در باره اشغال سفارت انگستان در تهران !

در 8 آذر ماه 1390 ، برابر با 29 نوامبر 2011 ، سفارت انگلستان در تهران مورد حمله نیروهایی قرار گرفت که در رسانه های جمهوری اسلامی ، دانشجويان بسيجی خوانده شدند. این حرکت بلافاصله از سوی آمریکا و برخی دیگر از دولت های اروپایی محکوم شد و شماری از دولت های اروپایی ، سفرای خود را برای "مشورت" از تهران فرا خواندند و دولت نروژ نیز سفارت خود در تهران را به عنوان نبود امنیت تعطیل کرد. به اين ترتيب روابط ظاهرا متشنج جمهوری اسلامی با انگلستان و قدرت های غربی که با اعلام تحریم های اقتصادی برعلیه ایران از طرف آن ها و تصویب قطعنامه ای در مجلس شورای اسلامی مبنی بر کاهش روابط با انگلستان به حالت بحرانی در آمده بود، وارد دور تازه ای شد.

در واکنش به اشغال سفارت انگلیس ، هر چند وزارت امور خارجه رژیم ، رسماً آن را اقدام غير قابل قبول گروه اندکی معترض خوانده و محکوم کرد ولی مقامات انگلیسی این عذر خواهی را کمرنگ و غیر کافی نامیدند و حتی سفیر انگلیس در تهران ضمن تکیه بر وجود تضاد در حاکمیت جمهوری اسلامی با این عنوان که بسیج تحت فرمان سپاه پاسداران قرار دارد و این سپاه نیز از ولی فقیه فرمان می برد، علناً مسئولیت اشغال سفارت انگلیس در ایران را به خامنه ای نسبت داد و این تهدید را نیز به سخنان خود اضافه نمود که آن ها "درباره شدت پاسخ ما غلط محاسبه کرده اند و جدیت واکنش بریتانیا را درک نمی کنند". این سخنان و به طور کلی همه واکنش هائی که از طرف مقامات انگلیس و دولتمداران کشورهای اروپائی و اتحادیه اروپا نشان داده می شود، همگی از آغاز سیاست جدیدی حکایت می کنند که پیش برندگان و یا بهتر است گفته شود بازیگرانش در یک طرف رژیم جمهوری اسلامی و در طرف دیگر نیروهای امپریالیستی غرب و آمریکا می باشند.

همه کسانی که 32 سال حاکمیت ننگین رژیم جمهوری اسلامی را تجربه کرده اند به این حقیقت به خوبی واقفند که تحت سلطه دیکتاتوری جمهوری اسلامی و بدون اطلاع "ولی فقيه" به مثابه رأس دیکتاتوری در ایران، اقدامی نظیر حمله به سفارت یک کشور غربی اساسا امکان پذير نيست. کما این که در گذشته نیز همه اقدامات و اعمال تشنج آفرینی که جمهوری اسلامی در ارتباط با دول غرب و در جهت تأمین منافع سرمایه داران خارجی و وابستگان ایرانی شان به وجود آورد ، تنها با فرمان ولی فقیه (چه خمینی و چه خامنه ای) به مرحله عمل در آمدند. بر این اساس نمی توان کوچکترین تردیدی به خود راه داد که اشغال سفارت انگلیس در تهران نیز کاملاً با اطلاع و موافقت بیت رهبری سازمان یافت. اما از تأکید سفیر و دیگر مقامات بریتانیا بر نقش خامنه ای در حمله به سفارت انگلیس، صرفنظر از هر فریبکاری ای که در آن وجود دارد، پیش از هر چیز باید منظور آن ها در باره القای جدی بودن تشنج به وجود آمده را استنباط نمود.

