به نقل از : 19
بهمن ، نشریه
سیاسی - خبری
چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره
64 – 15 اسفند ماه 1386
"انتصاباتی"
که به جای
"انتخابات"
جا زده می شود!
در
آستانه دور جدیدی
از انتصابات
حکومتی رژیم
جمهوری اسلامی
هستیم. در این
دور زیر
نام انتخابات دور
هشتم مجلس
شورای اسلامی
شاهد شدت گيری
تلاشهای
مقامات حکومت
برای گرم کردن
تنور
انتخابات از
طريق پخش وسیعترین
اکاذیب به
منظور ترغیب و
تحریک مردم
برای حضور در
این انتصابات
و یا بقول
آنها"انتخابات" می
باشيم. آنها
روز 24 اسفند
(روز باصطلاح
انتخابات ) را
روز "اتحاد ملی"
و نمایش
"انسجام ملی" نام
گذاری کرده
اند. "ولی
فقيه" يعنی
رهبر جنایتکار
این رژیم نیز
با تلاشی
مذبوحانه برای
گرفتن پز "ملی"
از مجلس بی
اختيار، که از
آن به عنوان
"خانه ملت"
نام می برد،
با وقاحت از
مردم می خواهد
که فریب تبلیغات
"دشمن" را
نخورده و با
حضور در حوزه
های رای گیری،
"نمایندگان
اصلح" خود را
انتخاب کنند؛
آن هم درست در
شرایطی که
همگان شاهد
موج بزرگی از
وحشیانه ترین
تهاجمات ضد
خلقی رژیم
جمهوری اسلامی
به مردم تحت
ستم و خشمگین
از مظالم این
حکومت در
سراسر جامعه
هستند. در شرایطی
که در گوشه و
کنار کشور و
در معابر عمومی
چوبه های دار
برپا گشته، در
شرایطی که
کارگران را به
جرم شرکت در
مراسم روز
جهانی خودشان
به تازیانه می
بندند، در شرایطی
که گروه گروه
دانشجویان
مبارز را به
بند می کشند و
شکنجه می
کنند، زنان را
در کوچه و خیابان
مورد شنیع ترین
اهانت ها و ضرب
و شتم ها قرار
می دهند و
خلاصه در شرایطی
که دیو
استبداد می
کوشد با
ارتکاب به جنایات
هر چه دهشتناک
تر و نمایش
آنان در مقابل
ديد همگان از
توده های به
جان آمده و به
پاخاسته زهر
چشم بگیرد،
بله! در چنین
شرایطی ست که
رهبران جنایت
پیشه نظام به
صحنه آمده اند
و برای فریب
توده ها دم از
ضرورت شرکت
در" انتخاباتی"
می زنند که هر
نامی را می
توان بر آن
گذارد به غیر
از انتخابات!
"انتصابات"
مجلس هشتم را
باید به حق یکی
از رسواترین
نمایشات
انتخاباتی
جمهوری اسلامی
نامید. مجریان
این معرکه در
همان مراحل
اولیه به
اصطلاح
انتخابات،
صلاحیت قریب
به یک سوم از
"خودی های"
موسوم به
اصلاح طلب
کاندید احراز
پست نمایندگی
را رد کرده
اند. آنها
کسانی را فاقد
صلاحيت
نماينگی
قلمداد کرده
اند که
همگی سالها
در رکاب اين
رژيم گام
برداشته و لیست
بالا بلندی از
خدمت در امر
سرکوب و
استثمار توده
های تحت ستم
را یدک می
کشند. آنها
روزی با ادعای
ایجاد
اصلاحات در
جامعه وسیعاً
دست به فریب
تود ها زده و
برای حفظ و
تحکیم رژیم ضد
خلقی جمهوری
اسلامی از هیچ
تلاش ضد
انقلابی
کوتاهی
نکردند. اما
هنگامی که
توده های رنجدیده
ایران در جریان
مبارزات خود
پرده از چهره
فریبکار آنان
برداشتند،
آنها نیز تاریخ
مصرف خود را
از دست دادند. در چنین
شرایطی است که
گردانندگان
نظام با قلع و
قمع بدون تعارف
بخشی از دارو
دسته های
موسوم به
اصلاح طلب
حکومتی در
کارزار
"انتخاباتی"
جاری، نشان
داده اند که دیکتاتوری
حاکم در دور
جاری
انتصابات
حکومتی ظرفیت
و حتی تحمل
حضور"مخالفین
درونی" در
مجلس فرمایشی
و تحت کنترل
خود را هم به شکل
سابق ندارند.
