عبداله باوی

چهره زشت بورژوازی!

با رشد نیروهای مولده و گسترش تولید در جوامع ماقبل سرمایه داری، سیستم جدیدی از تولید بر جامعه حاکم شد و سرمایهداران که به قول مارکس همان سرمایه شخصیت یافته هستند بر تمام عرصههای جامعه حاکم گشتند. این طبقه از همان آغاز نشان داد که برای انباشت سرمایه و سود اندوزی از توسل به هیچ جنایتی در حق کارگران و دیگر تودههای مردم دریغ نمی ورزد. در جریان رشد روز افزون این شیوه تولید و ورود سرمایه داری به فاز امپریالیسم هم دیدیم که بورژوازی چه سیاه کاری هائی که نکرد. نگاهی به تاریخ این طبقه خود موید این واقعیت می باشد.

1ــ در قرن شانزدهم اروپائیان در پی کسب تجارت سودآور مواد پر ارزش در قاره جدید (آمریکا)، 90 درصد بومیان آمریکای لاتین و 97 درصد بومیان آمریکای شمالی را نابود کردند که در تاریخ، بزرگترین نسل کشی به شمار می رود.

2ــ بین سال های 1815 تا 1914 در نتیجه تلاش سرمایهداران برای سود هرچه بیشتر، یکصد میلیون انسان کشته می شوند تا سرمایه داری گسترش بیشتری پیدا کند.

3ــ بین سال های 1914 تا 2004 در پی تلاش هرچه سود بیشتر سرمایهدارن، میلیون ها انسان در نتیجه جنگ، قحطی و بیماری درگذشتهاند که آمار آن به ترتیب زیر است:

جنگ اول جهانی 22 میلیون

حمله 14 کشور به اتحاد جماهیر شوروی در بین سال های 1918 ــ 1922 14 میلیون

سلطه ژاپن بر چین 1935 ــ 1945 22 میلیون

اردوگاه های مرگ آلمان نازی 10 میلیون

غیرنظامیان شوروی در جنگ جهانی دوم 18 میلیون

جنگ جهانی دوم (به جز ارقام بالا) 34 میلیون

جنگ کره 1950 ـ 1953 2 میلیون

جنگ ویتنام، لائوس و کامبوج 3 میلیون

جنگ در اندونزی 1965 ـ 1966 2 میلیون

عراق در نتیجه بمباران و تحریم ها 1992 ـ 1999 2 میلیون

عراق جنگ 2003 1 میلیون

قحطی 1970 ـ 1990 (24هزار نفر در روز) 185 میلیون

کودکان زیر 5 سال، به دلیل کمبود دارو 280 میلیون

قحطی بین سال های 1990 - 2007 (سی میلیون در سال) 540 میلیون

مجموع یک میلیارد و 135 میلیون (1)

این یک میلیارد و 135 میلیون نفر جان خود را از دست دادند تا نظام سرمایه داری رشد کند و باقی مانده و حفظ شود. و تجربه نشان داد که در راستای حفظ این سیستم ، انسان ها و در حقیقت کارگران و زحمتکشان کالایی بیش نیستند که فقط در تولید و جنگ مورد استفاده قرار می گیرند و دیگر هیچ. اما با این همه بورژوازی باید زحمتکشان را به پذیرش این وضعیت قانع کند و این جاست که هزاران کارشناس و محقق و سیاستمدار و ... به میدان میآیند تا ناچاری پذیرش این وضعیت و ابدی بودن موقعیت موجود را توضیح دهند. همان طور که معلم کبیر پرولتاریا گفت "طبقهای که وسائل تولید مادی را در اختیار دارد وسائل تولید ذهنی را کنترل میکند" (2) و در همین راستاست که آن ها می کوشند و به هر وسیلهای متوسل میشوند تا جو ناامیدی را بر جوامع بگسترانند و از انقلاب جلوگیری کنند. در حالی که مبارزه با سازمان های کمونیستی در سراسر دنیا و محدود کردن آنان از گرفتن رابطه با طبقه کارگر را پیش می برند در همان حال با هجوم همه جانبه به کمونیست هایی که قدرت دولتی را بدست گرفته بودند و مراکز الهام دهنده توده های ستمدیده هستند را مورد آماج حملات خود قرار میدهند. و از سوی دیگر، این مشاطه گران بورژوازی سعی می کنند تا چهره بورژوازی را با فرهنگ و تولیدات خود مترقی و زیبا جلوه دهند. ولی چهره این بورژوازی را در جنوب هر شهری در سراسر این دنیای بزرگ میتوان دید. در فقر و فلاکت و در فحشاء و اعتیاد و بیکاری ای که بیداد میکند. فحشاء را انتخاب خود زنان جلوه میدهند و از تجارت میلیونی دختران جوان و فروش آن ها سخنی نمی گویند، اعتیاد را انتخاب معتادان تبلیغ کرده و از دست داشتن حتی دولت ها در این جنایت سخنی نمی گویند و بیکاری را نیز نتیجه تنبلی و بیکارگی کارگران جلوه داده و از نظر اخلاقی آن را بد جلوه میدهند.

ولی کمونیست ها حقیقت را میدانند، آن ها میدانند که تمام زشتی های جوامع کنونی نتیجه سلطه سیستم بورژوازی است. بورژوازی برای بقا و حفظ این سیستم دست به هر جنایتی می زند، میلیون ها انسان که در اثر گرسنگی میمیرند، میلیون ها انسان که در اثر جنایات جنگی میمیرند و هزاران جنایت دیگر نتیجه این سیستم است که به جز به سودآوری و انباشت سرمایه به چیزی کار ندارد . این است که کمونیست ها خواهان برچیدن و برکندن ریشه این همه ظلم که منشاء آن مالکیت خصوصی است میباشند.

تفاوت بزرگ بورژوازی و کمونیست ها در این است که بورژوازی برای خواستههای خود، زحمتکشان را می کشد و کمونیست های انقلابی برای خواستههای زحمتکشان است که خود را به کشتن می دهند.

مارس 2014

زیرنویس ها:

1ـ منبع Encyclopedia Brittanica و نوشته سوزان جورج با عنوان "چگونه نیمه دیگر میمیرد"

2ـ کارل مارکس "ایدئولوژی آلمانی"