به نقل
از : 19 بهمن ، نشریه
سیاسی -
خبری چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره 91
– 15 تیر
ماه 1389
نکاتی
در باره نشست
های جی 8
و جی 20 در
کانادا
نشست
رهبران
بزرگترین
قدرت های امپریالیستی
موسوم به نشست
"جی 8" و "جی 20"
که برای بررسی
مسائل و
مشکلات نظام سرمايه
داری و در شرايط
کنونی و یافتن
به اصطلاح راه
های "برون رفت
از بحران"
در کانادا
برگزار شد، در
بستر تظاهرات
گسترده مردم
آزادیخواه به
فرصتی تبدیل
شد تا ماهيت
سرکوبگرانه
نظام سرمايه
داری هر چه بيشتر
در مقابل توده
های جهان به نمايش
گذاشته شود. و اين در
شرايطی رخ داد
که نشستی که
قرار بود برای
برون رفت از
بحران چاره جوئی کند،
با بن بست
روبرو شده و
به این ترتیب
عمق این بحران
و عدم امکان
علاج آن در
چارچوب سیستم
پوسیده حاکم
را در مقابل
همگان و از
جمله چشمان بیشرم
بزرگترین سیاستمداران
و کارشناسان
نظام سرمایه
داری قرار
داد.
فریادهای
خشم و نارضایتی
ده ها هزار تن
از مردم و
جوانان و
پژواک شعارهای
"مرگ بر سرمایه
داری" و
"زنده باد سوسیالیسم"
در طول برگزاری
این دو نشست،
حتی یک لحظه
هم "عالیجنابان"
گرد آمده برای
پيدا
کردن راه برون
رفت از بحران
را لحظه ای
راحت نگذاشت.
پلیس هار سرمایه
داری در
کانادا نیز که
از ماه ها قبل
توسط دولت
کانادا با صرف
مقادیر معتنابهی
از بودجه دولتی
تا بن دندان
برای مقابله
با تظاهرات
توده ای آماده
شده بود با
سرکوب وحشیانه
تظاهر کنندگان
و دستگیری صد
ها تن از
آنان، ماهیت
واقعی "دمکراسی"
این نظام را
در طول برگزاری
این نشست ها
به نمایش
گذارد. با این
وجود توده های
عاصی از
استثمار و مظالم
سرمایه داری و
بویژه جوانان
مبارز، در طول
روز های
برگزاری این
نشست ها خیابان
های شهر تورنتوی
کانادا را به
صحنه اعتراض
بر علیه
گردانندگان این
نظام بدل
ساخته و با
حمله به برخی مظاهر
و سمبل های
سرمایه داران
و درگیری با
پلیس سرکوبگر
کانادا تا آن
جا که توان
داشتند عمق
خشم و نفرتشان
بر علیه سرمايه داری را
به نمایش
گذاردند.
مطابق
گزارشات خود
بلندگو های
تبلیغاتی
امپریالیستی
نشست های نمایندگان این
بزرگترین
قدرت های امپریالیستی
در فضایی مملو
از تنش و
اختلاف نظر با
عدم موفقیت
مواجه شد. تا
آن جا که
رهبران بزرگترين
قدرت های سرمايه
داری عملا
نتوانستند به
هیچگونه راه
حل واحد و یا
حتی اقدامی
جهت مقابله با
بحران نظام
سرمایه داری
دست یابند. تا
جایی که برخی
از کار به
دستان خود
نظام امپریالیستی
در بحبوحه این
نشست ها اعلام
می کردند
"بحران این
بار سرمایه
داری " با وصله
و پینه "حل"
نخواهد شد
(سارا واگنکنشت
عضو رهبری حزب
چپ جدید آلمان
(DIE LINKE) و
عضو پارلمان
اروپا) و به این
ترتیب بن بستی
که امپریالیست
ها در آن قرار
گرفته اند
را به نمایش می
گذاردند. اما
چنین واقعیتی
را تظاهرات
مردم معترض در
تورنتو با گویائی
هر چه بیشتری
در سراسر جهان
سرمایه داری
پژواک دادند.
در این
تظاهرات
خواست توده ها
برای الغای
فقر و گرسنگی
و بیکاری، محو
جنگ، محو ستم
طبقاتی و جنسیتی،
برای برابری و
آزادی با شدتی
هر چه رساتر،
فریاد زده شد
و امواج آن به
گوش تمامی
مردم دنیا رسید.
عزم و پیگیری
مبارزاتی
تظاهر کنندگان
در تورنتو که
در تمامی روزهائی
که نشست
برگزار می شد
به رغم تمامی
تمهیدات
مرعوب کننده و
سرکوب وحشیانه
پلیس به خیابان
آمده بودند،
در شرایطی
متجلی شد که
نظام سرمایه
داری جهانی در
یکی از عمیق
ترین بحران های
ذاتی خود
گرفتار آمده
است. این
بحران به قدری
عمیق و تأثیرات
مخرب آن در
زندگی
کارگران و
زحمتکشان و
مردم ستمدیده
کشورهای تحت
سلطه به قدری
گسترده و
آشکار است که
دیگر
جائی برای
تبلیغات ضد
خلقی و ارتجاعی
بلندگوهای
این نظام مبنی
بر "جاودانگی"
عمر "سرمایه داری" و
قابلیت این
نظام برای "حل"
مشکلات جامعه
بشری و نیل به
"دمکراسی"
و دروغ هایی
از این دست،
باقی نگذاشته
و این تبلیغات
امروز دیگر هر
چه بیشتر رنگ
باخته و با
تمسخر و خشم
توده ها مواجه
شده است.
شرایط
عینی و واقعیات
روزمره زندگی
صد ها میلیون
تن از کارگران
و زحمتکشان و
خلق های تحت
ستم دنیا هر
روز که می
گذرد با شدت بیشتری
بر ضرورت
نابودی نظام
ارتجاعی کنونی
به مثابه عامل
اصلی فقر و
گرسنگی و جنگ
و بیکاری و
ستم و استثمار
تاکید می کند.
این واقعیت
بود که یک بار
دیگر در
تظاهرات وسیع
و پرشکوه مردم
در کانادا خود
را در مقابل
چشمان وحشتزده
بزرگترین
قدرت های
استثمارگر
جهان نشان
داد.