گزارشی از تظاهرات ضد امپرياليستی مردم کانادا در روز جمعه ٢٥ جون ٢٠١٠ در پارک "الن گاردن" تورنتو

از روز چهارشنبه ۲٣ تا ٢٧ جون نشست رؤسای جمهور و نخست وزيران ثروتمندترين کشورهای جهان که به نام نشست "جی- ٨ " و "جی- ٢٠" معروف شده است ، در استان اُنتاريو (کانادا) برگزار شد. رهبران قدرتمند ترين کشورهای سرمايه داری در اين نشست گرد هم آمده بودند تا بحران جاری سرمايه داری جهانی را بررسی کرده و راه نجاتی برای سرمايه داران زالو صفت پيدا کنند. راه حل هائی که تجربه نشان داده هدفی جز سرشکن کردن هر چه بيشتر بار بحران های نظام بر دوش کارگران و توده های ستمديده را دنبال نمی کند. به همين دليل هم تظاهرات متعددی توسط نيروهای چپ و ديگر فعالين اجتماعی در اعتراض به هر آن چه که اين نشست ها معرف آن هستند، فراخوان داده شده بود.

يکی از اين تجمعات در روز جمعه ٢٥ جون از پارک "الن گاردن" در مرکز شهر تورنتو شروع شد. از ساعت ١ بعد از ظهر مردم معترض شروع به تجمع در اين پارک نمودند.

تمام مرکز شهر تورنتو از چندين روز قبل به شکل يک شهر محاصره شده نظامی درآمده بود. به عنوان مثال پليس77 دوربين مدار بسته برای شناسايی تظاهرکنندگان در خيابان های مرکز شهر کار گذاشته بود. با این تاکتیک، هر کس برای رسيدن به پارک "الن گاردن" بايد از زير آن ها رد ميشد. هليکوپتر های پليس نيز مدام بالای سر تظاهرکنندگان می چرخيدند.

انتخاب پارک "الن گاردن" جهت اعتراض به نظام سرمايه داری حاکم خود پر معنا بود. از اين جهت که اين پارک محل زندگی و تجمع فقرا، بی خانمان ها و ديگر قربانيان فقر و فلاکت و بدبختی ناشی از سلطه طبقه سرمايه دار است. در نتیجه، انتخاب این محل برای اعتراض به شرايط اسفباری که سرمايه داری انحصاری جهانی برای کارگران و زحمتکشان جهان ايجاد کرده بسیار پر مسما بود.

هرچند که پليس برای "تميز" کردن قيافه شهر در روزهای نشست رهبران سرمايه داری جهانی، گدا ها و بی خانمان ها را موقتا از سطح خيابان ها جمع کرده بود، اما از آن جا که "الن گاردن" چندين کيلومتر از محل نشست دور است و جلوی چشم رهبران مزبور قرار نداشت، ساکنين فقير اين پارک از گزند اذیت و آزار های پليس به دور ماندند. آن ها در اين پارک (که خانه اشان محسوب ميشود) حضور داشتند و مردم برای اعتراض به قدرت های امپرياليستی که اين زندگی رقت انگيز را برای اين انسان ها ايجاد کرده اند، با توجه به این واقعیت در آن جا جمع شدند.

حدد ساعت ٣ بعد از ظهر، مارش تظاهرکنندگان در خيابان های شهر آغاز شد. مردم در حين راه پيمايی در شهر با صدها پليسی مواجه شدند که برای کنترل تظاهرات ضدامپرياليستی مردم بسيج شده بودند. هزاران مأمور مخفی پليس نيز با لباس شخصی در خيابان ها پرسه مي زدند که برخی از آن ها از روی لباسهايشان و مدل موهايشان قابل تشخيص بودند. و تظاهرکنندگان با شناخت شان آن ها را به هم نشان می دادند. امری که موجب خنده مردم شده بود.

در همان اوایل تظاهرات، ماجرای ديگری نيز اتفاق افتاد که عمق حماقت و در عين حال خشونت حيوانی پليس مدافع سرمايه داری را به نمایش گذارد. هنوز نيم ساعتی از تظاهرات نگذشته و تظاهرکنندگان به خيابان "یانگ" نرسيده بودند که که تعدادی از تظاهرکنندگان متوجه شدند که پليس فردی را در پياده رو زير مشت و لگد گرفته است و به همين دليل هم جمعيت فرياد می زد "رهايش کنيد. آزادش کنيد...".

