به نقل
از : 19 بهمن ، نشریه
سیاسی - خبری
چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره 72 – 15 آبان
ماه 1387
درسهای
نهفته در یک
رویداد!
"صحبت
یک برگ نیست،
وای جنگل را بیابان
میکنند، هیچ
حیوانی به حیوانی
نمیدارد
روا، آنچه این
نامردمان با
جان انسان میکنند.
من سوسیالیست
نیستم، اما
سوسیالیستها
را دوست دارم!
من فارس،
بلوچ، کرد،
ترک و عرب و
تمامی مردم از
هر نژاد و قوم
قبیلهای که
باشند را دوست
دارم... شما گفتید
رادیکالیسم
با تسامح یعنی
انحراف، اما
رادیکال بودن
به معنای
برخورد ریشهای
با مسائل و
مشکلات است و
طبق این تعریف
من هم رادیکال
هستم..." ،
"مازن و مرد
جنگیم، بجنگ
تا بجنگیم"...
(بخشی
از شعارها و
اظهارات
دانشجویان
دانشگاه شیراز
در تاریخ 22 مهر
ماه در جلسه ای
که توسط
انجمن اسلامی
دانشگاه شیراز
برگزار شد)
رویدادهای
جاری در هفته
های اخیر در
دانشگاه شیراز
یکبار دیگر نه
تنها شدت نفرت
توده ای از رژیم
ضد خلقی جمهوری
اسلامی در
دانشگاه ها را
به نمایش
گذاشت بلکه
درجه آگاهی و
پتانسیل
مبارزاتی
خفته در میان
دانشجویان
مبارز را نیز
بطور برجسته
به منصه ظهور
رسانید. این
حرکت از یک
طرف نشان داد
که جمهوری
اسلامی تا چه
اندازه مورد
تنفر و آماج
خشم توده های
تحت ستم ما و
بویژه این بخش
از جامعه قرار
دارد، و از
طرف دیگر سطح
بالائی از
آگاهی
مبارزاتی و
رشادت دانشجویانی
را آشکار ساخت
که در مقابل دیکتاتوری
حاکم و
سمپاشی های ضد
انقلابی بسیجی
های مزدور و
"سربازان
گمنام امام
زمان" که در
لباس دانشجو ظاهر
می شوند،
شجاعانه ایستادند
و علنا گفتند
که فریب تبلیغات
ضد کمونیستی و
ضد خلقی آن را
نمی خورند.
همه می دانند
که چند روز پس
از حضور لاریجانی
مزدور و
سخنرانی وی در
دانشگاه شیراز
که به هو کردن
وی و اعتراض
شدید دانشجویان
این دانشگاه
بر علیه
نهادهای
سرکوبگر
جمهوری اسلامی
انجامید، این
دانشگاه
دوباره به
صحنه برخورد بین
دانشجویان
آزادیخواه و
مزدوران رسمی
و غیر رسمی
فعال در
ارگانهای
سرکوب حکومت
تبدیل شد.
واقعیت به این
صورت بود که
در جریان جلسه
ای که از سوی
مزدوران
انجمن اسلامی
رژیم در
دانشگاه شیراز
زیر عنوان «پشت
پردهی تحصنهای
صنفی در
دانشگاههای
کشور» و «بررسی
جریانهای
رادیکال در
دانشگاه»
برگزار شده
بود، دانشجویان
مبارز که شاهد
سم پاشی ها و
دروغگویی های
بی شرمانه
سخنرانان این
جلسه بر علیه
جنبش دانشجویی
و مبارزات
کارگران و
خلقهای تحت
ستم بودند، به
اعتراض برخاسته
و یکی از آنان
با گرفتن
بلندگو ضمن
"نامردمی"
خواندن حکومت
و تشبیه
برخوردهای آن
به "حیوان"،
در پاسخ به
برخی اراجیف
وابستگان به
انجمن های
اسلامی در
مورد "وابستگی"
دانشجویان
مبارز و "هدایت"
جنبش دانشجویی
توسط "آمریکا
و بریتانیا" و
"گروه های
وابسته و جدایی
طلب" به
مقابله با این
اراجیف
برخاست و با
افشای
مزدوران رژیم
سخنان
آگاهگرانه ای
را مطرح کرد
که با تشویق
بسیار زیاد
حاضرین روبرو
شد. او در
سخنان خود با
رد دروغپردازیهای
سخنران، تاکید
کرد که با
وجود آن که
خودش یک
دانشجوی "سوسیالیست"
نیست، اما
"سوسیالیستها
را دوست دارد"
و همچنین به
تمام خلقهای
تحت ستم ایران
احترام می
گذارد و برغم
تحریفات
سخنران در
مورد مفهوم
"رادیکالیسم"
، وی خود را
دانشجوی "رادیکالی"
می داند که
معتقد به "حل ریشه
ای مسایل و
مشکلات" است.
