به یاد "گابریل گارسیا مارکز" !

روز پنجشنبه 28 فروردین 1393 ، "گابریل گارسیا مارکز" یکی از مشهورترین نویسندگان مردمی و آزادیخواه آمریکای لاتین و جهان در سن 87 سالگی پس از چند سال جدال با بیماری سرطان و آلزایمر در خانه اش در مکزیکو سیتی درگذشت. گارسیا که در یک خانواده فقیر و زحمتکش کلمبیایی به دنیا آمده بود، با درد و رنج انسان های زحمتکش آشنا و مأنوس بود و به همین خاطر در نوشته هایش از شرایط زندگی و آمال و آرزوهای زحمتکشان الهام می گرفت. یکی از آثار او رمان "صد سال تنهایی" ست که فروش میلیون ها نسخه از آن در همان زمان انتشارش در عرض مدت کوتاهی در سراسر جهان به زبان های مختلف، وسعت تاثیر کلام و قلم وی به عنوان یک نویسنده مردمی و چپ را به منصه ظهور رسانید. این رمان در سال 1354 به زبان فارسی نیز ترجمه و در ایران به چاپ رسید که با استقبال وسیع جوانان روشنفکر روبرو شده و نام گارسیا مارکز را به عنوان یک نویسنده رئالیست وسیعا در جامعه ما مطرح نمود. شهرت مردمی این نویسنده سرانجام باعث شد که در سال 1982 جایزه نوبل ادبی به وی داده شود. گارسیا مارکز به دلیل افکار و نوشته های آزادیخواهانه اش توسط دولت کلمبیا تحت تعقیب قرار گرفت و تبعید شد و در سال 1986دولت دیکتاتوری پینوشه نیز هزاران جلد از کتاب های او را در آتش سوزاند. دولت آمریکا نیز تا مدت ها به مارکز اجازه ورود به خاک خود را نمی داد. به همین دلیل وی که همیشه از مبارزات مردم تحت ستم بر علیه ظلم و زور دفاع می کرد سالیان سال مجبور به زندگی در مکزیک گشت، جایی که تا آخر عمر تمام زندگی و فعالیت های او توسط دستگاه های امنیتی دولت مکزیک و شرکا تحت نظر بود. گارسیا در آثار خود از جمله می نویسد "اگر تکهای زندگی میداشتم ٬ نمیگذاشتم حتی یک روز از آن سپری شود بیآن که به مردمانی که دوستشان دارم ٬نگویم که “عاشقتان هستم”!

مرگ گارسیا مارکز با تأثر افکار عمومی آزادیخواه جهان روبرو شد و با توجه به محبوبیت او در میان مردم، بيشک خاطره او به عنوان نويسنده ای مردمی در ياد ها زنده خواهد ماند.