خيلی ها اصلأ چيزی نمی ديدند و نمی دانستند که پليس دارد با فردی که دستگير شده چه می کند. اما خيلی زود روشن شد که صحنه بسيار دلخراشی در حال وقوع است. برخی از تظاهرکنندگان که شاهد ماجرا بودند با تمام قوا فرياد ميزدند و برای کمک کردن به آن فرد به سمت پياده روی محل حادثه می رفتند. پس از مدتی معلوم شد که پليس فرد کر و لالی را دستگير کرده و او را که به دليل وضعيتش متوجه موقعيت نشده بود، در پياده رو زير مشت و لگد گرفته بودند. پس از مداخله تظاهرکنندگان، پليس متوجه اشتباه احمقانه و وحشيانه خود شد و آن فرد را رها کرد.

تظاهر کنندگان با خشم و درعين حال با مسخره کردن حماقت پليس، ميگفتند " انگار که تروريستی خيالی را دستگير کرده اند."

در طول مسیر راهپیمایی، پليس ويژه با سگ های تعليم ديده اشان در همه خيابان های باريک و کوچه های منتهی به خيابان های اصلی ديده ميشدند. تظاهرکنندگان در هر تقاطعی که پليس ضد شورش و پليس های مسلح سوار بر اسب را ميديدند شعار ميدادند "اين حيوانات را از روی اسب ها پياده کنيد." (Get these animals off the horses)

پلیس حافظ منافع سرمایه داران غارتگر جهت سرکوب تظاهرات جی-۲٠ از قبل، نیروهای خود را آماده کرده بود. بطور مثال پليس يک نوع دستگاه های توليد صدای آزار دهنده خريداری کرده بود که گفته ميشد صدای آن دستگاه ها ميتواند موجب کر شدن تظاهرکنندگان شود. البته خود افراد پليس گوشی های مخصوصی به گوش داشتند تا آسيبی به خودشان نرسد .

از روز پنجشنبه مرکز شهر تورنتو تقريبأ خالی از سکنه به نظر ميرسيد و پليس موفق شده بود تا حدی بخشی از مردم را از تظاهرات دور نگه دارد. با اين همه، تعداد زيادی از مردم به خيابان ها آمدند و در تظاهرات و راهپيمايی بر ضد نظام سرمایه داری شرکت کردند.

در تظاهرات روز جمعه در "الن گاردن" اولين مقاومت های مردم در مقابل پليس ديده شد. زن و مرد جوانی که قصد ورود به پارک "الن گاردن" را داشتند توسط پليس متوقف شدند. اما آن ها به پليس اجازه ندادند که کوله پشتی هايشان را بازرسی کند. مردم به محض اين که متوجه واقعه شدند، به سمت آن ها رفته و فرياد میزدند "بگذارید بروند" (Let them go). پليس که تجمع خشمگين تظاهرکنندگان را ديد مجبور شد که از بازرسی آن دو نفر خودداری کند. آن ها پيروزمندانه به داخل پارک آمدند. پس از اين واقعه، تصميم گرفته شد که همه در حاشيه های پارک تجمع کنند تا احازه ندهند که پليس مزاحم کسانی شود که از خيابان های کنار پارک قصد پيوستن به تظاهرات را دارند.

دولت انتاريو که میدانست به دليل برگزاری اين نشست با اعتراضات بزرگی مواجه خواهد شد ، جهت مقابله با تظاهرات مردم تدارکات بزرگی ديده بود و از جمله قوانينی را به تصويت رسانده بود که اختيارات زيادی به پليس می داد. دولت انتاريو با درس گيری از تجربه دولت فدرال کانادا که در سال ۲٠٠١ پيش از شروع "نشست سران کشورهای قاره آمريکا" در شهر کُبک، برای آزاد گذاشتن پليس در سرکوب تظاهرکنندگان قانونی را تصويب کرده بود که دست پليس را در سرکوب مردم باز می گذاشت، همين راه را در پيش گرفت. در سال 2001 قانون دولت فدرال به پليس اجازه می داد که آزادی بيان را از مردم سلب کرده بخشی از شهر را محصور کند و مقرراتی شبيه به حکومت نظامی پياده کرده و آزادی رفت و آمد در شهر را محدود نمايد و حتی تظاهرکنندگان را به جرم شکستن مقررات عبور و مرور دستگير و زندانی کند.

