به نقل از : پيام فدايي ، ارگان چريکهای فدايي خلق ايران

شماره 122 ،مرداد ماه 1388 

طمع و سود جويی سرمايه داران کاليفرنيا

و مرگ يک دختر کارگر در اثر تشنگی در کالیفرنیا !

وضعیت وخیم کار و زندگی هزاران تن از کارگران مهاجر مکزیکی و ... در آمریکا آیینه تمام نمای شدت وحشیگری نظام استثمارگرانه امپریالیستی در آمریکاست.

در روز ۱۶ ماه مه سال گذشته "ماريا ايزابل" کارگر ۱۷ ساله در هنگام کار در زير آفتاب در تاکستانی در کاليفرنيا دچار سکته قلبی شده و فوت کرد. عليرغم اينکه در آن روز "آژانس ايمنی محيط کار’" کاليفرنيا طی اطلاعيه ای در رابطه با گرمای شديد به همه کارفرماها اخطار داده بود، فراهم نبودن آب آشاميدنی کافی و سايه بانی برای زمان استراحت کارگران، به مرگ "ماريا ايزابل" (که پزشک قانونی اعلام کرد حرارت داخلی بدنش به ۱۰۸ فارنهايت رسيده بود) منجر شد.

"ماريا" فرزند خانواده ای محروم و متولد روستايی در منطقه "اواخاکا" مکزيک بود که سال گذشته برای ازدواج با نامزدش به امريکا آمد. او برای تهيه هزينه های ازدواج و همچنين فرستادن کمک خرج برای مادر بيوه اش در مکزيک، همراه با نامزدش (که جوانی ۱۹ ساله است) به عنوان کارگر فصلی در تاکستانی در کاليفرنيا (که متعلق به جمعی از بزرگترين سرمايه داران جهان و صاحبان کمپانی های West Coast Grape Farming, Inc. و Bronco Wine Co است) کار ميکرد. ماريا (مانند ديگر همکارانش در مزرعه نامبرده) توسط يک شرکت کاريابی به نام "مرسيد" به کار در مزرعه گمارده شده بود. يعنی از نظر قانون، شرکت "مرسيد" کارفرمای او (و نهايتأ مسئول قتل او) محسوب ميشود، نه کمپانی ها و کارخانه های توليد مواد غذايی که ماریا جانش را هنگام کار طاقت فرسا برای آنان از دست داد.

"مرسيد" يک نمونه از شرکتهای کاريابی است که از ميان مهاجرين بسيار فقير و محتاج - عمدتأ مکزيکی- کارگران فصلی را (به شکل قراردادی و غير رسمی و با مزدی بخور و نمير- در واقع مانند برده) به کارخانه ها و مزارع بزرگ ميفرستد و از اين طريق (اجاره دادن کارگر به سرمايه داران) خود به سودهای کلان ميرسد.

از طرف ديگر، سرمايه داران بزرگ و صاحبان کارخانه ها و مزارع نيز با استخدام کارگران فصلی از طريق واسطه کاريابی (از آنجا که کارگران موقت شامل قوانين کار نمی شوند) می توانند مخارج توليد را کاهش داده و سود و در نتيجه سرمايه های خود را بيش از پيش افزايش دهند. به عنوان مثال، به جای حداقل حقوقی که قانون کار (بر اساس ساعت کار) تعيين کرده، کارگران فصلی بر اساس ميزان "واحد توليد شده" مزد ميگيرند. بدين معنا که کارفرما تعيين ميکند که به عنوان مثال هر کارگر مزرعه بايد حداقل در روز ۱۰۰ کيلوگرم انگور بچيند تا ساعتی ۸ دلار حقوق دريافت کند. اگر کارگری کمتر از ۱۰۰ کيلوگرم توليد کرده باشد، ساعتی ۴ دلار مزد خواهد داشت. درنتيجه کارگران مجبور ميشوند که برای گرفتن حداقل دستمزد بخور و نمیر حتی از ساعت غذا و استراحت خود بکاهند.

در مزرعه ای که ماريا کار ميکرد، ساعت کار از ۶ صبح شروع شده و تا ۴ بعد از ظهر ادامه داشت. لوله آب آشاميدنی ۱۰ دقيقه از محل کار فاصله داشت و کارگران فقط اجازه دارند که در ساعت 10:30 برای آشاميدن آب دست از کار بکشند. همکاران ماريا شهادت داده اند که عليرغم درخواستهای کارگران، کارفرما (با گفتن اينکه کارگران به بهانه آب خوردن کم کاری ميکنند و به کمپانی ضرر ميزنند) از آوردن آب به نزديکی محل کار خودداری ميکرده است. اما از آنجا که در شرايط بحران اقتصادی کنونی امريکا، بسياری از کارگران ساختمانی و کارگران کارخانه های تعطيل شده به کارگری در مزارع رو آورده اند، بسياری از کارگران کشاورز (از ترس اخراج شدن) اعتراضی به شرايط وحشتناک محيط کار و کاهش مزدها نميکنند. صاحبان شرکت پس از اينکه شکايتی در رابطه با مرگ ماريا از جانب مادر او به دادگاه فرستاده شد، همه افراد خانواده ماريا را که در مزارع آن شرکت کار ميکردند، اخراج کرد.

