به نقل
از : 19 بهمن ، نشریه
سیاسی - خبری
چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره 77 – 15
فروردین ماه 1388
نشست
سران 20 کشور
صنعتی در لندن
در يک
نگاه !
روز
پنجشنبه 2 آپریل
2009 نشست نمایندگان
قدرت های بزرگ
سرمایه داری
موسوم به "جی
20" برای چاره
جویی جهت
مقابله با
رکود اقتصادی
بی سابقه گریبانگیر
نظام سرمايه
داری، در میان
تدابیر شدید
امنیتی در
انگلستان
برگزار شد. برگزارکنندگان
و گردانندگان
این نشست و در
راس آنها
رهبران آمریکا
و انگلیس، کوشیدند
تا ضمن گرفتن
پز حمایت از
مردم، از این
نشست به عنوان
یک نقطه عطف "تاریخی" و
زایش یک "نظام
نوین بین المللی"
نام ببرند که
گویا پایانی
بر رنج ها و
محرومیت های میلیاردها
انسان زحمتکش
و محرومی
خواهد گذارد که
در زیر سلطه این
نظام جهنمی و استثمارگرانه
حیات و هستیشان
هر روز بیش از
قبل در تنور
آزمندی مشتی
سرمایه دار
رذل و غارتگر
می سوزد و
نابود می شود.
نشست
مزبور در شرایطی
برگزار شد که
موجی از یک
رکود کم سابقه
و بحران
اقتصادی عمیق
تار و پود
نظام ارتجاعی
امپریالیستی
در سراسر جهان
را درنوردیده
است. بزرگترین
قدرت های
اقتصادی در
چهار گوشه دنیا
با سقوط صنایع
کلیدی اقتصادی،
ورشکستگی سیستماتیک
بانک ها و
موسسات مالی،
سقوط بازارهای
سهام و کاهش و
توقف رشد
اقتصادی
روبرو شده و
به موازات آن
با یکی از
گسترده ترین
امواج اعتراضی
توده های
استثمار
شونده و محروم
مواجه شده اند.
برعکس
تبليغات فريبکارانه
شرکت کنندگان
در اين
نشست
کارشناسان
اقتصادی نظام
جهانی سرمايه
داری پیش بینی
کرده اند
که با وجود به
اصطلاح عرضه
"بسته های تحریکی"
برای اقتصاد
جهانی، حجم
بازرگانی
جهانی در آینده
ای نه چندان
دور حدود 10
درصد کاهش
خواهد یافت و
شمار بسیار زیادی
از دولت ها با
کسری بودجه های
بيسابقه
و باور نکردنی
روبرو خواهند
شد و رقم بیکاران
با رشدی تصاعدی
به 51 میلیون تن
خواهد رسید.
در چنین شرایطی
است که سران "جی
20" از تشکیل یک
"نظام نوین بین
المللی"
دم زده
و اینطور
جلوه می دهند
که گویا با
تشکیل اجلاس
مزبور در صدد
ایجاد شرایطی
برای بهبود
زندگی میلیاردها
انسان زحمتکش
و محروم در
سطح جهان می
باشند. اما
مصوبات کلیدی
این نشست خلاف
این ادعا را
ثابت می کند.
از
جمله مصوبات
کلیدی نشست
سران "جی 20"
توافق برای "تزریق
1000 میلیارد
دلار به صندوق
بین المللی
پول" این
نماد بارز
غارت و
استثمار خلق
های تحت ستم، تاکيد بر "حمایت" از
صاحبان صنایع
در حال
ورشکستگی و ایجاد
برخی محدودیت
ها در جابجایی
سرمایه ها و.... می
باشند که همگی
آنها بار ديگر
و به روشنی
نشان می دهند
که عليرغم
تبلیغات عوام فریبانه
سران 20 کشور
صنعتی، هدف
اصلی نشست "جی
20" همانا تضمین
منافع مشتی از
انحصارات بین المللی و
دولت ها می
باشد و نه اندیشیدن
به راه حلی
به منظور تخفیف
فقر و بیکاری
و گرسنگی و
آلام میلیاردها
تن از رنجبران
جهان.
امروز
حتی فریبکار
ترین و خوشبین
ترین ایدئولوگ
های بورژوازی
انکار نمی
کنند که سرمایه
داری هم اکنون
با بزرگترین
بحران خود پس
از بحران
مرگبار دهه 1930
روبرو ست. با
توجه به چنین
واقعیتی،
سرمایه داران
و دولتهای
استثمارگر
مدافع منافع
طبقاتی آنان
امروز بیش از
هر وقت دیگر
با سرعت جنون آسایی می
کوشند تا آن
جا که می
توانند بار این
بحران ویرانگر
اقتصادی-که
ذاتی نظام استثمارگرانه
و ارتجاعی
بورژوازی است-
را
بردوش
کارگران و
زحمتکشان خود و
همچنین از طریق
دولتهای
وابسته و
مزدور در کشور
های تحت سلطه
بر دوش خلق های
تحت ستم
اين
کشورها سرشکن
سازند. آنها می
کوشند به این
وسیله ضمن تشدید
استثمار
طبقات محروم و
با مکیدن شیره
جان آنان و
غارت وحشیانه
تر ثروت ها و
منابع طبیعی
کشورهای تحت
سلطه از کاهش
نرخ سود خویش
جلوگیری کنند.
