به نقل از : 19 بهمن ، نشریه سیاسی - خبری چريکهای فدايي خلق ايران

شماره 98 – 15 اسفند ماه 1389

سرکوب شهروندان بهایی شدیدا محکوم است!

یکی از جلوه های سیاه حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی به مثابه رژیمی که دیکتاتوری امپریالیستی را در لفافه ايدئولوژی اسلامی پيش می برد، سرکوب سیستماتیک اقلیت های مذهبی و در راس آن ها پیروان مذهب بهائیت بوده است. گزارشاتی که اخیرا از وضع زندگی و شرایط اسارت شهروندانی بهایی، تحت حاکمیت جمهوری اسلامی منتشر شده نشان دهنده تداوم و تشدید نقض حقوق اولیه و انسانی آن ها توسط سردمداران جنایتکار جمهوری اسلامی ست. بنا به گزارشات منتشره، رفتار سرکوبگرانه جمهوری اسلامی بر علیه ده ها شهروند بهایی اخيرا فزونی یافته و تنها در بهمن ماه تعداد زيادی دستگیر، و يا به انحاء مختلف تحت تعقیب و پیگرد و اذیت و آزار قرار گرفته اند. تفتیش عقاید و بازرسی دائمی خانه های بهائیان در شهرهای مختلف ادامه یافته و اخراج و زندان جوانان دانشجو به اتهام "وابستگی" به "گروه های معاند" تشدید شده است. در سیاهچال های رژیم نیز زندانیان بهایی مرتبا در زیر تیغ فشار و آزار بيشتر به سربرده و حتی از حداقل حقوق شناخته شده برای دیگر زندانیان محرومند. در برخورد با فعالین سیاسی و اجتماعی نیز که در چنگال رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی به سر می برند، عامل "اعتقاد" به مذهب بهائیت عامل مزید بر علتی ست که همواره شانس تشدید مجازات و حتی اعدام آن ها را افزایش می دهد.

آزار و اذیت و پیگرد بهائیان ایران توسط جمهوری اسلامی امر تازه ای نیست و تاريخ آن با تاريخ حيات اين رژيم سرکوبگر عجين است . حمله به توده های تحت ستم بهایی، با توجیهات مذهبی، از همان اولين روزهای سلطه اين استبداد مذهبی شروع شد. در شرايطی که وظيفه اصلی رژيم سرکوب انقلاب بود، توده های انقلابی که فارغ از هر گونه اختلاف مذهبی و ملی و ... یکپارچه برای آزادی و برابری، بر علیه دیکتاتوری رژیم ضد خلقی شاه به پاخاسته بودند، از هر قشر و طبقه ای به بهانه ای آماج ضربات دیکتاتوری حاکم قرار گرفتند. تا جایی که در مدت کوتاهی، ما شاهد بودیم که رژیمی که شاه مزدور را به اذیت و آزار مذهبیون متهم می کرد، خود، ایران را به زندانی برای پیروان سایر مذاهب و حتی مسلمانان تبدیل کرد. محرومیت از حقوق اولیه شهروندی، تبعیض سیستماتیک، مصادره اموال و دارائی های بهائیان و بالاخره تعقیب و پیگرد آنان به جرم اعتقاد و یا فعالیت تبلیغاتی به نفع بهائیت، از زمره رفتار ضد خلقی حکومت بر علیه بهائیان ایران بوده است. تحت تاثیر چنین فضای سرکوب و تروری، بسیاری از بهائیان یا مجبور به ترک کشور خود شده اند و یا وادار گشته اند تا یک زندگی مشقت بار و سراسر ترس و فاقد امنیت را، زیر تیغ شمشیر حکومت، تحمل کنند.

اما در مورد بهائیانی که در ایران مانده اند، اذیت و آزار و شکنجه و بگیر و ببند آن ها توسط دیکتاتوری حاکم در طول تمام این سال ها همواره ادامه داشته و جمهوری اسلامی هر جا که مقتضیات نظام استثمارگرانه اش ایجاب کرده، زیر نام "مذهب ضاله"، تیغ تعقیب و پیگرد و زندان و شکنجه و اعدام را بر سر توده های بهایی به حرکت درآورده و جنایات زیادی را برعلیه آن ها مرتکب شده است.

آزادی مذهب و به طور اولی، حق نداشتن مذهب، یک حق اولیه و ابتدایی برای تمامی مردم است. به همين دليل هم سرکوب و اذیت و آزار بهائیان به اتهام بیشرمانه اعتقاد به مذهب بهائیت، شدیدا محکوم و نفرت انگیز است. در نتیجه نیروی های انقلابی و آزادیخواه باید اقدامات ضد خلقی جمهوری اسلامی بر علیه شهروندان بهایی و هر شکل از سرکوب مذهبی را بر علیه هر شهروند مذهبی و غیر مذهبی را بشدت محکوم کنند و صدای زندانیان بهایی و تمامی قربانیان سرکوب دیکتاتوری جمهوری اسلامی را هر چه وسيعتر به گوش افکار عمومی برسانند.