غلام – امیدوار

اعتراض دانشجویان انگلیس به طرح افزایش شهریه ها!

روز چهار شنبه دهم نوامبر دهها هزار دانشجو در لندن دست به تظاهرات زدند. جالب است که شماری از اين دانشجويان از دیگر شهرهای انگلستان به لندن آمده بودند. آنها با حمل پلا کارد هایی که بر روی برخی از آنها نوشته شده بود "تحصیلات رایگان" و سر دادن شعارهای ضد دولتی بر علیه طرح دولت به منظور افزایش شهریه دانشگاهها و کاهش بودجه آموزش و پرورش ،طرحی که قرار است با مبنای آن شهریه دانشگاهها به سه برابر افزایش یابد دست به تظاهرات زدند. دانشجویان فریاد میزدند "توریز بیرون بیائید". "توریز" یعنی حزب محافظه کار که هم اکنون يکی از رهبران آن نخست وزير انگستان می باشد.

بر طبق این طرح قرار است شهریه دانشگاهها از ۴۸۰۰ دلار در سال به ۱۴۵۰۰ دلار افزایش یابد که در شرایط بحران اقتصادی کنونی و سختی شرايط معيشت اکثريت مردم مبلغ بسیار بالایی میباشد.امری که عملا باعث می شود بسیاری از فرزندان زحمتکشان این کشور که با فشارهای مالی روبرو هستند از رفتن به دانشگاه محروم گردند.

به همين دليل در روز چهار شنبه تعداد زيادی از دانشجویان معترض با حمل پلاکارد و دادن شعار هائی بر عليه طرح افزايش شهريه ها به سمت دفتر مرکزی حزب محافظه کار به حرکت در آمدند آنها شعار میدادند "توریز بیرون بیائید". دانشجویان خشمگین که می ديدند دولت با اين طرح سرنوشت آنها را به بازی گرفته است، از آغاز تظاهراتشان با پلیس حافظ نظم سرمایه داران روبرو شدند. خشونت پليس دانشجويان را به مقابله واداشته و آنها تلاش کردند به ساختمانی که نمایندگان حزب محافظه کار در آنجا مشغول توطئه و طرح ریزی علیه چپاول بيشترزحمتکشان بودند وارد شوند . امواج به حرکت درآمده دانشجویان سد پلیس سرکوبگر بورژوازی را که میخواست از ورود آنها جلوگیری کند شکستند و آنها به داخل ساختمان وارد شدند ، پلیس که با آن همه نیرو و اعمال خشونت آميزش قادر نشده بود از ورود دانشجویان به آن محل ممانعت کند در خواست نیروی کمکی کرد و با ورود نیروی بیشتر پلیس ضدّ شورش به داخل ساختمان میان پلیس و دانشجویان مبارز در گیری آغاز شد. در جريان اين درگيری شیشههای در و پنجرههای ساختمان خرد شده و در محوطه داخل ساختمان اشیایی به آتش کشیده شدند. در شرايطی که جوانان خشمگین از برخورد های نيروی سرکوب بورژوازی، با آنها به زد و خورد مشغول بودندجمعی از دانشجویان مبارز خود را به بالای ساختمان رساندند و از آنجا وسائلی را به سمت پلیس پرتاب میکردند. به گزارش خبرگزاريهائی که خبرنگارانشان در صحنه تظاهرات حضور داشتند در حاليکه برخی از جوانان معترض برای اينکه بوسيله پليس شناسائی نشوند صورت خود را با نقاب پوشیده بودند يکی از دانشجويان معترض به نام "کرین پارکر" به خبرنگاران گفت "ما داریم یک ساختمان را خراب میکنیم ، آنها دارند آینده ما را خراب میکنند". دانشجوی دیگری در رابطه با خواستهای دانشجويان معترض گفت "من واقعا اعتقاد دارم که دسترسی به آموزش رایگان یک حق است نه یک امتیاز."

جالب است که بدانیم تعرض به آموزش رايگان برای اولین بار در زمانی که حزب کارگر این کشور در قدرت بود صورت گرفت. در سال ۱۹۹۷ وقتی که تونی بلر نخست وزیر انگلیس بود دولت وی قانونی را تصویب کرد که تحصيل در دانشگاه های دولتی که تا آن زمان رایگان بود با پرداخت شهريه امکان پذير گرديد. بر طبق آن قانون و از آن زمان دانشجویان هر سال برای تحصیل در این دانشگاه ها بايد حداقل سالی ۴۸۰۰ دلار شهریه پرداخت کنند که در بستر بحران جاری سرمایه داری انحصاری که کشور انگلیس از آن مصون نبوده و با شرایطی وخیمتر از برخی دیگر از کشورهای اروپایی غربی روبرو میباشد بار سنگينی بر دوش خانواده های زحمتکش می باشد.

