به نقل از : پیام فدایی ، ارگان چریکهای فدایی خلق ایران

شماره 201 ، اسفند ماه 1394

توضيح پيام فدائی: در گراميداشت ياد و خاطره رفقائی که در 11 اسفند سال 50 به دست رژيم مزدور شاه تيرباران شدند ، بخشی از پيام سازمان به تاريخ اسفند سال 67 که در همين رابطه صادر شده است را در اين جا بازتکثير می کنيم.

گرامی باد یاد شهدای پُر افتخار ۱۱ اسفند !

17 سال پیش در سحرگاه ۱۱ اسفند ، میدان چیتگر از خون انقلابی ترین پیشگامان جنبش کمونیستی ایران گلگون شد. رفقا: مسعود احمد زاده، عباس مفتاحی، مجید احمد زاده، اسدالله مفتاحی، حمید توکلی و غلامرضا گلوی توسط دشمنان خلق به تیرک های اعدام بسته شدند و رگبار مسلسل های جیره خواران امپریالیسم ، بدن آنان را مشبک کرد. چرا که آنان با فداکاری های شان و با دست زدن به مبارزه مسلحانه، آسیب پذیری امپریالیسم و سگان زنجیری شان را به کارگران و زحمتکشان نشان دادند و بذر آگاهی را در میان آنان افشاندند. خون رفقا ،نهال انقلاب را آبیاری کرد و افق روشن فردا را در مقابل چشمان میلیون ها ستمدیده در بند قرار داد.

در میان شهدای ۱۱ اسفند ، رفیق مسعود احمد زاده بنیانگذار کبیر و تئوریسین سازمان از زمره برجسته ترین نیروهای جنبش نوین کمونیستی بود. وی که از نبوغی بی مانند برخوردار بود با تکیه بر قابلیت های تئوریکش و با اتکاء به صداقت و موضع پرولتاریائیش ، تئوری مبارزه مسلحانه را که ماحصل کوشش و زحمت چند ساله چریکهای فدائی خلق بود مدون نمود و به این ترتیب مارکسیسم - لنینیسم به خلاقانه ترین شکل ممکنه با محیط جامعه تحت سلطه مان انطباق داده شد. و آن گاه در پرتو تئوری انقلاب ایران يعنی تئوری مبارزه مسلحانه هم استراتژی هم تاکتیک بود که صدیق ترین کمونیست ها، چریکهای فدائی خلق صفحات درخشانی را در تاریخ مشحون از مبارزه انقلابی و کمونیستی افزودند و تحت شرایطی که رکود و خمود بر مبارزات ضد امپریالیستی خلق های ایران سیطره یافته بود، آنان راه نوینی در مقابل خلق قرار داده و با عمل قهر آمیز خویش انبوه کهنسال یاس و نا امیدی را در مقابل چشمان پویای خلق از پای در آوردند. رفیق کبیر مسعود احمد زاده و دیگر چریکهای فدائی خلق در شرایطی مبارزه مسلحانه را آغاز نمودند که رژیم شاه خائن به مثابه ژاندارم قدر قدرت منطقه و حاکم بلامنازع امپریالیستی در کشورمان سال ها بود که به حیاتش ادامه داده و با دستگاه اهریمنی خویش، ساواک، هر گونه ندای آزادیخواهی را سرکوب و انقلاب ایران را مختنق نموده بود.

در چنین شرایطی که افق پیروزی ، تاریک و دست نیافتنی می نمود، احمد زاده و یارانش فصل نوینی را در مبارزات خلق گشودند و با عمل انقلابی خویش توده های ستمدیده خلق، کارگران و زحمتکشان را به قدرت واقعی شان واقف گرداندند. آن ها انقلابیونی بودند که به پیروزی میاندیشیدند و اعتقاد راسخ داشتند که مبارزه ای که آغاز نموده اند رودی است که به دریای توده ها خواهد پیوست و در سیل خُروشان مبارزات خلق جاری خواهد شد و جزیره ثبات آریامهری را در خود فرو خواهد برد؛ و این چنین بود که خون آن ها ضامن حقانیت راهشان شد. ..

چریکهای فدائی خلق و در بین آنان شهدای گران قدر ۱۱ اسفند با اعتقاد عمیق به پیروزی محتوم کارگران و زحمتکشان بود که به عرصه مبارزه با دشمن شتافتند و در شرایطی که پیروزی بسیار دور دست می نمود از فکر رسیدن به آن لحظه ای باز نمانده و در درستی راه شان کوچکترین شکی نکردند. سخنان رفیق حمید توکلی که در بیدادگاه های آریامهری می خروشید که "من یک کمونیستم و در راه تحقق آرمان هایم برای نابودی بساط حکومت ننگین شما سلاح بدست گرفتم" حاکی از ایمان و امید نسلی از مبارزین مسلح بود که در عرصه سترگ پیکار طبقاتی در مقابل دشمنی که شکست ناپذیر می نمود، سر فرود نیاوردند. آنان روحیات و کوته نظری های روشنفکران اخته و تهی مغز را که تنها شکست ها و نشیب های مبارزاتی را میدیدند و بر تاثیرات شگرف جریان انقلاب چشم نمی گشودند، به مسخره گرفتند و با شور و عزم ، صداقت و آگاهی انقلابی و با ایمان خلل ناپذیر در آن سال های سیاه دیکتاتوری امپریالیستی موفق شدند تا از میان خون و آتش ، راه خود را به سوی خلق خویش هموار سازند و با آن رابطه ای نوین برقرار نمایند. چنین برخورد و رفتار انقلابی است که امروز باید راهنمای حرکت هر انقلابی و مبارزی باشد که قلبش برای کارگران و زحمتکشان می تپد. در شرایطی که دشمنان خلق تمامی هم و غم خویش را مصروف پراکندن تخم یاس و نا امیدی کرده اند و در حالی که برخی از روشنفکران مایوس و سرخورده ، عاجز از دیدن افق روشن مبارزه در ماتم نشسته اند ، وظیفه هر انقلابی و آزاده ایست که هم چون پیشتازان جنبش کمونیستی با عزمی راسخ به پیروزی کارگران و زحمتکشان و نابودی امپریالیست ها و دست نشاندگان شان به مبارزه بر خیزد و با تکیه بر تجربیات پیشگامان جنبش مسلحانه به راه احمد زاده ها تداوم بخشد. بی شک رژیم جمهوری اسلامی به عبث می کوشد تا توده های مبارز و دلیر را از رسیدن به پیروزی مایوس گرداند، چرا که پیروزی خلق های ما را تاریخ گواهی کرده است و آن حکم محتومی است*** .

چريکهای فدائی خلق ايران

اسفند 67

توضيح: از پيام فدائی شماره 24 بهمن و اسفند 1367