به نقل از : پیام فدایی ، ارگان چریکهای فدایی خلق ایران

شماره 191 ، اردیبهشت ماه 1394

ترجمه آزاد: مرضیه

برده های ماهی گیر - فاجعه ای انسانی

فاجعه ای انسانی: ماجرای سیر کردن شکم آمریکایی ها بوسیله محصولاتی که با کار "برده های ماهی گیر" تهيه شده اند!

غذاهای دریایی که سفره آمریکایی ها را مزین می کند ، محصول دسترنج برده های اهل برمه و اندونزی است که در جزیره "بنجینا"ی اندونزی برخلاف میل شان به بیگاری وادار شده اند. به گزارش خبرگزاری اسوشیتدپرس برخی از غذاهای دریایی که در فروشگاه های آمریکا به فروش می رسند ، به وسیله برده های ماهی گیر ساکن اندونزی صید شده اند.

تحقیقات خبرنگاران اسوشیتدپرس که بیش از یک سال به طول انجامیده نشان می دهد که این غذاها نه تنها به رستوران ها و فروشگاه های بزرگ فروخته می شوند بلکه بعضی از آن ها به عنوان غذای حیوانات خانگی هم به فروش می رسند.

بیش از چهل نفر از مردانی که در جزیره "بنجینا"ی اندونزی به بردگی کشیده شده اند تایید کردند که آن ها برخلاف میل شان از میانمار (برمه) به این جزیره آورده شده اند. این برده ها به خبرنگاران گفتند که نمی دانند که ماهی های صید شده به کدام کشور فروخته می شوند اما اربابان برده دار به آن ها گفته اند که این ماهی ها بسیار گران قیمت هستند و آن ها حق خوردن این محصولات دریایی را ندارند.

کاپیتان های کشتی های ماهی گیری ، برده ها را مجبور می کنند که ۲۴ ساعته و هفت روز هفته کار کنند. برده ها را با شلاق هایی که از دم نوعی ماهی پهن برقی سمی درست شده، کتک می زنند.

برده داران یا به ماهی گیرها هیچ پولی نمی دهند یا به آن ها پول بسیار کمی می دهند. برده های ماهی گیر گاهی در حال کار در تورهای ماهی گیری بزرگ با ماهی های مرکب، میگو، هامور و ماهی های دیگر گرفتار می شوند.

یکی از مردانی که توسط برده داران به بیگاری گرفته شده به خبرنگار اسوشیتدپرس گفت: "دلم می خواهد به خانه ام بازگردم، همه ما آرزوی رفتن داریم." ، "دلم می خواهد پدر و مردم را دوباره ببینم. آن ها حتما فکر می کنند که من مرده ام."

یکی دیگر از برده ها گفت: "برده دارها ما را شکنجه می کنند. وقتی ما را کتک می زنند ما هیچ کاری نمی توانیم بکنیم. زندگی ما در دستان خداوند مرگ است."

"هلاینگ مین" که یکی از برده های فراری است به خبرنگار اسوشیتدپرس گفت: "اگر آمریکایی ها و اروپایی ها این محصولات دریایی را می خورند باید به یاد ما باشند. زیر این اقیانوس ، دریایی است ژرف از استخوان انسان هایی مدفون شده، به خاطر شکم دیگران".

یکی از دلال ها که به شرط فاش نشدن نامش با خبرنگار ما گفتگو کرد گفت که دستمزد ماهی گیرها در سال های اخیر بالا رفته و مردان جوان تایلندی، کمبوجی یا برمه ای حاضر نیستند این کار خطرناک را با قیمت های کم انجام بدهند. بکار گرفتن کودکان و معلولان و دروغ گفتن درباره دستمزدها و حتی ربودن مهاجران و چیزخور کردن آن ها بین دلال ها، کاری کاملا رایج است. بگفته یکی از فعالین حقوق کارگران به نام پاتیما تونگپوچیاکول، هر برده در حدود هزار دلار ارزش دارد. کارگران بدون ویزا ناچارند ماه ها به امید گرفتن اقامت قانونی در اندونزی کار کنند.

یکی از این کارگران بدون مزد بنام "مانگ سو " می گوید: " آن ها به من دروغ گفتند، گفتند که برایت روادید جعلی درست می کنیم ، مرا سوار قایق کردند و به اندونزی آوردند، اما وقتی به این جا رسیدیم، مرا به بیگاری کشیدند".

میزان سوء استفاده از برده ها بستگی به روحيات کارفرمایان و کاپیتان ها و دستیاران شان دارد. بعضی ها بیشتر بد رفتاری می کنند و بعضی کمتر. یونگ ناینگ که دو سال پیش همسر و فرزندانش را برای کار در اندونزی ترک گفت، می گوید بعضی از کارگران آن قدر خودشان را می بازند که گاهی به دریا می زنند و خودکشی می کنند.

بسیاری از کارگرانی که از طریق تایلند وارد اندونزی می شوند، نمی دانند که دسترنج آن ها به تایلند بازگردانده می شود و از طریق تایلند به ایالات متحده صادر می شود. اوراق ابتیاع شده از اداره مالیات آمریکا نشان می دهد که این محصولات دریایی با کشتی های تایلندی به رستوران ها و فروشگاه های زنجیره ای ایالات متحده می رسند. در میان لیست فروشگاه های خریدار این محصولات می توان به شرکت وال مارت و همین طور سیسکو (Sysco) که بزرگترین توزیع کننده مواد غذایی در آمریکا است اشاره کرد.

