به نقل از : 19 بهمن ، نشریه سیاسی - خبری چريکهای فدايي خلق ايران

شماره 88 – 15 فروردین ماه 1389

جمهوری اسلامی رژیم اعدام !

رژیم جمهوری اسلامی بار دیگر در کنار رژیم ضد خلقی چین در راس رژیم هایی قرار گرفت که به اعدام شهروندان خویش دست می زنند. بخش چشمگیری از اعدام های انجام شده توسط جمهوری اسلامی در یک فاصله کوتاه و در جریان خیزش عظیم توده ها پس از به اصطلاح انتخاب احمدی نژاد صورت گرفته است. اخیرا سازمان عفو بين الملل در گزارش سالانه خود در رابطه با مجازات اعدام در سال 2009 اعلام نمود که جمهوری اسلامی حداقل 388 نفر را در سال گذشته اعدام نموده که تعدادی از آنها نوجوان بوده اند. حتی اگر رقم واقعی اعدام شدگان همین تعدادی باشد که سازمان عفو بین الملل اعلام نموده، می توان دید که در حقیقت جدا از قتل و کشتار توده ها در خیابان ها و سیاه چال ها، جمهوری اسلامی در فاصله کوتاهی هر روز به طور متوسط بیش از یک نفر را رسما اعدام نموده است. بر اساس اين گزارش جمهوری اسلامی در سال گذشته پس از چين بيشترين تعداد افراد را اعدام نموده است. به گزارش مزبور 112 نفر از کسانی که در اين سال اعدام شده اند، در فاصله انتخابات 22 خرداد تا مراسم تحليف احمدی نژاد اعدام گرديده اند. به اين ترتيب سردمداران جمهوری اسلامی در شرايطی که توده ها در اعتراض به 30 سال سلطه سرکوب گرانه آنها به تظاهرات خيابانی متوسل شده بودند حداقل 112 نفر را اعدام نمودند تا از مردم به قول خودشان زهر چشم بگيرند.

اگر تنها گزارش عفو بين الملل را که بدون شک تنها بخشی از جنايات جمهوری اسلامی را منعکس نموده در نظر بگيريم ، در سال گذشته جمهوری اسلامی بطور متوسط هر روز بيش از يک نفر را اعدام نموده است. يعنی روزی نبوده که سردمداران جنايتکار جمهوری اسلامی جان انسانی را از وی نگرفته باشند. براستی از حکومت جلادی که برای ایجاد رعب و وحشت در میان مردم و سرکوب مبارزات آنها از زبان ولی فقیه جنایتکارش فریاد می کشد که سیاست راهنمای حکومتش "النصرالبرعب" می باشد، چه انتظار دیگری می توان داشت.

همين واقعيت ضرورت مبارزه بر عليه احکام ددمنشانه ديکتاتوری حاکم و تلاش برای متوقف کردن ماشين قتل و جنايت آن ها را دو چندان نموده است. بيش از 30 سال سلطه خونين جمهوری اسلامی به روشنی نشان داده است که چنين تلاشی زمانی قرين موفقيت می گردد که اولا این امر که دار و شکنجه و زندان و اعدام ذاتی سلطه جمهوری اسلامی می باشد، درک گردد و ثانیا مبارزه جاری توده ها نابودی تماميت رژيم دارو شکنجه حاکم را هدف خود قرار دهد.