همان طور که می دانیم این اولین بار نیست که رژیم جمهوری اسلامی به عملکرد ظاهراً غیر معمول اشغال سفارت دست می زند. اولین بار در 13 آبان سال 1358 ، مدت کوتاهی پس از روی کار آمدن این رژیم بود که یک نیروی به ظاهر مستقل به نام "دانشجويان خط امام" به سفارت آمریکا در تهران حمله کرده و آن را اشغال نمود. در آن زمان که مسئله اصلی فریب مردم ایران و تحمیل جمهوری اسلامی به مثابه یک رژیم ظاهراً ضد آمریکائی و ضد امپریالیست به خلق های ما بود، همه تحلیل گران و مفسرین رسانه های امپریالیستی ، آن حمله را قاطعانه دال بر ضد امپریالیست بودن رژیم تازه استقرار یافته خوانده و تبلیغ نمودند. خود خمینی نیز اشغال سفارت آمریکا را انقلابی بزرگتر از انقلاب اول نامید تا به این وسیله به مردمی که با مشاهده اعمال این رژیم (مشاهده اعمال سرکوبگرانه آن از یک طرف و عدم هیچگونه اقدام عملی به نفع توده ها از طرف دیگر) نسبت به ماهیت رژیم تازه استقرار یافته دچار تردید شده بودند، اطمینان دهد که گویا خود و رژیمش نیز با مردم انقلابی و ضد امپریالیست ایران همراه و خواهان قطع هر گونه وابستگی به امپریالیست ها هستند و گویا به تدریج اوضاع جامعه به نفع مردم تغییر خواهد یافت.

تجربه اشغال سفارت آمریکا در سال 58 توسط به اصطلاح دانشجویان خط امام، تجربه بسیار مهمی است که امروز می توان از آن برای درک و فهم چرائی اشغال سفارت انگلیس این بار ظاهراً توسط "دانشجویان بسیج" استفاده کرد. با توجه به این که طراحان اصلی حمله به سفارت آمریکا در تهران در آن زمان خود آمریکائی ها بودند - امری که امروز حتی مورد تأئید برخی از سردمداران جمهوری اسلامی قرار داشته و آن ها رسماً آن را اقدامی طرح ريزی شده از طرف سازمان جاسوسی آمريکا (سيا) اعلام می کنند - این تجربه آشکارا بیانگر آن است که رژیمی که از طرف امپریالیست ها بر سر کار آورده شده هر زمان بنا به صلاحدید آن ها دست به اقداماتی می زند که در ظاهر امر مخالفت با اربابان به نظر می آید. اما اگر اشغال سفارت آمریکا در سال 58 به صلاحدید سازمان سیا، در اساس در ارتباط با مسایل داخلی ایران و برای تحکیم موقعیت رژیم جمهوری اسلامی طرح ریزی و به مرحله عمل در آمد، این بار حمله ظاهراً دانشجویان بسیج به سفارت انگلیس در شرایط گرفتار آمدن وحشتناک سیستم سرمایه داری جهانی در بحران مرگ زا و در شرایطی که انگلیس و دیگر همپالگی های امپریالیستش به ایجاد تشنجات دلخواه خود در خاورمیانه نیازمندند، در ارتباطی مستقیم با مصالح و منافع آمریکا و انگلیس و دیگر همراهان امپریالیست آن ها طرح ریزی و توسط مزدورانی در ایران که سرشان به خامنه ای به مثابه ولی فقیه گره خورده است، به اجرا گذاشته شد. در اساس این حمله را باید در جهت تشدید فضای متشنجی تلقی کرد که امپریالیست های غربی برای نجات کشتی در هم شکسته خود در دریای طوفانی و بحران زده سرمایه داری به آن نیاز داشته و در پرتو چنان فضائی سعی در پیشبرد سیاست های استعماری و ضد خلقی خود را دارند.

همان طور که در سال 58 بدون شناخت ماهيت واقعی جمهوری اسلامی و تنيدگی سلطه آن با سلطه قدرت های امپرياليستی نمی شد ماهيت ضد مردمی ماجرای تسخير سفارت آمريکا را شناخت و به مردم توضيح داد (در آن زمان عدم شناخت ماهیت آن به اصطلاح تسخیر ، باعث شد که علاوه بر اپوزسیون غیر چپ رژیم ، سازمان هائی که خود را چپ می نامیدند نیز در این ماجرا نقش کمک رسانی به تحکیم سلطه جمهوری اسلامی ایفاء کنند) امروز هم نمی توان بدون در نظر گرفتن وابستگی جمهوری اسلامی به امپرياليسم، به فهم چرائی حمله به سفارت انگلیس و اهدافی که از آن تعقیب می شود دست یافت و مثلاً متوجه شد که چرا برادران لاريجانی که به پرو انگلیس بودن معروفند و داستان مذاکرات يکی از آن ها با انگلستان جهت جلب حمايت اين قدرت امپرياليستی از کانديدائی ناطق نوری در انتخابات رياست جمهوری سال 76 ، به "لاريجانی گيت" معروف شده بود، حال با هورا کشیدن برای بسیجی های اشغال کننده سفارت انگلیس و ابراز همدردی کردن با آن ها، با حرارت مشغول گرم کردن آتش تشنج بین جمهوری اسلامی و انگلستان و دیگر امپریالیست های غرب شده اند.