در نتیجه
اعمال چنین سیاستی
ست که ما می بینیم
از یک سو هر
روز طیف وسیعتری
از کارگران
زحمتکش در
کشورهای صنعتی
سرمایه داری بیکار
و بی خانمان می
شوند و از
دامنه محدود
خدمات و سرویس
های بهداشتی و
تامین اجتماعی
در این کشورها
نیز کاسته می
گردد و از سوی
دیگر امر غارت
دسترنج و ثروت
های خلق های
تحت ستم در
کشورهای
وابسته هر چه
بیشتر تشدید
شده و منابع
مالی این
کشورها توسط
حکومت های
وابسته و ضد
خلقی به طرق
مختلف از جمله
قرار دادهای
نظامی نهایتا
به جیب امپریالیست
ها در کشورهای
متروپل
سرازیر می
گردد.
قدرت
های بزرگ سرمایه
داری همچون آمریکا،
انگلیس، روسیه،
فرانسه، چین و
آلمان به
همراه شماری دیگر
از دولت های
سرمایه داری
مجموعا بیش از
90 درصد تولید
ناخالص ملی
جهان را در
اختیار دارند.
درست به خاطر
حفظ سیستم استثمارگرانه
و ظالمانه
سرمایه داری
است که امروز
رهبران این
قدرت ها در آن
کنفرانس جمع
شده و مصوباتی
را ارائه می
دهند که
نتیجه عملی
آن چیزی جز
فشرده شدن هر
چه بیشتر گلوی
کارگران و خلق
های ستمدیده
در سراسر دنیا
توسط پنجه های
خونین
انحصارات بین المللی و
در راس آنها
نهاد های خونخواری
نظیر صندوق بین
المللی
پول نیست و
نخواهد بود.
مسلم
است که طبقات
حاکم به هیچ
وجه نه می
توانند و نه می
خواهند که گامی
در جهت حل بنیادین
معضلات نظام
سرمایه داری و
منجمله بحران
های اقتصادی ای
بردارند که به
گونه ای
اجتناب ناپذیر
گریبان این
نظام را می گیرد
و حیات و هستی
میلیونها
کارگر و
زحمتکش را در
آتش خود می
سوزاند. آنها
قادر به چنین
کاری نیستند،
چرا که لازمه
چنین اقدامی
در درجه اول
سلب قدرت از
خود آنها و به مالکيت
اشتراکی در
آوردن ثروت های
نجومی ای ست
که آنها با
استثمار و
غارت طبقات
تحت ستم جمع
کرده اند.
اگر چه رهبران
قدرت های بزرگ
اقتصادی در
اجلاس اخیر
خود ادعا
کردند که به
منظور نجات
توده های تحت
ستم از عواقب
بحران اقتصادی
مرگبار کنونی
در صدد چاره
جویی های اساسی
می باشند، اما
بنا به دلایل
توضیح داده
شده فوق، نشست
موسوم به "جی
20" در لندن و
تصمیمات و تبلیغات
متعاقب آن حول
"راه حل"
ها و معجزات این
کنفرانس برای
چاره جویی در
مقابل بحران
اقتصادی عمیق
و گسترده ای
که تار و پود
نظام سرمایه
داری جهانی را
درنوردیده
است، پیش از هرچیز
ناتوانی و ماهیت
ضد مردمی سرمایه
داران
استثمارگر بین
المللی و
دولتمردان آن
ها را بار ديگر
به نمایش
گذارد.
این
را هم باید
اضافه کرد که
برخورد به
نشست اخیر
کشورهای "جی 20"
و ادعاهای آن
ها، تمام تصویر
واقعی رویدادهای
اخیر را منعکس
نمی کند. بخش
دیگر این تصویر
در قدرتی تجلی
یافت که در
چند کیلومتری
قلعه و باروی
محل برگزاری این
نشست در فریاد
اعتراض منتقدین
سرمایه داری
بروز یافت. جایی
که ده ها هزار
تن از کارگران
و مردم آگاه و
مبارز با فریادهای
"انقلاب،
انقلاب!"، پیکره
های بانکداران
و سیاستمداران
بورژوازی به
مثابه سمبل های
این نظام استثمارگرانه
را آتش زدند و
بر علیه سرمایه
داری، جنایات
و نمایندگان
آن شعار
دادند. و همین
فریادها درست
چند روز بعد
در فرانسه و
آلمان با قدرتی
بیشتر در جریان
شورش قهرآمیز
مردم برعلیه
نشست بازوی نظامی
سرمایه داران یعنی
ناتو در
فرانسه پژواک
شد.
نگاهی
گذرا به
برگزاری نشست
"جی 20" در لندن
و حوادث
متعاقب آن
نشان دهنده
ظهور دوباره
چهره "آقای واقعیت"
است که با
نشان دادن پوسیدگی
و بی آیندگی
سیستم ضد مردمی
موجود، یکبار
دیگر پوچی
تمامی ادعاهای
دولتمردان امپریالیست
و ایدئولوگ های
نظام استثمارگرانه
بورژوازی مبنی
بر "پیروزی"
و "جاودانگی"
این نظام را
در افکار عمومی
به نمایش
گذارده و نشان
می دهد که
اتفاقا مانع
اصلی پيشرفت
و ترقی در
جامعه کنونی
همانا سلطه
نظام جابرانه سرمايه
داری است که بايد هر چه
زودتر بدست کارگران
و توده های ستمديده
از صحنه گيتی
حذف شود .
بازگشت
به صفحه اصلی
http:/www.siahkal.com