به نقل از : پیام فدایی ، ارگان چریکهای فدایی خلق ایران

شماره 211 ، دی ماه 1395

مریم

نیروی سازمان ملل در هائیتی: حافظ صلح یا عامل بیماری

در ماه آگوست ۲۰۱۶ ، سازمان ملل مجبور شد که اعتراف کند که نیروهای به اصطلاح "حفظ صلح" این سازمان که به هائیتی اعزام شدند، موجب بروز اپیدمی بیماری وبا در سال ۲۰۱۰ در آن کشور گشتند، بیماری ای که حدود صد سال پیش از آن در هائیتی ریشه کن شده بود. این اعتراف به نقش نیروهای سازمان ملل در بحران های محیط زیست و حتی بروز بیماری های واگیردار در کشورهای تحت سلطه؛ در شرایطی اعلام شد که تاکنون گزارش هایی که به ضرر سازمان ملل بوده عمدتا از دید افکار عمومی جهان پنهان نگه داشته شده اند.

این گزارش به روشنی نشان می دهد که سازمان ملل که دم از دفاع "حقوق بشر" می زند، خود این اصول را زیر پا گذاشته است. نامه های محرمانه ی داخلی سازمان ملل که اخیرا به خارج از این سازمان درز پیدا کردند، نشان می دهند که عدم رعایت بهداشت و روش های بهداشتی در دفع فاضلاب پایگاه های سازمان ملل در هائیتی منجر به ورود فاضلاب آلوده ی خانه های نیروهای سازمان ملل به رودخانه ی آرتیبونیت (Artibonite) و شروع اپیدمی وبا شده است. بنابر گزارش های داخلی سازمان ملل، شیوه ی کار پایگاه های سازمان ملل در هائیتی بعد از شش سال هنوز تغییر نکرده و فاضلاب آلوده را هنوز هم به رودخانه هایی می ریزند که منبع آب آشامیدنی مردم منطقه هستند. اصولا آب فاضلاب پیش از ریخته شدن در رودخانه، باید ضدعفونی شوند تا انواع میکرب ها و باکتری های بیماری زا از بین بروند، سپس باید آزمایش های متعددی روی آب ضدعفونی شده انجام شوند. تنها پس از مطمئن شدن از این که آب مزبور حامل هیچ نوع بیماری واگیردار نیست، میتوان آن را به رودخانه ها ریخت.

شیوع وبا در هائیتی که در اکتبر ۲۰۱۰ شروع شد، بنا بر گزارش های رسمی بیش از ۸۰۰ هزار نفر را بیمار کرد که از میان انبوه بیماران بیش از ۹۳۰۰ نفر از آن ها فوت کردند. این آمار فقط شامل بیمارانی است که از دولت تقاضای کمک کردند. درصورتی که بسیاری از روستائیان دور افتاده اصلا به دولت مراجعه نکردند و بنابر این جزو آمار محسوب نمی شوند. به همین دلیل هم با قاطعیت می توان گفت که مسلما آمار واقعی خیلی بیش از گزارش های رسمی است، به خصوص که دولت هائیتی دارای سیستمی قابل اعتماد که بتواند آمار دقیق را به دست آورد نبود.

جالب است که سازمان ملل در زمان وقوع اپیدمی، نقش خود را در آن کتمان می کرد؛ واقعیتی که امروز مجبور به اعتراف به آن شده. آن هم در شرایطی که به گزارش گروه های بازرس سازمان ملل، مخارج پیشگیری از وبا در هائیتی حدود 3 میلیون دلار ارزیابی شده است در حالی که این رقم نسبت به بودجه ی عملیات "حفظ صلح" سازمان ملل در هائیتی (که بیش از ۳۵۰ میلیون دلار بود) رقم قابل توجهی نیست.

سازمان ملل و رئیس آن "بن کیمون" نقش سازمان ملل در اپیدمی وبا در هائیتی را کتمان کردند. تا این که در اکتبر ۲۰۱۵ در نامه ی چندین متخصص و محقق (که برای خود این سازمان کار می کنند) به این سازمان توصیه شد که "برای جلوگیری از زیر سئوال رفتن سازمانی که خود را مدافع حقوق بشر معرفی می کند، بهتر است که سازمان ملل به نقش خود در فاجعه ی وبا در هائیتی اعتراف کند". در نامه ی مزبور گفته شده که "اگر شاکیان فاجعه ی هائیتی در دادگاه بین الملل موفق شوند، آن گاه در به روی شاکیان دیگر در رابطه با نقش سازمان ملل در فجایع پیشین در کشورهای دیگر نیز باز خواهد شد. این مسئله هم از نظر مالی به سازمان ملل ضربه می زند و هم به ادعای آن در رابطه با حافظ صلح و حقوق بشر بودن". (این نقل قول ترجمه ی آزاد از گزارش بازرسان OIOS می باشد) (*)

واقعیت این است که دخالت نظامی سازمان ملل در هائیتی که عملیات "MINUSTAH" نام داشت، در سال 2004 با هدف سرکوب توده های مردم ناراضی در هائیتی و حمایت از دولت وابسته به امپریالیست ها (که پس از کودتا علیه ژان-برتراند آریستاد (Jean-Bertrand Aristide) در آن کشور به قدرت رسیده بود) انجام شد.

دولت های امپریالیستی هر زمان که منافع شان حکم کند پس از کودتاهای امپرياليستی و دیگر انواع دخالت های امپریالیستی در کشورهای وابسته، نیروهای سازمان ملل را تحت عنوان ادعایی "حفظ صلح" در آن کشورها مستقر کرده اند که نقش واقعی شان حفظ منافع امپریالیست ها بوده و هست. نیروهای سازمان ملل زمانی منطقه را ترک می کنند که مطمئن بشوند که دولت محلی وابسته به امپریالیسم و نیروهای سرکوب اش می توانند توده های مردم ناراضی را کاملا سرکوب و کنترل کنند و برای این کار دیگر نیازی به نیروهای سازمان ملل نیست.

دی ماه 1395

زيرنویس:

(*) The United Nations Office of Internal Oversight and Services (OIOS)