حال دولت انتاريو نيز قانون موقت مشابهی را تنها برای روزهای نشست تصويب کرده بود. طبق اين قانون پليس ميتواند هر کسی را که در ٥ متری حصار های محل نشست قرار دارد بازرسی بدنی کند و هر کسی را هم که به پليس اجازه بازرسی بدنی ندهد و يا از ارائه کارت شناسايی خودداری کند، دستگير کند. در صورتي که سلب آزادی بيان و آزادی تردد افراد در شهر و يا بازرسی بدنی افراد در ملأ عام طبق قانون اساسی کانادا ممنوع است. وکلای آگاه و آزاديخواه تورنتو عليه تصويب قانون جديد و موقتی که در تضاد با قانون اساسی است اعتراض کردند و آن را مخالف با قانون اساسی و حقوق دمکراتيک مردم اعلام کردند. تصويب اين قانون مدت ها مخفی نگه داشته شد و در روز پنجشنبه (شب قبل از تظاهرات) علنی شد.

هر بار که پليس قصد بازرسی کيف تظاهرکنندگان را کرد، تظاهرکنندگان مقاومت مي کردند و فرياد می زدند "طبق قانونی که شبانه تصويب کرديد، می توانيد کسانی را که در ٥ متری منطقه محصور شده قرار دارند در ملأ عام بازرسی بدنی کنيد. اما فردا خواهيد ديد که اجازه اين کار را هم به شما نخواهيم داد. ما از حقوق دمکراتيک خودمان عقب نشينی نخواهيم کرد."

وکلای آگاه و آزاديخواه تورنتو از روز قبل که اين قانون علنی شد بر عليه اين قانون و حتی شيوه تصويب آن (که شبانه و با شيوه ای کاملأ غير دمکراتيک بود) اعتراض کردند و از مردم خواستند که در مقابل اين گونه تهاجمات دولت به حقوق و آزادي های دمکراتيک خود مقاومت و مبارزه کنند.

تظاهرات متحدانه این روز جلوه ای از خشم و نفرت توده ها نسبت به نظام سرمایه داری و گردانندگان آن را به نمایش گذارد. فعالين چريکهای فدايی خلق ايران- تورنتو در اين تظاهرات فعالانه شرکت داشتند و با بنر و شعارهای انقلابی خود ماهيت ضد سرمايه داری اين تظاهرات را انعکاس می دادند. آن ها و ديگر رفقای چپ ايرانی در حاشيه شمالی پارک جمع شده و به سر دادن شعارهايی مانند "مرگ بر سرمايه داری، زنده باد سوسياليسم" و يا "ما چه می خواهيم؟ سوسياليسم می خواهيم" پرداختند. پرچم های سرخ چريکهای فدايی خلق و ديگر نيروهای چپ ايرانی مورد توجه جوانان انقلابی قرار گرفته بود و برخی از آن ها با شور و شوق در دادن شعارها با ما همراهی ميکردند.

جالب است که چندين نفر از جوانان مبارزی که به اين تظاهرات آمده بودند در رابطه با چريکهای فدائی خلق ايران سوال ميکردند. ما ضمن توضيح مواضع سازمان، تلاش کرديم که با تشريح نقش امپرياليست ها در حمايت از رژيم ضدخلقی جمهوری اسلامی، در اين رابطه نيز به افشاگری بپردازيم. اين واقعيت به شرکت فعالين چريکهای فدايی خلق ايران- تورنتو در اين تظاهرات بار ويژه ای بخشيد.

تظاهرات روز جمعه ظاهرأ بدون درگيری و دستگيری تمام شد. اما روز بعد با خبر دستگيری برخی از تظاهرکنندگان در نيمه های شب گذشته مواجه شديم. پليس در نيمه های شب به خانه های برخی از تظاهرکنندگان (فعالين اجتماعی مشهور در محله ها) حمله کرده و آن ها را از رختخواب بيرون کشيده و به زندان برده بودند. انتشار خبر اين نوع دستگيری ها خشم مردم تورنتو را برانگيخت و موجب شد که تعداد زيادی از مردم غيرفعال سياسی قصد شرکت در تظاهرات روز بعد را بکنند. در واقع عملکرد پليس و ترفندهای موذيانه اش برای "تروريست و اغتشاشگر" معرفی کردن تظاهرکنندگان به ضد خودشان عمل کرد. رفتار سرکوبگرانه پليس منجر به ايجاد و رشد اتحاد در جامعه برعليه خشونت پليس شد.

فعالين چريکهای فدايی خلق ايران- تورنتو

شنبه 26 جون 2010