با اينکه قوانين رسمی متعددی بر روی کاغذ در رابطه با وظايف کارفرما در فراهم کردن ايمنی در محيط کار (منجمله مقرراتی برای جلوگيری از گرمازدگی کارگران کشاورز) وجود دارد، اما سرمايه داران با بکار بردن انواع حيله های "قانونی" مانند استفاده از کارگران قراردادی، خود را از اجرای اين قوانين معاف ميکنند. تنها در سال گذشته بازرسان اداره کار ۱۱۲۲ مورد تخلف از قوانين مربوط به جلوگيری از گرمازدگی در محيط کار را گزارش کردند. و هرچند که دولت حدود ۴ ميليون دلار جريمه برای سرمايه داران متخلف تعيين کرد، اما اکثر سرمايه داران توانسته اند (به دليل عدم حضور شاهدان در دادگاه- از ترس اخراج شدن) از پرداخت جريمه خودداری کنند. علاوه بر سودهای مالی ناشی از استفاده از کارگران قراردادی، سرمايه داران توانسته اند (با سپر بلا کردن شرکتهای کاريابی) در مواردی که کاهش هزينه ها به مرگ کارگران منجر شده نيز از مجازاتهای قانونی فرار کنند. به عنوان مثال از آنجا که "ماريا ايزابل" درواقع توسط شرکت "مرسيد" استخدام شده بود و نه مستقيمأ توسط کمپانی صاحب مزرعه، شرکت کاريابی نامبرده مسئول کوتاهی در ايجاد شرايط ايمنی در محيط کار و درنتيجه مسئول مرگ ماريا شناخته شد. در دادگاهی که برای بررسی مرگ "ماريا ايزابل" تشکيل شد، "انجلس کولانگا" صاحب شرکت "مرسيد"، "الياس آرننتا" مدير ايمنی و "رائول مارتينز" سرکارگر اين شرکت به قتل (غيرعمد) "ماريا ايزابل" (به دليل فراهم نکردن آب آشاميدنی و سايه بان و کمکهای اوليه برای کارگران) متهم شدند. بنابراين، سرمايه داران بزرگ با استخدام کارگر قراردادی از طريق شرکتهای واسطه، نه تنها می توانند کارگران ارزانتر را به کار بگيرند و از پرداخت مزايا و امکانات بيمه و بهداشت و ايمنی و ديگر حقوق قانونی به کارگران خودداری کنند، بلکه می توانند خود را درمقابل قوانين جزايی نيز ضدضربه کنند. و با اينکه سرمايه داران سودجو نيز (همراه با شرکت کاريابی) بايد در مرگ ماريا مقصر شناخته شوند، اما "قانون" نمی تواند آنها را به مجازات برساند.

انجمنهای مختلفی که برای حمايت از کارگران کشاورز تشکيل شده اند بارها تلاش کرده اند که از طرق قانونی ايجاد اتحاديه برای اين کارگران را آسانتر کنند، تا شايد اين کارگران بتوانند از طريق قراردادهای جمعی تاحدی شرايط کار و زندگی خود را بهتر کنند. تاکنون سه بار لايحه ای در رابطه با مقررات کسب اجازه برای تشکيل اتحاديه به دولت کاليفرنيا فرستاده شده که هر بار توسط "شوارزينيگر" (هنرپيشه سابق و فرماندار مرتجع کنونی کاليفرنيا) وتو شده است. ماريا اولين و آخرين کارگری نيست که به دليل گرمازدگی در مزارع کاليفرنيا فوت کرده است. تنها در دوران فرمانداری "شوارزينيگر" (از سال ۲۰۰۵ تاکنون) ۱۵ کارگر در اثر گرمازدگی در کاليفرنيا فوت کرده اند.

اين واقعيت که عدم فراهم کردن آب آشاميدنی کافی (ابتدايی ترين نياز انسان برای زنده ماندن) تنها به دليل اينکه مبادا کارگران وقتشان صرف آب خوردن شود و کمتر کار کنند،به مرگ یک کارگر زحمتکش منجر شد نشان دهنده اوج چهره ضد گارگری و جنايتکار سيستم سرمايه داری آنهم در کشور باصطلاح مهد آزادی امپریالیستها است.