گوین گیبونز، سخنگوی شرکتی به نام "شیلات ملی" ( (National Fisheries Instituteکه صاحب حدود ۷۵ درصد از صنعت غذاهای دریایی ایالات متحده است، گفت که این گزارش بسیار "نگران کننده" است و قلب انسان را به درد می آورد. نامبرده اما درعین حال افزود که "این گونه خرید و فروش ها ، زیر میزی انجام میشوند و شرکت شیلات ملی از آن ها اطلاعی ندارد". اما یکی از کامیون های شیلات که پر از ماهی هائی بود که بوسیله برده ها صید شده بودند بوسیله شرکت کینگ فیشر(Kingfisher) در آمریکا توزیع شده است. شرکت کینگ فیشر خود زیر مجموعه ای از شرکت غذایی کی اف، سهامی خاص و با مسئولیت محدود(KF Foods Ltd) ، است که سالانه در حدود صد هزار تن غذاهای دریایی را از تایلند به آمریکا صادر می کند. این محموله ها بعد به شرکت های چون "غذاهای دریایی سانتامونیکا"(Santa Monica Seafood) و "غذاهای دریایی استاویس"(Stavis Seafoods) و سایر توزیع کنندگان می رسند.

مدیرعامل شرکت "استاویس" آقای ریچارد استاویس می گوید "حقیقتا این نوع مسائل است که شب ها خواب را از چشم های من می گیرد. من واقعا می خواهم که این نوع کارها متوقف شوند. شرکت های مانند شرکت من است که باید مراقبت این جور کارها باشند".

بر اساس تحقیقات اسوشیتدپرس ، یکی دیگر از خریداران عمده شیلات "شرکت اتحاد تایلند" است که صاحب شرکت "مرغ دریایی" (Chicken of the Sea) است. شرکت مرغ دریایی هم طرف قرارداد "والمارت" (Wal-Mart) است.

شرکت اتحاد تایلند هر ساله هزاران تن غذای گربه به آمریکا صادر می کند. شرکت اتحاد تایلند برای آمریکایی هایی که گربه دار هستند باید نام آشنایی باشد، چرا که اتحاد تایلند به بعضی از معروف ترین شرکت های غذای گربه مثل "ضیافت مرغوب" ( (FancyFeastو میومیو (Meow Mix) غذای گربه می فروشد. از جمله خریدارهای این محصولات می توان به فروشگاه هایی چون کروگر (Kroger)، سیف وی (Safeway) و آلبرتسونز (Albertsons) اشاره کرد. شرکت والمارت که حاضر به مصاحبه برای تهيه این گزارش نشد در یک بیانیه اعلام کرد که: "ما در مورد کارگران و کارمندان مان اهمیت خاصی قائلیم و به مسأله استخدام قانونی و اخلاقی کارگران اهمیت می دهیم".

در مقابل درخواست گفتگوی اسوشیتدپرس ، شرکت والمارت از اسوشیتدپرس خواست که با خانم لیسا راند تیلور مدیر پروژه ایسارا (Issara) تماس بگیرد. پروژه ایسارا شرکتی است که هدف آن مقابله با کار اجباری گسترده در صنایع صادرات تایلند است. خانم تیلور در گفتگو با اسوشیتدپرس گفت: ما شواهدی داریم که ماهی هایی که بوسیله برده ها صید می شوند گاهی وارد بازار تایلند می شوند. او هم چنین اضافه کرد "معاملاتی که در سراسر زنجیره تامین محصولات دریایی تایلند انجام می شوند، جایی ثبت نمی شود و برآورد دقیق مقدار محصولاتی که توسط قاچاق انسان و کار اجباری بدست می آید غیر ممکن است.

هرساله تایلند بالغ بر بیست درصد بازار واردات ۷ میلیارد دلاری محصولات شیلات آمریکا را در اختیار دارد. سال گذشته، دولت آمریکا، تایلند را در لیست سیاه کشورهایی که حداقل استانداردهای مهار قاچاق انسان را رعایت نمی کنند قرار داد اما هیچ تحریمی علیه تایلند از طرف دولت آمریکا وضع نشد.

در حالی که دولت تایلند وعده داده است که دفتر جدیدی برای ثبت اسناد کارگران مهاجر تشکیل می دهد، مقامات اندونزی هم دستور توقف موقت ماهی گیری را در سواحل کشورشان داده اند. در حال حاضر بیش از پنجاه قایق و هزار برده ای که روی کشتی ها کار می کردند در ساحل بنجینا اندونزی لنگر انداخته اند.

بگفته خانم سوسی پونجیاستوتی، رئیس جدید سازمان شیلات تایلند، کمپانی های ماهی گیری ، کارگران اجباری را در قفس های کوچک چوبی قرار می دادند. او گفت: "این قضیه وحشتناک است و خواب و خوراک را از من گرفته است. بعضی ها دارند از این جریان سوء استفاده می کنند و امپراطوری از ثروت و قدرت برای خود ساخته اند. امپراطوری که بر پایه برده داری و دزدی شیلات و تخریب محیط زیست ساخته شده است". برده داری در عصر مدرن - برده داری در عصر ما پدیده ای شوم است.

۲۵ مارس ۲۰۱۵