به نقل از: پیام فدایی ، ارگان چریکهای فدایی خلق ایران

شماره 247 ، بهمن ماه 1398

آزاده بندری

تلاش های ما برای تغییر نام مدرسه مان به نام اشرف دهقانی

اگر چه مردم ما به دلیل شکست انقلاب و قیام بهمن 1357 قادر نشدند به مطالبات اصلی خود برسند و با سقوط رژیم شاه قدرت به دار و دسته ای مرتجع و سرکوبگر رسید، اما انقلاب و اوج آن یعنی قیام توده ها در 21 و 22 بهمن دستاوردهایی انکار ناپذیر داشت. برای نمونه در جریان این قیام سلاح زیادی به دست مردم افتاد و توده های انقلابی که عملا قدرت اتحاد خود را در جریان این قیام دیده بودند روحیه مبارزاتی بالایی پیدا کردند. با قیام توده ها فضای سیاسی جامعه کاملا به نفع کارگران و زحمتکشان دگرگون شد. در چنین فضائی توده ها احساس قدرت کرده و به وجود آمدن تغییرات مثبت در زندگی را حق خود دانسته و آن را طلب می کردند. رژیم جمهوری اسلامی تازه به قدرت رسیده هم که فریب توده ها یکی از ارکان اصلی حاکمیتش بود، قادر به نشان دادن چهره واقعی خود به توده ها نبود. در چنین شرایطی یک نوع فضای شبه دمکراسی در جامعه به وجود آمد. سازمان های سیاسی ستاد می زدند و در همه جا میز کتاب گذاشته می شد و در همه جا یاد جانباختگان فدایی گرامی داشته می شد. ما نیز در بندر عباس که دانش آموزانی در دوره راهنمائی بودیم در فضای مبارزاتی موجود دست به کار تغییراتی در مدرسه مان شدیم.

نام مدرسه ما به مناسبت روز تولد شاه جنایتکار "چهار آبان" نامیده می شد. برای زدودن این نام ننگ آلود از سر در مدرسه مان تصمیم گرفتیم که آن نام را تغییر دهیم و نام مدرسه را بگذاریم اشرف دهقانی. ولی وقتی دست به کار شدیم با مخالفت مسئولین آموزش و پرورش با این خواست روبرو شدیم. با این حال در جایی که تابلوی مدرسه نصب شده بود برخی با خطی درشت و زیبا نوشتند : مدرسه راهنمایی دخترانه ی اشرف دهقانی.

در مقابل این برخورد جسورانه دانش آموزان و حامیان شان، مسئولین آموزش و پرورش فورا عکس العمل نشان داده و اعلام کردند که نام مدرسه بشود "جمیله بوپاشا". اما با توجه به این که بیشتر دانش آموزان این مدرسه گرایش چپ داشتند و متعلق به خانواده هائی با گرایش چپ بودند، اصرار داشتند که نام مدرسه اشرف دهقانی باشد. دانش آموزان می گفتند که چرا نباید نام مدرسه ما به نام مبارزی از کشور خودمان بشود. به همین دلیل با این که با نام جمیله بوپاشا مشکلی نداشتیم ، اما اصرار همه دانش آموزان مبارز گذاشتن نام اشرف دهقانی روی در مدرسه مان بود. این امر باعث شد که نمایندگان دانش آموزان اعتراض خود را به آموزش و پرورش برده و طی نشستی با رئیس آموزش و پرورش خواست و پیشنهاد خود را در مورد تغییر نام مدرسه اعلام کنند. اما مسئولین با پیشنهاد ما موافقت نمی کردند و همه تلاش های ما بی نتیجه می ماند. به دلیل عدم موافقت مسئولین با پیشنهاد ما، اعتراضات دانش آموزان بالا گرفت. دانش آموزان با تعطیل کردن کلاس های درس و تحصن در فضای مدرسه و دادن شعار و خواندن سرودهای انقلابی و به قول مسئولان مدرسه، با بهم زدن "نظم" در مدرسه تلاش کردند که مسئولین را به پذیرش خواست شان وادار نمایند. اما آن ها به هیچ وجه زیر بار این امر نمی رفتند و تبلیغ می کردند که مبارزات دانش آموزان انقلابی عاملی جهت جلوگیری ازتحصیل دیگر دانش آموزان می باشد. جالب بود که تلاش های ما برای تغییر نام مدرسه مان همزمان شده بود با جنبش سرتاسری محصلین و معلمان اخراجی و تعلیقی در سال 58 که مدت ها فضای شهر بندر عباس را به خود مشغول نموده بود.

با توجه به اوضاع حاکم بر آموزش و پرورش و ماهیت رژیم جدید، علیرغم همه تلاش های مبارزاتی دانش آموزان آگاه و مبارز، مسئولین مرتجع مانع از آن شدند که تابلوی "مدرسه اشرف دهقانی" بر سر در مدرسه ما گذاشته شود. با قدرت گیری هر چه بیشتر رژیم وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی، نام مدرسه به جمیله بوپاشا هم تغییر نکرد و آن ها برای تنبیه دانش آموزان که بیشترشان هم چپ بودند نام مدرسه را کردند " 12فروردین"، که روز رفراندم و تائید جمهوری اسلامی، یعنی یکی از منحوس ترین تاریخ ها بود.

اما مسئولین آموزش و پروزش جمهوری اسلامی غافل بودند که نام اشرف دهقانی در قلب دانش آموزان حک شده و راهش، راهشان شده بود. واقعیتی که خیلی زود خودش را در رشد و گسترش جنبش دانش آموزی 19 بهمن در بندر عباس نشان داد. قابل توجه است که مسئولین آموزش و پرورش در محل دیگر در بندر عباس، نام یک دبیرستان دخترانه را کردند جمیله بوپاشا. اما بعد از چند سال این نام را هم تغییر داده و هم اکنون آن دبیرستان به نام غلامحسین رضانیا نامیده می شود.

بهمن 1398