به نقل از : 19
بهمن ، نشریه
سیاسی - خبری
چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره 70 – 15 شهریور ماه 1387
سیاستهای
ویران ساز
اقتصادی دولت
احمدی نژاد
تحت حاکمیت
رژیم جمهوری
اسلامی و در
پرتو سیاستهای
اقتصادی ضد
خلقی این رژیم
که تماما در
جهت تامین
منافع امپریالیستها
و سرمایه
داران دزد و
غارتگر
وابسته تنظیم
شده، وضعیت
کشاورزی ایران
روز بروز وخیم
تر گشته و حیات
و هستی میلیونها
تن از
کشاورزان
زحمتکش و
کارگران
کشاورزی در
معرض نابودی
قرار گرفته
است. در شرایطی
که سران
دروغگوی
جمهوری اسلامی
هر روز در تبلیغات
عوام فریبانه
خویش فریادهای
"افزایش تولیدات
کشاورزی" و
"خودکفایی"
سر می دهند،
دولت تبهکار
احمدی نژاد با
واردات بی رویه
محصولات
کشاورزی
منجمله گندم و
پنبه و شکر،
از یکسو منافع
بورژوازی
وابسته به
امپریالیسم و
دولتهای
سودجوی امپریالیستی
را برآورده می
کند و در
همانحال با
عدم خرید
محصولات داخلی
و یا با ارائه
ارزانتر
محصول خارجی
زندگی
زحمتکشان و
دهقانان فعال
در این عرصه
ها را به ورطه
نابودی سوق می
دهد.
بر طبق آخرین
آمار منتشره،
رژیم جمهوری
سلامی در صدد
وارد کردن 6 میلیون
تن گندم در
سال جاری از
خارج است و
مقامات جمهوری
اسلامی با خرید
یک میلیون تن
گندم از آمریکا
به قیمت 350 میلیون
دلار در فصل
جاری به
بزرگترین
وارد کننده
گندم از این
کشور تبدیل
شده اند. به
گزارش نشریات
حکومتی در حالی
که جمهوری
اسلامی برای
واردات نزدیک
به 6 میلیون تن
گندم مجبور به
پرداخت 2 میلیارد
و 50 میلیون
دلار می باشد،
کارشناسان و
پژوهشگران
کشاورزی کشور
تاکید کرده
اند که لازمه
تولید همین
مقدار گندم در
داخل کشور با
قیمتهای تضمینی،
تنها یک میلیارد
و 400 میلیون
دلار خواهد
بود. اما
همانگونه که
اشاره شد دولت
احمدی نژاد با
اتخاذ سیاستهای
خانه خراب
اقتصادی و از جمله واردات
بی رویه
محصولات
کشاورزی تنها
در صدد تامین
سودهای کلان
برای سرمایه
داران غارتگر
وابسته و
اربابان آنها
می باشد. درست
به همین دلیل
است که دولت
او بجای تشویق
و حمایت
کشاورزان
زحمتکش و خرید
محصولات آنان
با ایجاد تسهیلات
هر چه بیشتر
برای واردات
کالاها و
محصولات امپریالیستی
قدرت رقابت
تولید
کنندگان خرد و
زحمتکش داخلی
را از آنها
گرفته و قدرت
و امتیازات
دولتی را در
جهت تشدید
وابستگی دراز
مدت به امپریالیستها
و تسهیل حرکت
سرمایه های
امپریالیستی
در کشور ما
قرار داده
است. تحت تاثیر
این واقعیت می
باشد که ما
شاهدیم در
تمام طول حاکمیت
رژیم وابسته
جمهوری اسلامی
هر بار که
ضرورت تامین بیشتر
منافع و سیاستهای
سرمایه داران
حاکم ایجاب
کرده دولتهای
حاکم ، با ایجاد
تسهیلات برای
بخشی از این
سرمایه داران
وابسته و یا
با ایجاد
محدودیتها و
کنترلهای ضد
خلقی بر کار و
حیات تولید
کنندگان خرد،
کشاورزان و
زحمتکشان
فعال در عرصه
های مختلف
اقتصادی باعث
ضربات جبران
ناپذیر بر
اقتصاد کشور و
در راس آن بر
وضعیت اقتصادی
وخیم میلیونها
تن از کارگران
و توده های
تحت ستم شده
اند. در چارچوب
همین سیاستهاست
که ما می بینیم
بطور مثال در
سال 1385 دولت
احمدی نژاد
بدون هیچ گونه
توجیه اقتصادی
ورود "سیب زمینی
بذری" (سیب زمینی
ای که از آن
بعنوان بذر
استفاده می
شود) را ممنوع
کرد و در نتیجه
همین سیاست و
نزول سطح کشت
و برداشت نه
تنها ضربات جبران
ناپذیری به
کشاورزان
زحمتکش وارد
شد بلکه باعث
گردید که پس
از ده سال ایران
از یک کشور
صادر کننده سیب
زمینی (بمیزان
240 هزارتن در
سال) به وارد
کننده این
محصول تبدیل
شود و در عوض جیب
مشتی از سرمایه
داران زالو
صفت و دلالان
وابسته به
حکومت هر چه بیشتر
پر شود. تجلی
همین سیاست
مخرب در سالهای
اخیر را می
توان در ورود
بی رویه شکر
وارداتی توسط
سرمایه داران
وابسته به
دولت نیز دید
که چگونه باعث
سقوط و
ورشکستگی
کارخانه های
تولید شکر و
کشاورزان تولید
کننده چغندر
قند و بیکاری
هزاران کارگر
زحمتکش در این
ارتباط شد.
نمونه دیگر
در مورد
کشاورزان چای کار است که
در زمان دولت
خاتمی با سیل
واردات چای
زندگی هزاران
تن از آنان
بخاطر
برآوردن طمع
ورزی سرمایه
داران ذی نفع
در ورود چای
خارجی به زیر
خط فقر سقوط
کرد.
بازگشت
به صفحه اصلی
http:/www.siahkal.com