به نقل
از : 19 بهمن ، نشریه
سیاسی -
خبری چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره 90
– 15
خرداد ماه 1389
"زندانی
سیاسی آزاد باید
گردد!"
اخیرا
انتشار نامه
سرگشاده
خانواده های
زندانیان سیاسی
و دستگیر
شدگان خیزش های
توده ای، بار
دیگر توجه
افکار عمومی
را به وضعیت
اسرای در بند
و خانواده های
رنجدیده آنها
جلب کرده است.
این
نامه در شرایطی
منتشر می شود
که دیکتاتوری
حاکم با تلاش
برای قلع و
قمع خونین
مبارزات توده
ها در یکسال
اخیر به چنان
جنایاتی در حق
مردم به
پاخاسته دست
زده که نظیر
آن در طول
حاکمیت 30 ساله
این رژیم کمتر
دیده شده است.
دستگیری های
فله ای مردم و
بویژه
جوانان، ضرب و
شتم تا سرحد
مرگ در هنگام
دستگیری،
شکنجه های
قرون وسطایی
در زمان
بازداشت در سیاهچال هایی نظیر
کهریزک،
گرسنگی دادن
تا سرحد مرگ،
مجبور کردن
زندانیان به
ضرب و شتم هم
بندیان و
خوردن مدفوع و
ادرار، تجاوز
های وحشتناک
به دختران و
پسران دلاور
دربند و... تنها
نمونه هایی از
رفتار جنون
بار مزدوران
جمهوری اسلامی
با اسرای
دربند بوده
است. در خارج
از زندان ها
نیز دژخیمان
جمهوری اسلامی
با رفتار وحشیانه
با خانواده های
نگران و رنجدیده
دستگیر
شدگان، آن ها
را نسبت به
سرنوشت جگر
گوشگانشان در
بی خبری کامل
نگه داشته و
از هیچ گونه
توهین و تحقیر
و اذیت و آزار
این خانواده
ها نیز دریغ
نکرده اند.
در بخشی
از این نامه،
خانواده های
زندانیان سیاسی
با "محکوم"
کردن اعدام های
اخیر، خطاب به
مقامات حکومت
نوشته اند:
چرا فرزندانمان
را بازداشت
کردهايد؟
چرا آنها را
در دادگاههای
نمايشی حاضر
کرديد و کمترين
اعتنايی به
دفاعيات آنها
و موکلانشان
نشده است؟
چرا آنها پس
از ماهها
هنوز قادر به
ملاقات با
وکلايشان
نيستند. چرا
وکلای آنها
از روند بررسی
پرونده و نوع
اتهامشان بیخبرند؟
چرا برای ماهها
آنها را در
انفرادی نگه
داشتهاند و
با چشمان بسته
مورد بازجوييهای
خشن و خستهکننده
قرار گرفتهاند؟
"در بخش دیگری
از این نامه
آمده است: "برخی
(از دستگیر
شدگان) را به
بهانههايی
که هنوز برای
ما روشن نيست
به زندانهای
مخوف و هولناکی
چون رجاييشهر
فرستادهاند
و عدهای
معدود را با
وثيقههای
چند صدميليون
تومانی به
مرخصی
فرستادهاند.
مرخصيهايی
که گاه از
زندان سختتر
و جانکاهتر
است. همه ما
در بلاتکليفی
به سر ميبريم."
آنچه
که در نامه
فوق آمده تنها
جلوه کوچکی از
رفتار وحشیانه
ای ست که دژخیمان
جمهوری اسلامی
در مواجهه با
توده های به
پاخاسته و بویژه
جوانان دلاور
ما مرتکب می
شوند.
نامه
سرگشاده
خانواده های
زندانیان بیانگر
صدای حق
طلبانه و روحیه
بالای
مبارزاتی آن
هاست. و این در
شرایطی ست که
اکثریت
خانواده های
زندانیان سیاسی
به دلیل شرایط
اختناق و
سرکوب، امکان
اعتراض نیافته
و فریاد خشم و
تظلم خواهی آن
ها در گلو خفه
می شود.جمهوری
اسلامی با
ارتکاب به جنایات
وحشیانه در
زندان ها و
نمایش وحشیگری
های خود در
افکار عمومی و
با سرکوب عریان
می کوشد تا
قدرت خود را
به رخ توده ها
کشیده و برای
جلوگیری از سیل
مبارزه حق
طلبانه ای که
شیشه عمر این
رژیم را هدف
گرفته، عمر
منحوس نظام
استثمارگرانه
حاکم را چند
صباحی طولانی
تر کند. اما از
جنبه دیگر، این
نمایش رذیلانه
سرکوب و قهر
تنها ضعف و
پوسیدگی
حکومت ارتجاعی
ای را به نمایش
می گذارد که
برای حفظ
موجودیت
منحوسش، راهی
جز توسل به
شکنجه و زندان
و چوبه دار
ندارد. جنایات
وحشیانه
جمهوری اسلامی
در حق توده های
به پاخاسته،
نه تنها ماهیت
کثیف و ضد خلقی
این رژیم را
با عریانی
تمام در مقابل
دید قرار
داده، بلکه
بار دیگر این
واقعیت را
آشکار ساخته
که بدون
سرنگونی بی
چون و چرای این
نظام و تمامی
دار و دسته های
جنایتکارش رسیدن
به آزادی امکان
پذیر نمی
باشد. بیهوده
نیست که به
رغم نمایش سرنیزه
های خونین
جمهوری اسلامی
در ماه های اخیر,
توده های
انقلابی و
بخصوص جوانان
شجاع ما
همچنان به
مقاومت و مبارزه
شان برای بر
افکندن این
دستگاه ظلم و
سرکوب ادامه
داده اند.
نامه سرگشاده
اخیر خانواده
های زندانین سیاسی
و تداوم
مقاومت و
مبارزه آن ها
جلوه ارزشمندی
از این حقیقت
است. بکوشیم
تا با پژواک
صدای حق
طلبانه آن ها،
پیکار برای
آزادی زندانیان
سیاسی و
سرنگونی رژیمی
که حیاتش با
سرکوب و دار و
شکنجه و زندان
گره خورده را
تشدید کنیم.