به نقل
از : 19 بهمن ، نشریه
سیاسی - خبری
چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره 75 – 15 بهمن
ماه 1387
کارگران
مبارز با
اعتراضات
متحدانه خویش،
فرانسه را تعطیل
کردند!
با
شدت یابی
بحران اقتصادی
ای که امروز
نظام سرمایه
داری در سطح
جهانی را فرا
گرفته، در ماه
های اخیر شاهد
موج وسیعی از
اعتراضات و
اعتصابات رادیکال
توده ای در بسیاری
از کشورهای
اروپایی بوده
ایم که آن را
باید پاسخی بر
علیه بحران
موجود و یکی
از تجلیات آن
دانست. بدنبال
شورشهای
قهرمانانه
توده ای در یونان
که با مشارکت
گسترده
کارگران
مبارز این
کشور همراه
بود و متعاقب
اعتصابات
بزرگ کارگری
که در اعتراض
به سیاستهای
اقتصادی ضد
مردمی دولت های
ایتالیا،
اسپانیا و ایسلند
روی داد،
فرانسه نیز
شاهد بزرگترین
موج اعتراضی
طبقه کارگر و
توده های
زحمتکش این
کشور در ماه
ژانویه بود. این
اعتصابات در
شرایطی به
وقوع پیوست که
در نتیجه
بحران فزاینده
اقتصادی هم
اکنون سرمایه
داران زالو
صفت و کارفرمایان
با یورش به
سطح زندگی و
معاش و کار
کارگران موجی
از بیکار سازی های گسترده
در بخش های
صنعتی و خدماتی
و کاستن از
بودجه های
رفاهی را به
منظور جبران
ضرر های
خود به راه
انداخته اند.
با تداوم رکود
کنونی پیش بینی
می شود که نرخ
رسمی بیکاری
در سال 2010 به
رقم چشمگیر بیش
از 10 درصد برسد.
اقتصاد
فرانسه از بعد
از جنگ جهانی
دوم با چنین بیماری
و رکودی روبرو
نبوده است.
در چنین
اوضاع و احوالی
روز پنجشنبه 29
ژانویه 2009 میلیونها
تن از کارگران
و زحمتکشان و
سایر اقشار
تحت ستم در
فرانسه، پاریس
و ده ها شهر دیگر
این کشور را
به صحنه
اعتصاب و
اعتراض بر علیه
سیستم ضد خلقی
سرمایه داری و
دولت امپریالیستی
فرانسه تبدیل
کردند. در جریان
حرکات گسترده
توده ای که
باعث شد از این
روز به عنوان
"پنجشنبه سیاه"
یاد شود، بیش
از 5/2 میلیون تن
از کارگران
بخش های
مختلف اقتصادی،
معلمان،
کارمندان
بازنشسته،
کارکنان بخش خدمات
عمومی و
روزنامه
نگاران شرکت
کرده و ضمن
محکوم کردن سیاستهای
ضد خلقی دولت
سرکوزی به وضعیت
وخامت بار کار
و معیشت خود
اعتراض کردند.
این اعتراضات
توسط 8 اتحادیه
بزرگ کارگری
سازمان یافت و
حتی مطابق
اخبار خود
دستگاه تبلیغاتی
وابسته به
دولت فرانسه
که معمولا
گوشه ای از
حقایق را
منعکس می
کنند، بیش از
دو
سوم مردم
فرانسه از این
اعتصاب و
اعتراض حمایت
کردند. در نتیجه
قدرت نمایی
توده های
معترض فرانسوی،
سیستم حمل و
نقل، هواپیمایی،
پست، آموزش و
پرورش و سایر
بخشهای خدماتی
تقریبا فلج شد
و این امر خشم
مقامات دولت
امپریالیستی
فرانسه و سایر
مرتجعین را
بشدت برانگیخت؛
تا جایی که وزیر
دارایی
فرانسه در
وحشت از تداوم
و تکرار این
اعتراضات با
"محکوم" کردن
حرکات
عادلانه مردم
فرانسه، تظاهر
کنندگان را به
"ایجاد وحشت"
در جامعه متهم
ساخت و بطور
مسخره ای مدعی
شد که برای
نشان دادن خشم
و نارضایتی از
سیاست های
استثمارگرانه
و ضد خلقی
دولت فرانسه
"راه های دیگری"
نیز وجود
دارند!
از
زمره خواستهای
اصلی تظاهر
کنندگان در
"پنجشنبه سیاه"
فرانسه، توقف
برنامه های
اقتصادی دولت
سرکوزی در حمایت
از منافع سرمایه
داران بزرگ،
توقف اخراج های
گسترده کارگری
و تمرکز برای
حل مشکلات
اقتصادی
وحشتناک گریبان گیر توده های
تحت ستم بود.
اعتراضات وسیعی
که در روز 29
ژانویه تقریبا
سراسر فرانسه
را درنوردید
نه تنها شدت
خشم و تنفر
مردم فرانسه
از وضعیت
وخامت باری را
منعکس نمود که
نظام سرمایه
داری و
گردانندگان
آن برای میلیون ها تن از
کارگران و
زحمتکشان
فرانسه ایجاد
کرده اند،
بلکه پتانسیل
مبارزاتی
والایی که
توده های
فرانسوی در این
حرکت یکپارچه
و متحدانه خود
به نمایش
گذاردند را
آشکار نمود که
خود نوید بخش
رشد و اعتلای
مبارزات آینده
می باشد.
بازگشت
به صفحه اصلی
http:/www.siahkal.com