به این ترتیب
شعارهای اخیر
مقامات رژیم
در مورد
"انسجام"،
"وحدت ملی" و
"انتخابات" و
... آن قدر در
افکار عمومی
مفتضح شده است
که حتی شماری
از کارگزاران
و مقامات
حکومت نیز با
اظهار نگرانی
از "سردی" و
رسوایی نمایش
انتخاباتی
مجلس هشتم برای
سوار شدن بر
موج نارضایتی
و تنفر توده
ها از این
مضحکه و برای
فریب آنها، در
اینجا و آنجا
جار می زنند
که به علت شدت
انحصارطلبی
جناح های رقیب
حکومتی و
"سرد" بودن
تنور این
انتخابات،
ظاهرا با
انتخابات
"قهر" کرده
اند!
برغم
تمامی این
واقعیات نکته
ای که در
کوران نمایشات
انتخاباتی اخیر
به چشم می
خورد همانا
کوشش رسوای طیفی
از جریانات و
افراد اپوزیسیون
ضد انقلابی رژیم
است که با
دنائت تمام
تلاش می کنند
با توسل به
دروغپردازی و
عوامفریبی پا
به پای گردانندگان
این حکومت ضد
خلقی، مردم به
جان آمده را
به شرکت در
شعبده بازی
انتخاباتی اخیر
و بازی در
بساطی که
حکومت پهن
کرده است ترغیب
کنند. می توان
گفت توده های
مبارز ما
آنقدر نسبت به
شعبده بازی
"انتخاباتی"
رژیم بی
اعتنا هستند
که اینان برای
دست و پا کردن
مشروعیت توده
ای برای این
رژیم سراپا ضد
خلقی و
سرکوبگر
جمهوری اسلامی
وارد میدان
شده اند. از
جمله افراد این
طیف، مرتجعین
و جانيان چکمه
لیس اکثریتی
قرار دارند که
در راستای پیشبرد
چنان هدف
نامقدسی، با
وجود اذعان فریبکارانه
به پوشالی و
فرمایشی بودن
انتخابات
مجلس، از مردم
می خواهند که
بجای تحریم این
انتخابات ضمن
شرکت در این
شعبده بازی،
از جمله با
باصطلاح دادن
"رای سفید"
مخالفت خویش
با جناح
"راست"،
"اصولگرا" و
"بنیادگرای"
حکومت را نشان
دهند! و یا از
"کارزار
انتخاباتی"
جاری به عنوان
فرصتی برای
طرح "مطالبات
دمکراتیک"
مردم و "تمرکز
نیرو برای عقب
نشاندن جریان
راست افراطی"
استفاده کنند.
در شرایطی که
حتی نا آگاه
ترین بخشهای
جامعه هم با
مشاهده اوضاع
جاری کمترین
توهمی نسبت به
مسخره بودن
نمایش
انتخاباتی اخیر
ندارند و
برخورد درست
را بی اعتنا
گذشتن از کنار
آن می دانند،
طیف نامبرده به
هر طریق ممکن
می کوشند که
تنور به
اصطلاح
انتخابات را
گرم نموده و
توده ها را به
پای صندوق های
رأی بکشانند.
مثلاً آنها
مطرح می کنند
که شعار رای
سفید و یا
تمرکز نیرو
برای به عقب
راندن جناح
راست حکومت را
به خاطر تقویت
جناح باصطلاح
غیر راست
حکومت ( یعنی
اصلاح طلبان
فریبکار
حکومتی) سر می
دهند. در حالی
که در واقعیت
رأی مردم مثل
همه به اصطلاح
انتخابات
جمهوری اسلامی
بهیچوجه در
انتخاب این یا
آن عنصر برای
احراز این یا
آن مقام تأثیری
ندارد. آنچه
برای این رژیم
دارای اهمیت
است همانا
کشاندن مردم
به پای صندوق
هاست تا در تبلیغات
از آن به نفع
خود استفاده
نماید. نوکران
اکثریتی و دیگر
عناصر اپوزسیون
ضد انقلابی رژیم
نیز درست برای
رونق بخشیدن
به بساط
انتخاباتی دیکتاتوری
حاکم است که
تلاش می کنند.