در پایان
هنگامی که با
مقاومت و
افشاگریهای
جانانه
دانشجویان،
جلسه عوامفریبانه
انجمن اسلامی
دانشگاه شیراز
به هم خورد
دانشجویان با
شعارهای "ما
زن و مرد جنگیم،
بجنگ تا بجنگیم"
و "توپ، تانک،
بسیجی، دیگر
اثر ندارد"
تجمع کرده و
نفرت خود از
رژیم و
مزدورانش را
هر چه روشنتر
به نمایش
گذاردند.
واقعیت این
است که برغم
تمامی تمهیدات
سرکوبگرانه و
ضدخلقی
استبداد حاکم
در طول 30 سال
گذشته برای
تامین سلطه بی
چون و چرای دیکتاتوری
حاکم و ایدئولوژی
ارتجاعی و
اسلامی اش بر
مراکز آموزشی
و بویژه
دانشگاه ها ،
ما اکنون با
حضور نسل
مبارزی از
دانشجویان
آگاه، چپ و
سوسیالیست
روبرو هستیم
که در بطن
حرکتهای
اعتراضی و
جنبش دانشجویی
جاری بر علیه این
نظام به انحاء
مختلف نقش ایفا
می کنند.
در شرایطی که
دیکتاتوری
حاکم در سالهای
اخیر بجز
کاربرد حربه
زور و تهدید و
اختناق و
زندان و شکنجه
بنحو قابل
چشمگیری بر
ابعاد تبلیغات
ضد انقلابی
وهجوم سیاسی ایدئولوژیک
خویش در تمام
عرصه ها بر
عليه جنبش
مبازاتی خلق
ما افزوده
است؛ در شرایطی
که استبداد
حاکم یک لحظه
از سرکوب
خلقهای ستمدیده
ایران و
سمپاشی بر علیه
مبارزات رهایی
بخش خلقهای
تحت ستم غافل
نمی شود؛ در
شرایطی که
مرتجعین حاکم
با استفاده از
انواع
ابزارهای ضد
خلقی و با کمک
گرفتن از قلم
بمزدان وزارت
اطلاعات خود می
کوشند تا با یک
کار متمرکز
تبلیغاتی و
روانی از طریق
چاپ کتابهای
ضد انقلابی و
تاریخ نگاریهای
جعلی باورهای
مبارزاتی
مردم ما و بویژه
جوانان و
روشنفکران را
زیر ضرب بگیرند
و تجارب
مبارزاتی نسل
گذشته و
سمبلهای
مبارزاتی
جوانان را
مخدوش نموده و
لجن مال کنند،
حرکت مبارزاتی
دانشجویان
دانشگاه شیراز
و ابراز علنی
علاقه به "سوسیالیست"
ها و پشتیبانی
از خواستهای
بر حق خلقهای
تحت ستم ایران
و دفاع از
وحدت و برابری
خلقها سند دیگری
از رشد آگاهی
مبارزاتی در
جامعه ما و
شکست و رسوایی
جمهوری اسلامی
در نیل به
اهداف ضد خلقی
اش می باشد. اکنون
جمهوری اسلامی
با نسلی از
دانشجویان
مبارز و آگاه
در دانشگاه ها
روبروست که
علنا در مقابل
دیکتاتوری
حاکم صف می
کشند از اندیشه
های سوسیالیستی
و مترقی دفاع
می کنند، خود
را طرفدار حل
ریشه ای
تضادها و
نابسامانیهای
عمیق اجتماعی
می دانند،
مدافع برابری
و حقوق دمکراتیک
خلقهای تحت
ستم
هستند و با
سردادن شعار
"ما زن و مرد
جنگیم، بجنگ
تا بجنگیم"
نشان می دهند
که می دانند
که راه اصلی
مبارزه با رژیم
ضدخلقی حاکم و
مزدوران آنها
از کجا می
گذرد. این
بزرگترین مایه
نگرانی رژیم
ضد خلقی و
سرکوبگر
جمهوری اسلامی
در دانشگاه
هاست.
بازگشت
به صفحه اصلی
http:/www.siahkal.com