانستان سروده ای تحت عنوان "ما آرام نگیریم" ارائه نمود که در بخشی از آن آمده است:"

از کـاروان ، قـافـلــه سـالاران بـرفتـند

مـا رهـروی راهـیم کـه یـاران بـرفتـند

بـا تیـغ قساوت شـکافتند سـینۀ بلـبلان

از دشـت و دمـن خیل غـزالان بـرفتند

رفتند و داغ حسرت گذاشتند به قلب ها

چون مـوج پر تلاطـم، شـتابان بـرفتـند

آن جــاده ای تـاریـک مخـوفِ نـبرد را

با مشـعل رزم کـردند فـروزان ، برفتـند

بگذاشـتیم قـدم ، بر نقـش پـای یـاران

در بحـر ِ بیـکـران ، خـروشـان برفتـند"

فعالین چریکهای فدایی خلق ایران در شهر تورنتو نیز در این مراسم حضور داشتند و رفیق سهیلا دهماسی از سوی آن ها برای همبستگی با مبارزین افغان و مردم تحت ستم این کشور در این جلسه صحبت نمود. رفیق سهیلا در بخشی از سخنان خود گفت که: " واقعیت این است که سال هاست که آمریکائی ها در افغانستان جنایت می کنند و مردم بیگناه و غیر مسلح را می کشند و بعد هم ریاکارانه ادعا می کنند که کشته شده ها از افراد وابسته به طالبان بودند. فرمانده اشغالگران آمریکایی، توی خبرهائی که روز گذشته گوش می دادم ، می گفت که "هر کسی ۱۵ ساله به بالا، کشته شده باشه، از فعالین طالبانه". این تاکتیکی تبلیغاتی و ضد مردمیه که تاکنون بارها افشاء شده و مدارک غیر قابل انکاری را مردم افغانستان در معرض دید مردم دنیا قرار داده اند که نشون میده چنین ادعایی باطله. "وی سپس در خاتمه ضمن تاکید بر پیوند ناگستنی خلق های ایران و افغانستان ، یاد شهدای خلق افغانستان را گرامی داشته و برای خلق های این کشور در مبارزه بر علیه سلطه امپریالیسم و ارتجاع آرزوی پیروزی نمود.

فعالین چریکهای فدائی خلق ایران - تورنتو

12 جون ۲۰۱۲

زیرنویس:

۱- این مراسم اولین مراسمی است که توسط "کانون یاددهانی از شهدای مردم افغانستان" برگزار شده. "یاددهانی"در زبان افغانی به معنی "یادآوری" یا "یادمان" است.