تجربه
سالها حاکمیت
دارو دسته ها ی
مختلف از
رفسنجانی و
خامنه ای
گرفته تا خاتمی
و احمدی نژاد
نشان داده که
آنها ماهیتا
کوچکترین فرقی
در حفظ اساس
نظام ضد مردمی
حاکم یعنی
بورژوازی
وابسته به
امپریالیسم
در ایران
نداشته و
ندارند و
اتفاقا در
تجربه زندگی
توده های تحت
ستم ، مردم با
گفتن "سگ زرد
برادر شغال است"
به درستی
ماهيت يکسان
آنها را
آشکارساخته
اند و تجربه
قریب به سه
دهه حاکمیت رژیم
سرکوبگر
جمهوری اسلامی
جای شکی در این
حقیقت باقی نمی
گذارد که تمامی
نمایشات
انتخاباتی این
رژیم بدون
استثنا به غایت
ضد دمکراتیک و
فرمایشی بوده
اند و مضحکه کنونی نیز
از این نظر
تفاوتی با
انتخابات های
قبلی ندارد.
اما برای نشان
دادن عمق ایده
ها و تبلیغات
ضد انقلابی طیف
مذکور به
منظور تلاش
برای اغوای
توده های تحت
ستم و تشویق
آنها به شرکت
در نمایشات
انتخاباتی
مجلس لازم است
تا یکبار دیگر
برخی از واقعیاتی
که در جریان چندین
دوره نمایشات
انتخاباتی رژیم
ضد خلقی جمهوری
اسلامی و در
بستر تجربه عینی
توده های تحت
ستم ما از این
نمایشات
جمعبندی شده و
معیار شناخت
توده های ستمدیده
ولی آگاه ما
قرار گرفته
است یاد آوری
گردند.
اول
آنکه تجربه قریب
به سه دهه
حاکمیت رژیم
سرکوبگر
جمهوری اسلامی
به عینه ثابت
کرده که با
وجود حاکمیت
نظام سرمایه
داری وابسته،
نظامی که
روبنای سیاسی
ذاتی آن را یک
دیکتاتوری
عريان تشکیل
داده و کمترین
مطالبات صنفی
و سیاسی
کارگران و
خلقهای ستمدیده
با قوه زور
سازمانیافته
و مطلق العنان
پاسخ داده می
شود، نظامی که
در آن از کمترین
آزادیهای رایج
در جوامع سرمایه
داری نظیر حق آزادی
بیان، قلم،
تشکل و اعتصاب
و..(هرچند به
صورت ناقص و
صوری) خبری نیست،
به هیچ وجه نمی
توان از یک
انتخابات با
حداقل معیارهای
دمکراتیک سخن
گفت. برعکس در
چنین نظام دیکتاتوری
ای، توده های
تحت ستم ما حتی
از این امتیاز
که مانند سایر
جوامع
بورژوازی هر
چند سال یکبار
طبقه حاکم به
آنها امکان
دهد که با رای
شان یکی از
دارودسته های
حاکم را به
عنوان
چپاولگران
دور بعدی
انتخاب نمایند
نیز محروم
هستند.
به اعتبار حقیقت
فوق، آن چه که
تا کنون زیر
نام
"انتخابات"
در این نظام
سازمان داده
شده، جز
انتصاباتی
حکومتی نبوده
که در بالاترین
سطح هرم دیکتاتوری
بر روی نتايج
آن تصمیم گیری
شده و سپس
تلاش شده تا
با برگزاری
نمایشات
انتخاباتی به
آن تصميم
گيرها رسمیت و
قانونیت داده
شود.
در
چنین سیستم
انتخاباتی ای معیار
نه رای توده
ها بلکه عزم
گردانندگان
نظام سرمایه
داری وابسته
به امپریالیسم
است که نتیجه
آن برغم هر رایی
(اعم از "سفید"
و "غیر سفید")
که مردم
ناآگاه به
صندوقها ریخته
باشند از این
صندوقها بیرون
می آید و غیر
منتظره نیست
که در آخرین
پرده از چنین
سیستم
انتخاباتی ای
(انتخابات ریاست
جمهوری) می بینیم
که به اعتراف
برخی از
کارگزاران رژیم
"یک میلیون رای"
کروبی مزدور
به نفع احمدی
نژاد جنایتکار
به آسانی
جابجا و حذف می
شود!
