به نقل
از : 19 بهمن ، نشریه
سیاسی - خبری
چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره 74 – 15 دی ماه 1387
سرمایه
داری جهانی و
گرسنگی و قحطی
و مرگ در
جوامع تحت
سلطه
تحت حاکمیت
سیاه نظام
استثمارگرانه
سرمایه داری ،
هیولای فقر و
گرسنگی و بیکاری
به مثابه جزء
لایتجزای
حاکمیت این
نظام هر روز بیش
از گذشته گلوی
میلیونها تن
از کارگران و
زحمتکشان و
خلق های تحت
ستم را در
چنگال خونین
خود می فشارد.
علاوه بر این
وضعیت
ناهنجار، هر
بار با وقوع
بحران های
اقتصادی ذاتی
و دایمی در این
نظام -
همانگونه که
اکنون نیز
شاهدیم- امپریالیست
ها و طبقات
استثمارگر
حاکم می کوشند
تا برای حفظ
سودهای سرسام
آور خویش به قیمت
قربانی کردن
استثمار
شوندگان، بار
بحرانهای
اقتصادی خود
را به صورت
کاهش
دستمزدهای
بخور و نمیر و
فقر و بیکاری
و ... بر دوش
کارگران و
توده های تهیدست
سرشکن نمایند. در پرتو
این واقعیت
است که ما می بینیم
همزمان با اوج
گیری دوباره
بحران اقتصادی
نظام سرمایه
داری و کمبود
و گرانی شدید
مواد غذایی
مورد احتیاج
مردم، قحطی در ابعاد
وحشتناکی در
جوامع فقیر و
تحت سلطه بیشتر
شده است.
طبق گزارشات
منابع مختلف
(منجمله گزارش
سازمان " FEWS"
در رابطه با قحطی)
در یکی دو سال
اخیر بسياری
از کشورهای
آفريقايی در
اثر بحران
افزايش قيمت
مواد غذايی و
کالاهای
کشاورزی در
معرض خطر قحطی
قرار دارند.
در حال حاضر
افزايش قيمت
محصولات
کشاورزی در
بسياری از
مناطق کشورهای
اتيوپی،
سومالی، کنيای
شمالی و
اوگاندا و
زيمبابوه
موجب تشديد
عواقب خشکسالی
شده و حدود ۱۸
ميليون نفر در
اين مناطق از
گرسنگی رنج می
برند. در
بسياری از اين
مناطق ذخاير
غلات و دام و
حتی علوفه و
بذر نيز به
اتمام رسيده و
روستائيان اجبارأ
خانه های خود
را ترک کرده و
آواره صحرا
شده اند. برای
فهم دلایل وضع
وحشتناک کنونی
و تاثیرات
مرگبار آن بر
زندگی توده های
محروم باید به
واقعیت تحت
سلطگی این
جوامع توجه
کرد و تاثیر سیاستهای
خانه خراب کن
امپریالیستی
در نابودی تدریجی
اقتصاد (و
بطور برجسته
تولیدات
کشاورزی)این
کشورها و تبدیل
آنها به یک
بازار صرف
ورود کالاهای
کشاورزی از سوی
امپریالیستها
را در نظر
گرفت. بطوری
که تقریبا
تمامی کشورهایی
که هم اکنون
بویژه در آفریقا
با
کمبود
و
گرانی شدید
مواد غذایی
روبرو هستند
در زمانی نه
چندان دور خود
تولید کننده و
صادر کننده
مواد خوراکی و
کشاورزی بوده
اند. ولی به دلیل
وابستگی سیستم
افتصادی و سیاسی
این کشور ها
به امپریالیسم
و ماهیت ضد
خلقی و وابسته
رژیمهای حاکم
بر این کشور
ها، در پروسه
از بین رفتن
اقتصاد ملی و
قدرت تولیدی
کشاورزی
آنها، حیات و
هستی میلیونها
کشاورز
نیز نابود
شده و این
کشورها هر چه
بیشتر به
بازاری برای
واردات صرف
کالاها و
فراورده های
تولیدی کمپانی
های امپریالیستی
کشورهای
متروپل تبدیل
شده اند. بدیهی
ست که در چنین
شرایطی هر
گونه افزایش و
یا کاهش قیمت
و یا حدود تولید
مواد مورد نیاز
امپریالیست
ها، تاثیرات
مستقیم و
بلاواسطه
مرگباری بر
زندگی توده های
تحت ستم خواهد
گذاشت. واقعیتی
که امروز ما
در کشورهای
فوق الذکر
شاهد آن هستیم.
