به نقل از : پیام فدایی ، ارگان چریکهای فدایی خلق ایران

شماره 240 ، تیر ماه 1398

به نقل از "سخنی با خلق های قهرمان ایران در مورد جنبش دانشجویی - مردمی 18 تا 23 تیر ماه 1378" نوشته رفیق اشرف دهقانی

گرامی باد 18 تیر سالروز جنبش دانشجویی - مردمی سال 1378

جنبش در ١٨ تير از دانشگاه تهران آغاز شد ولی خيلی زود با همراه شدن ديگر دانشگاه ها از حالت منطقه ای خارج شده و خصلت سراسری پيدا نمود. اصلی ترين خصيصه جنبش دانشجويی - مردمی را می توان در راديکاليسم آن جستجو کرد. اين جنبش همان طور که خود سردمداران رژيم بدان اعتراف نمودند به واقع يک اعلان جنگ از طرف مردم به رژيم وابسته به امپرياليسم جمهوری اسلامی بود. در اين جا مسئله بر سر تحقق اين يا آن خواست اقتصادی يا سياسی در چارچوب نظام موجود نبود. يا صرفا يک بخش از حکومت اين يا آن عمل کرد ضد خلقی اش مورد حمله قرار نگرفته بود. در اين جا اساس نظام جمهوری اسلامی با هر جناح و دسته اش آماج حملات توده ها قرار داشت. اين تنها عمود خيمه ی منفور رژيم، يعنی رأس ديکتاتوری حاکم و ولی فقيه نبود که توده ها ، خشم گينانه عليه اش شعار می دادند: "خامنه ای حيا کن – سلطنت را رها کن"، بلکه آن ها خواستار سرنگونی کل حکومت و تماميت جمهوری اسلامی بودند. "نه" راستين و بزرگی که آن ها بارها و بارها در جريان اعتراضات و مبارزات گوناگون شان در دوره های مختلف به رژيم جمهوری اسلامی داده بودند، اين بار با صدای هر چه رساتر فرياد زده می شد: "حکومت زور نمی خواهيم، آخوند مزدور نمی خواهيم" ، "مرگ بر اين حکومت پر فريب" ، اين فرياد توده ای، که تازه فقط پژواکی از فريادهای پر خشم و کينه ميليون ها کارگر و زحمت کش و ديگر اقشار تحت ستم ايران بود، چه لرزه ای بر اندام نحيف حکومتيان انداخت... هر چند که عمر اين جنبش کوتاه بود و دشمنان خيلی زود مجددا به قدرت نمائی در برابر مردم پرداختند ، با اين حال جنبش اخير با عريان ساختن هراس و وحشت حکومتيان از توده ها که در ١٨ سال اخير به چنين وضوح و آشکاری ای ديده نشده بود مهر تأئيد بر صحت اين آموزش کوبيد که نه از طريق سازشکاری و مماشات بلکه تنها از طريق مبارزه است که می توان تضادهای حکومتيان را تشديد نمود و از اين طريق است که می توان دشمن را دچار ضعف و زبونی ساخته و او را به عقب نشينی در مقابل توده ها وادار ساخت. اين جنبش هم چنين خط بطلان بر آن تبليغات زهرآگينی کشيد که مدعی بودند مردم ايران از انقلاب خسته شده و خواهان انقلابی ديگر نيستند. ادعا می کردند که مردم صرفا تغييراتی و اصلاحاتی در چارچوب همين نظام را می طلبند...