به نقل از : پیام فدایی ، ارگان چریکهای فدایی خلق ایران

شماره 243 ، مهر ماه 1398

توضیح پیام فدایی: مطلبی که در زیر به نظر خوانندگان می رسد نامه ای راجع به وضعیت کار و مبارزات زنان کارگر ترکیه است که اخیرا به دست ما رسیده و برای اطلاع خوانندگان پیام فدایی به درج آن اقدام می کنیم.

اسمر چرندابی

نامه ای از ترکیه:

نگاهی به یک حرکتِ مبارزاتیِ کارگران زن در ترکیه

سر سخن ماهنامه کارگری شماره ۶۷ تحت عنوان "دست های خونین سرمایه داران در مرگ کارگران در سوانح حین کار" در خصوص کارگران و زحمتکشان را خواندم، خیلی عالی بود، واقعا دست رفقا درد نکند و خسته نباشند.

در گام نخست، انگار که نه، بلکه در واقعیت درد تمامی کارگران و زحمتکشان، درد مشترک است و به همانند یک زنجیر متصل. چند وقتی بود که می خواستم در مورد زنان کارگر ترکیه که روز اول ماه می ۲۰۱۹، روز جهانی کارگران و زحمتکشان در راهپیمایی شرکت کرده و خواست های به حق خود را از پشت تریبون به گوش مسئولان می رساندند، مطلبی بنویسم و برایتان بفرستم. اما متأسفانه به علت مشغولیت های فکری فرصتی پیش نیامد. تا این که سر سخن ماهنامه کارگری "دست های خونین سرمایه داران در مرگ کارگران در سوانح حین کار" که به دستم رسیده بود را خواندم و عزم را جزم کردم تا این گزارش منعکس شده در "انجمن یا گروهِ اکمک و گُل" (نان و گل) را تهیه و به همراه عکسی از صفحه اول خود مطلب، برایتان ارسال کنم. تا به نظر دیگران نیز برسد.

روز اول ماه می، زنان کارگری که در قسمت های مواد غذایی، تولیدی لباس، مواد فلزی و نظافت کار و ساختمانی مشغول به کار هستند، خواسته های خود را از دولت وقت ترکیه چنین بیان کردند.

۱- اجرت یا دستمزد مناسب برای گذران زندگی

۲- کاری میخواهیم که بتوانیم از تمامی حق و حقوق خود استفاده کنیم.

۳- با ترس بیکاری و از کار بیکار شدن نمی خواهیم زندگی کنیم.

۴- در امنیت بودن خودمان را میخواهیم احساس کنیم، روز به روز شدتِ استثمار افزایش میابد، اما هیچ کاری برای جلوگیری از آن انجام نمی شود.

۵- محیط سالم کاری می خواهیم. منظور (عاری از هرگونه آلودگی و داشتن وسایل ایمنی برای مقابله با حوادث کار)

۶- از حداقل حقوقی که می گیریم دیگر مالیات کسر نشود.

۷- دارای تشکیلاتی باشیم که تمامی حق و حقوق خود را بگیریم و به آینده با اطمینان و امنیت نگاه کنیم.

۸- برای زندگی خود یک زمان فراغت را داشته باشیم.

۹- معاش پرداخت نشده یا حقوق معوقه مان پرداخت و افزایش حقوق هم در نظر گرفته شده و به موقع پرداخت شود.

این درخواست های ما هست و به این دلیل در روز جهانی کارگر راهپیمایی می کنیم تا صدای حق طلبانه خود را به گوش تمامی خلق و دولت برسانیم. زنان کارگر خواهان تضمین هایی به عنوان خط قرمز خود شده اند و مطرح کرده اند که این تضمینات خط قرمز ماست و در این خط ایستاده ایم.

در گام دوم، از فرصت استفاده کرده و برای آشنایی با این کارگران زن، بیوگرافی کوتاهی از گروه "اکمک و گُل" را جهت اطلاع خوانندگان ماهنامه کارگری ارگان چریکهای فدایی خلق ایران بیان می کنم. "اکمک و گُل" نشانگر شعار اقتصادی - سیاسیِ زنان کارگری هست که برای گرفتن حق خود مبارزه می کنند و این مجادله صدها سال قدمت دارد. در سال ۱۹۰۸، حدود ۱۵۰۰۰ کارگر زن برای ساعت کار کوتاه یا ساعت کار کمتر، دریافت حقوق یا اجرت مناسب، داشتن حق رای و اجازه داشتن مرخصی زایمان به راهپیمایی پرداخته و شعاری که می دادند چنین بود که "برای سیر کردن شکم، نان و برای سیری روح، گل می خواهیم!" یک سال بعد از این راهپیمایی، شرکت تولیدی انگلیسی بنام New England tekstil در مرحله ای از کار اقدام به بر کنار کردن جمعی از زنان کارگر می کند، زنان کارگر شاغل در آن شرکت شروع به تظاهرات و اعتراض کرده و در پلاکارد هایی که حمل می کنند ، شعار نان می خواهیم و گُل، به چشم میخورد و از آن روزها این گروه به نام "نان و گُل" در سطح گستردهای فعالیت می کند و در تلویزیون هم در کانال "حیات" برنامه دارند.

مجله یا نشریه ماهانهِ "نگاه مارکسیست" به تاریخ مارس ۲۰۱۶ با مطالبی تحت عنوان مسائل سیاسی، علمی، عمومی روزانه، تاریخی، تئوری، بینالمللی به صاحب امتیازِیِ عایشه شَن سوز ayşe şensöz هست که در آنکارا چاپ و پخش می شود. در این شماره روی جلد تصویر مشت گره کرده با نوشتهِ Zafere kadar sürekli devrim (مبارزه متداوم تا پیروزی انقلاب) و پشت جلد تصویر زن گل بدست که همان انجمن یا گروهِ نان و گل "اکمک و گُل" می باشد و به نظر، نشان دهنده افکار این انجمن یا گروه زنان نیز تلقی می گردد.

پ.ن: البته این که تداوم انتشار نشریه در حال حاضر ادامه دارد یا نه و آیا مدیریت هنوز هم بدست خانم نام برده می باشد یا نه، اطلاعی ندارم.