در نتیجه این
سلطه امپریالیسم
و سیستم ضد
خلقی حاکم بر
جوامع تحت
سلطه است که
عامل اصلی مرگ
و نابودی توده
های تحت ستم و
گرسنه بوده و
بحران اقتصادی
کنونی تنها
ابعاد این
فاجعه را هر
چه گسترده تر
ساخته است.
در چارچوب
واقعیت فوق
برای اينکه
وضعيت کنونی
زندگی مردم
اين مناطق
بهتر درک شود
به عنوان مثال
می توان به
آمار مربوط به
کشور
زيمبابوه
رجوع کرد. هم
اکنون نيمی از
مردم اين
کشور، يعنی
بيش از ۵
ميليون نفر در
گرسنگی به سر
می برند.
ميزان "عمر
متوسط" در
کشور
زيمبابوه (مانند
اغلب کشورهای
آفريقايی)
بسيار پائين
است. عمر
متوسط مردها و
زن ها در اين
کشور بین 32 تا 34
سال می باشد.
بيش از ۸۵
درصد از جمعيت
زيمبابوه
بيکار هستند و
بيش از ۹۰
درصد از
ساکنين اين
کشور زير خط
فقر به سر می
برند. ۲۸ درصد از
کودکان زير ۵
سال از
سوءتغذيه رنج
ميبرند و
بسياری از
خانواده ها
شکم خود و
فرزندانشان
را با خميری
که از ريشه
گياهان و
درختان تهيه می
شود و هيچگونه
ارزش غذايی
ندارد، پر
ميکنند. علاوه
بر سیاست های
ضد خلقی رژیم
وابسته
موگابه
،خشکسالی های
پی در پی و
بحران افزايش
قيمت ها در
بازار جهانی و
فشارهای
اقتصادی و
محدودیت هایی
که دولت های
امپریالیستی
و از جمله
انگلیس در
چارچوب رشد
تضادهای
غارتگرانه
خود با سایر
امپریالیست
ها برای مردم
رنجدیده این
کشور ایجاد
کرده اند، همگی
مستقيمأ در
ايجاد اين
شرايط ناگوار
مؤثر بوده
اند. به عنوان
مثال افزايش بی
رویه قيمت بذر
و کودهای
شيميايی در
بازارهای
جهانی موجب
کاهش واردات
اين کالاها به
زيمبابوه شده
و این امر
کاهش توليدات
کشاورزی در
اين کشور را
به دنبال
داشته و قحطی
و گرسنگی را
تشديد کرده
است. علاوه بر
گرسنگی، مردم
زيمبابوه با
انواع بيماری
های واگيردار
مانند "وبا"
نيز درگير
هستند که در
اثر عدم وجود
آب آشاميدنی و
سيستم فاضلاب
و زباله در
اين کشور شايع
شده است. در سال ۲۰۰۸
بيش از ۳۰۰۰
نفر در اين
کشور در اثر
ابتلا به وبا
جان خود را از
دست دادند. ۱۵
درصد جمعيت
اين کشور نيز
مبتلا به
ويروس اچ- آی- وی
(ويروسی که
منجر به ايدز
ميشود که هر هفته
۳۵۰۰ نفر از
مردم اين کشور
را به کام مرگ
می کشاند)
هستند.
زیمبابوه
تنها یک نمونه
است. با
توجه به اين
واقعيت که اکثر
جمعيت جهان را
کارگران و
کشاورزان و
ديگر فقرای
شهر و روستا
تشکيل ميدهند
که بيش از ۷۰
درصد از درآمد
خود را صرف
خريد مواد
غذايی
ميکنند، در نتیجه
در شرایط تشدید
بحران، بدلیل
ماهیت ضد خلقی
و
استثمارگرانه
نظام سرمایه
داری هميشه
بار بحران های
اقتصادی روی
دوش اين بخش
از جمعيت جهان
یعنی طبقه
کارگر و خلقهای
ستمدیده
سرشکن می شود.
این توده ها
هستند که بدلیل
آزمندی سرمایه
داران، باید
با گرسنگی و
قحطی و مرگ
دست و پنجه
نرم کنند.
بازگشت
به صفحه اصلی
http:/www.siahkal.com