به نقل از : 19 بهمن ، نشریه سیاسی - خبری چريکهای فدايي خلق ايران

شماره 75 – 15 بهمن ماه 1387

کودکان کار و خیابان، افشاگر چهره کریه سرمایه داری

فقر ناشی از سیستم سرمایه داری چهره ی خود را در قالب های مختلفی به نمایش می گذارد که یکی از آنها پدیده کودکان کار و خیابانی در سطح کل جهان می باشد. اینها همان کودکانی هستند که به دلیل فقر خانواده هایشان بجای رفتن به مدرسه مجبورند ساعت ها درخیابان های شلوغ و کثیف و آلوده شهرهای بزرگ به دست فروشی و یا انجام کارهای پست بپردازند. سهم این کودکان در تامین نیازهای اقتصادی خانواده تعیین کننده است. اما عواقب اجتماعی که این کودکان بی گناه و زحمت کش را بخاطر موقعیت اقتصادی شان دراین جوامع تهدید می کند، اکثرا دهشتناک و غیر قابل پیشگیریست. براساس آمارهای غیر رسمی در ایران امروز تحت حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی بیش از یک میلیون کودک خیابانی وجود دارد که هر روزه در معرض شدیدترین آسیب های اجتماعی قرار دارند. علاوه بر ناراحتی ها و بیماری هایی که در اثر حضور مداوم این کودکان در کنار خیابان های شلوغ و آلوده و پر سرو صدا وجود دارد، خطر تجاوز، قتل، تن فروشی و اعتیاد نیز آنان را تهدید می کند. آنچه بسیاری از پدر و مادر ها را وا می دارد تا برای تامین لقمه ای نان، جگر گوشه های خود را به چنین محیط های ناامنی بفرستند و حسرت درس و تحصیل کودکانشان را در دل خود حمل کنند، همانا گرسنگی، فقر و شرایط طاقت فرسای زندگی آنهاست که جز از سلطه سیستم ظالمانه سرمایه داری ناشی نشده است.

رژیم ضد خلقی جمهوری اسلامی که در دفاع و حراست از نظام بورژوازی وابسته و منافع سرمایه داران زالو صفت، خود عامل تشدید کننده فقر و فلاکت کودکان کار می باشد، در شرایطی که فریاد های دفاع از "مستضعفین" و "پا برهنگان" اش گوش فلک را کر می کند کوچکترین اقدامی نیز در جهت نجات جان و بهبود وضع کودکان نمی کند. در چارچوب نظام استثمارگرانه سرمایه داری، کار کودکان منبع درآمد بسیار سودآوری برای کارفرما ها و سرمایه داران زالو صفت می باشد. زیرا در حالی که شدت استثمار آنان نیز وحشتناک می باشد، دستمزدی که به آنان پرداخت می شود بسیار ناچیز است.

شدت شرایط وخیم و رقت بار کار و زندگی کودکان معصوم تا آنجاست که حتی خود بوق های تبلیغاتی نظام حاکم بارها با انعکاس گوشه های ناچیزی از شرایط هولناک زیست و معیشت آنان، از مشکل کودکان کار با عنوان یک "معضل اجتماعی" نام برده اند و از کارگزاران جمهوری اسلامی خواهان به اصطلاح حل آن شده اند. اما چه انتظاری بیهوده تر از این که از یک سرمایه دار و دولت حامی آن خواسته شود که از منافع و سود ناشی از رنج و استثمار کودکان چشم بپوشد. زیرا اگر به ریشه ها و علل پیدایش این امر و معضلات اجتماعی دیگر مراجعه کنیم و شناختی درست از دستگاه رژیم حاکم و نظام سیاسی و اقتصادی آن داشته باشیم، می توانیم به سادگی دریابیم که در چنین نظام های استثمارگرانه ای پدیده هایی نظیر کودکان کار جزء جدایی ناپذیر سیستم ضد خلقی موجود هستند. در نتیجه در ادامه حاکمیت سرمایه داری در ایران ما تنها شاهد افزایش کودکان کار و گسترش هر چه بیشتر چنین معضلات درد آوری خواهیم بود. واقعیت این است که معضل کودکان کار و خیابان از سیستم سرمایه داری حاکم بر ایران زاده شده و در چارچوب نظام موجود، راه حل واقعی برای آن وجود ندارد. به همین خاطر است که برای حمایت جدی از کودکان و جلوگیری از گسترش آسیب های ناشی از کار کودکان، هیچ راهی جز نابودی سیستمی که شرایط تولید و باز تولید اين معضل را فراهم می کند وجود ندارد.

بازگشت به صفحه اصلی

http:/www.siahkal.com