به نقل از : پیام فدایی ، ارگان چریکهای فدایی خلق ایران

شماره 231 ، مهر ماه 1397

ضرورت اتحاد عمل های مبارزاتی و مبانی آن!

در پی انتشار فراخوانی از طرف سازمان ما تحت عنوان "اتحاد عمل نیرو های انقلابی در خارج از کشور، وظیفه مبرم لحظه کنونی!" به تاریخ 12 مرداد امسال (2018)، که در آن بر ضرورت اتحاد عمل های مبارزاتی در خارج از کشور بین نیروها و سازمانهای مبارز و مخالف جمهوری اسلامی تأکید شده بود، رفقا و دوستانی سئوال کرده اند که ما با چه نیروهائی و بر اساس چه منشوری خواهان اتحاد عمل می باشیم. در پاسخ به این سئوال و برای تأکید مجدد بر ضرورت تقویت جنبش انقلابی در ایران از سوی نیروهای موجود در خارج از کشور از طریق اتحاد عمل های مبارزاتی، در این مطلب به توضیح بیشتر این موضوع پرداخته ایم.

قبل از پرداختن به پاسخ پرسشی که مطرح شد، باید تاکید نمود که مشاهدۀ اوضاع سیاسی حاد و بحران انقلابی ای که در حال حاضر کشور ما را فرا گرفته است، برای هر نیروی انقلابی و دلسوز شکی در این واقعیت باقی نمی گذارد که خیزش گرسنگان در ایران صدای ناقوس مرگ رژیم پوسیده و ضد خلقی جمهوری اسلامی را به صدا درآورده و کارگران و زحمتکشان و توده های محروم یک صدا با جنبش خویش، ضرورت انقلاب و یک دگرگونی عمیق اجتماعی در تمام عرصه های کار و زندگی فاجعه بار خود را فریاد می زنند. روزی نیست که خواست سرنگونی تمامیت این رژیم سرکوبگر و تحقق برخی از خواستهای خود همچون نان، مسکن،کار و آزادی در اعتصابات دلیرانه کارگران و جنبش های اعتراضی زحمتکشان منعکس نشود و مبارزه کارگران کارد به استخوان رسیده در مقابل سرمایه داران و حکومت و دستگاه سرکوب دیکتاتوری حاکم قد بر نکشیده و در گوشه ای از مملکت ما روی ندهد. این یک شرایط بی سابقه در تاریخ چهل سال حیات ننگین جمهوری اسلامی است. واقعیت این است که با هر تحلیلی از شرایط کنونی نمی توان این امر را منکر شد که چگونگی گذار کارگران و زحمتکشان ما از این دوره و نتیجۀ جدال کنونی آنان با ضد انقلاب حاکم، ماهیت یک دوره طولانی از زندگی و سرنوشت آتی توده های تحت ستم ما را رقم خواهد زد.

سازمان ما در اطلاعیه فوق الذکر، درک خود از شرایط حساس کنونی را بطور مختصر توضیح داد. ما در آن اطلاعیه تاکید کردیم که "اکنون در تقابل حیاتی ای که بین انقلاب و ضد انقلاب در کشور ما جاری ست، نقش نیروهای مبارز و انقلابی در خارج کشور نیز اهمیت وافری می یابد. باید به مبارزات خارج کشور به عنوان جبهه ای از مبارزه عمومی کارگران و زحمتکشان و توده های تحت ستم داخل نگریست و نیروهای مبارز خارج کشور باید در شرایط کنونی تلاشهای مبارزاتی خود علیه رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی را با اقدامات متحدانه مبارزاتی (با حفظ صف مستقل خود) تشدید کنند. خارج کشور در چهل سال گذشته به یُمن تلاش های نیروهای مبارز و مردمی همواره یک جبهه مبارزاتی علیه رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی و عوامل آن بوده است. امروز در شرایط طغیان انقلابی داخل جامعه بیش از هر وقت دیگر ضروری است که با تشدید مبارزه در این جبهه، مبارزات مردمی در داخل را هر چه بیشتر تقویت نمود. جمهوری اسلامی علاوه بر سفارتخانه هایش، مراکز ارتجاعی متعددی در خارج از کشور برپا نموده است. باید با سازمان دادن تظاهرات های دائمی در مقابل سفارتخانه ها و در واقع جاسوسخانه های این رژیم و دیگر مراکز تبلیغاتی اش، چهره جنایتکار جمهوری اسلامی در افکار عمومی را هر چه بیشتر افشاء کرد و بر حسب توان از همه اشکال مناسب مبارزه علیه این رژیم جنایتکار استفاده نمود."

http://siahkal.com/index/right-col/etehade-amal-20180803.htm

ما بدون آن که بخواهیم با برخوردی فرمالیستی بر اختلافات واقعی و اصولی فی مابین نیروهای مدعی چپ و کمونیست و یا دیگر نیرو های آزادیخواه چشم پوشی کنیم، معتقدیم که شرایط کنونی و سیل مبارزات توده ای، وظیفه و زمینه ای در اختیار گذارده که با وجود این اختلافات بتوان به صورت هماهنگ به پشتیبانی از مبارزات ارزشمند ولی پراکنده توده ها پرداخت. ما برای بررسی هر پیشنهاد عملی ای در این زمینه آماده هستیم. برای مثال در خارج از کشور به عنوان یک اقدام عاجل می توان دامنۀ آکسیونهای دفاعی و حمایتی از جنبش کارگران و زحمتکشان را گسترش داد و مهمتر آن که تلاش کرد تا این آکسیونها را به صورت هماهنگ و سراسری سازمان داد و در هر جا که نیروهای مبارز تشکیلاتی و غیر تشکیلاتی حضور دارند، این نیرو ها را در صفی واحد و متشکل وارد صحنه عمل مبارزاتی علیه جمهوری اسلامی نمود.

ما از هر تشکل سیاسی و نیروهای انقلابی که برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و علیه سلطه امپریالیسم و سرمایه داری جهانی در هر شکل آن پیکار می کنند، نیروهائی که خواهان تقویت جنبش گرسنگان در جهت انجام یک انقلاب اجتماعی به رهبری طبقه کارگر می باشند و مخالف هر گونه دخالت امپریالیستی در ایران می باشند، دعوت می کنیم که به این ندا پاسخ داده و با حفظ صف مستقل خویش برای سازمان دادن اتحاد عملهای مبارزاتی گام به پیش نهند. بنابراین منشور ما برای اتحاد عمل های مبارزاتی روشن است: علیه امپریالیسم و دخالتهای امپریالیستی، علیه جمهوری اسلامی و همه جناح های درونیش، برای انقلاب ستمدیدگان علیه نظم ظالمانه حاکم. در این چهارچوب ما دست هر نیرویی را که در صف انقلاب مردم قرار دارد و نه در سرکوب مردم نقشی داشته و نه دل به دخالتهای امپریالیستی بسته است، می فشاریم.