حمله به سفارت انگلیس به دنبال اعلام تحریم بانک مرکزی ایران توسط انگلستان و پس از آن صورت گرفت که در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به آن تحریم ، قطعنامه ای مبنی بر کاهش روابط ایران با انگلیس تصویب شد. در شرایطی که امپریالیست ها حتی به قول خود گزینه جنگ را در رابطه با ایران مطرح می کنند و سرنوشت نوکرانی چون صدام حسین و قذافی هم پیشاروی ولی فقیه و دیگر سردمداران جمهوری اسلامی است، چه تصویب چنان قطعنامه ای و چه حمله به سفارت انگلیس امری کاملاً غیر معقول به نظر می رسد که حتی بعضی با سطحی نگری چنین برخوردی را ناشی از دیوانگی و بی خردی خامنه ای و همپالگی هایش ارزیابی می کنند. اما واقعیت این است که جمهوری اسلامی همان طور که از بدو روی کار آمدن خود در عمل نشان داده است، همواره در جهت تأمین منافع سرمایه داران بین المللی حرکت کرده و در جهت پیشبرد دسیسه های امپریالیستی بر علیه توده های ستمدیده نقش های متفاوتی ایفاء نموده است که این مورد نیز یکی از آن هاست. در حال حاضر یکی از اهداف امپریالیسم انگلیس و همپالگی هایش در جهت نجات سیستم گندیده و بحران زده سرمایه داری تشنج آفرینی و کوبیدن بر طبل جنگ است. درست در بستر ضرورت بحران سازی و تشنج آفرینی های امپریالیستی است که جمهوری اسلامی هم که سیاست های خارجی آن همواره تابعی از سیاست های قدرت های بزرگ غرب می باشد، در مقام خدمت به آن سیاست ها نقش ضد انقلابی خود را ایفاء می کند. آمریکا و انگلیس و شرکاء امروز با متشنج کردن و ایجاد فضای جنگی در منطقه می کوشند به روند غارت و چاپیدن ثروت های ایران و مردم منطقه خاورمیانه شدت هر چه بیشتری بدهند. مثلاً به خاطر متشنج بودن شرایط، آن ها از یک طرف برای سلاح های مرگبار خود بازار گرمی می کنند و از طرف دیگر می کوشند شرایط را برای حضور هر چه مستقیم تر نیروهای نظامی خود در خاورمیانه تسهیل کنند. همچنین با متشنج شدن منطقه نفت خیز خاورمیانه ، مسلم است که قیمت نفت به سود کمپانی های بزرگ نفتی افزایش می یابد و تبعات دیگر این امر که باید به طور عینی با دقت در نظر گرفته شوند.

مردم مبارز ما بر اساس آن چه تجربه نشان داده باید بدانند که تا زمانی که قادر نشده اند سلطه امپرياليست ها را از ایران کاملاً برافکنند و تا زمانی که رژیم های مزدوری چون جمهوری اسلامی بر جامعه ما حکومت می کنند، دشمنان مردم برای تحت سلطه نگاه داشتن آن ها و حفظ سیستم ظالمانه سرمایه داری، هر روز دسیسه تازه ای چیده و توده های رنجدیده و تحت ستم ما را بیش از پیش با مصیبت های فراوان مواجه خواهند ساخت. تنها راه نجات از چنین اوضاعی کوشش در متشکل شدن و مقابله قاطعانه با همه دشمنان - از خود جمهوری اسلامی گرفته تا نیروهای امپریالیستی- می باشد. مردم مبارز ما برای خاتمه دادن به اوضاع و شرایطی که هر روز استثمار و جنايت و سرکوب را باز توليد می کند، چاره ای جز جنگیدن در جبهه های مختلف ندارند. قدرت در نزد توده هاست و این تنها توده های مبارز و انقلابی ایران هستند که با دست توانای خود می توانند دشمنان مردم را به گورستان تاریخ سپرده و نظم انسانی شایسته ای را در ایران بر پا کنند.

مرگ بر رژيم وابسته به امپرياليسم جمهوری اسلامی!

نابود باد امپرياليسم!

چريکهای فدائی خلق ايران

آذر 1390 - دسامبر 2011