طرح افزايش هزينه های تحصيلی جزئی از طرح بزرگتر ریاضت کشی میباشد که دولت انگلیس برای جبران کسری بودجه اش و "فائق" آمدن بر بحران سرمایه داری امپریالیستی حاکم قصد دارد به کارگران و زحمتکشان و فرزندان آنها تحمیل کند. همان طوری که میدانیم کسری بودجه دولتی یکی از شاخصهای اصلی سرمایه داری در دوران بحران اقتصادیست. شاخص دیگر بحران در اين نظام رشد بی رويه بیکاری است که باعث می شود میلیون ها کارگر و زحمتکش کارشان را از دست بدهند و به اين ترتيب توان مالی اکثریت مردم (کارگران و زحمتکشان) شديدا کاهش يابد. از آنجا که در آمدهای دولتی در کشورهای سرمایه داری پیشرفته به خصوص از طریق جمع آوری مالیاتهای مختلف از جمله مالیات بر در آمد و دیگر انواع مالیات به دست میآید در این صورت یکی از پیامدهای شرایط ذکر شده کسری بودجه دولتی می باشد که همان طور که تجارب تاریخی مثل امروز نشان میدهند دول سرمایه داری کوشش میکنند با تصویب قوانین ضدّ کارگری بار هر چه بيشتر آنرا بدوش کارگران سرشکن نموده و کسری بودجه خود را از جیب تقریبا خالی کارگران و زحمتکشان تامين نمايند.

واقعيت اين است که نظام سرمایه داری انحصاری با بحرانی کم سابقه ای روبروست. بحرانی که در اثر عملکردهای ذاتی این نظام بوجود آماده است. سرمایه داران و دولتشان که خود سازندگان این بحران هستند برای "حل" آن جنگ طبقاتی تمام و عیاری را دارند بیش از پیش بر علیه کارگران و زحمتکشان جهان به پیش میبرند. بورژوازی در تلاش است که نرخ پایین آمده سود خود را در رقابت و تضاد درونی خود از سهم بسیار ناچیز کارگران و زحمتکشان ، از ثروت اجتماعی و تعرض به دست آوردهای مبارزاتی طبقه کارگر جبران نمايد.در همین جهت برنامههای ریاضت کشی را برای کارگران و زحمتکشان کشور خود پیش گذاشته است. بحران اقتصادی و برنامههای دول سرمایه داری برای "فائق" آمدن بر آن مثل آنچه دولت انگلیس مشغول اجرای آن هست و جزئی از آن افزایش شهریهٔ دانشگاهای دولتی و کاهش بودجه آموزش و پرورش در کنار آن تلاش برای کاهش بودجههای دیگر خصوصا آن بودجه هائی که به زندگی محرومترین انسانها یعنی فقیرترین اقشار کارگری مربوط می شود ، می باشد. اين برنامه در یک کلام معنائی جز اين ندارد که آنها می خواهند به خاطر پر کردن جيب خود میلیونها انسان را به ورطه فقر و نابودی پرتاب کنند. آنچه در کشورهای ارروپایی مانند یونان ، فرانسه ، انگلیس ، آلمان ،ووو، شاهدش هستیم درست انعکاس همين تلاش ضد مردمی است . تلاشی که بورژواری در همه جا برای مقابله با بحران در پيش گرفته و می کوشد با جنگ و میلیتاریزم (جنگ به نام "مبارزه با تروریزم" جنگ زیر نام "جنگ علیه راهزانان دریایی" و جنگ علیه "کارتلهای مواد مخدر") و سرشکن کردن بار بحران بر دوش رنجبران به قيمت نابودی ميليونها نفر خود را نجات دهد. آنها با توسل به افکار و انديشه های نژاد پرستانه در تلاش اند تا با تفرقه ایجاد کردن در میان صفوف طبقه کارگر شرايط را برای پيشبرد اين سياست تسهیل نموده و جنگشان بر علیه ستمديدگان را پيش ببرند. اما بدون تردید با تعمیق این بحران ، جهان شاهد خیزشهای عظیم کارگران و خلق های جهان علیه سرمایه داری امپریالیستی خواهد بود. همانگونه که در يونان و فرانسه شاهد بوديم و امروز جلوه ای از آنرا در اعتراضات دانشجويان انگلستان می بينيم.

۱۱/۱۱/۲۰۱۰