اما
درست به همان
اندازه که نظر
و رای شرکت
کنندگان در این
معرکه گیریهای
انتخاباتی
برای رژیم مهم
نیست، شمار
بالای آراء
اعلام شده در
هر انتخابات
برای
گردانندگان
نظام حیاتی
ست. چرا که
شمار بالای
آراء استخراج
شده از
صندوقهای
مارگیری
جمهوری اسلامی،
در افکار عمومی
و بویژه در
سطح بین المللی
مبنای تبلیغات
مبتنی بر
داشتن "پایه
مردمی" و
"مشروعیت"
بخشيدن به
چهره ضد مردمی رژیم
جمهوری اسلامی
ست. واقعیتی
که از یک سو
توضیح دهنده
چرائی تلاشهای
بی وقفه
گردانندگان
جمهوری اسلامی
و وابستگان
رسمی و غیر
رسمی آنها برای
ترغیب مردم به
مشارکت در نمایشات
انتخاباتی
بوده و از سوی
دیگر توضیح
دهنده اساس
تقلبات و جعلیات
و آمارسازی های
مقامات حکومت
در هردوره بنا
به مصالح اش
راجع به
تعداد واجدین
حق رای می باشد.
نمایشات
پوشالین
انتخاباتی
جمهوری اسلامی
در سه دهه
گذشته یک درس
دیگر هم برای
مردم آگاه و
مبارز ما
داشته است و
آن این که آن
چه برای
دارودسته های
مختلف درون
حکومت از
"معتدل" و
اصلاح طلب" گرفته
تا "راست" و "
افراطی"
و"اصول
گرا"در تمام
شرایط و بدون
استثنا هدف
اساسی ست
همانا حفظ و صیانت
نظام دیکتاتوری
حاکم از گزند
جنبش های
اعتراضی توده
ها و دفاع از
منافع امپریالیستها
و سرمایه
داران وابسته
به هر قیمت
بوده و می
باشد. این
واقعیت را
تمامی این
جناح ها
در جریان
زمامداری خود
در دوره های
مختلف و بویژه
در جریان 8 سال
حکومت دار و
دسته خاتمی فریبکار
به عینه نشان
داده اند. در
نتیجه اگر در
آستانه هر یک
از این نمایشات
انتخاباتی،
ما شاهد تشدید
تبلیغات واهی
و گزافه گویی
در مورد
"اختلافات"
جناح های
متخاصم و
"برنامه های"
گوناگون آنان
هستیم، علت این
است که آنها می
کوشند تا با ایجاد
توهم راجع به
ظرفیت تضادهای
درونی رژیم و
نمایش یک جناح
به عنوان
باصطلاح ناجی
توده ها، مردم
بیشتری را به
امید تغییر در
وضع نکبت بار
زندگی خود به
پای صندوق های
رأی بکشانند.
اما این تاکتیک
بخش دیگری از
سیاستهای ضد
خلقی طبقه
حاکم برای فریفتن
و اغوا کردن
توده هاست که
بویژه در
سالهای اخیر
به آن اتکا می
گردد و فاقد
کمترین عنصر
واقعی ست. در
معرکه اخیر
عناصر اپوزسیون
ضد انقلابی نیز
به کمک رژیم
آمده اند تا این
پیام مسموم را
پخش کنند که
مردم باید در
انتخابات
فرمایشی شرکت
کنند تا اصلاح
طلبان را به
مجلس بفرستند
و از میان بد و
بدتر یکی را انتخاب
کنند. در حالی
که تجربه نشان
داده که هیچ یک
از دارو دسته
های درون
حکومت برغم اختلافات
واقعی ای که
با یکدیگر در
چگونگی حفظ
نظام دارند،
تا آنجا که به
امر استثمار و
سرکوب توده ها
و پاسخگوئی به
معضلات واقعی
زندگی آنها نظیر
فقر و بیکاری
و گرانی و
تورم و فحشا و
اعتیاد بر می
گردد، کاملا
با یکدیگر
متفق القول و
همدستند.
مردم
تحت ستم ما
کاملاً متوجه
این امر هستند
که نمایشات
انتخاباتی
مجلس هشتم
همچون تمامی
"انتخابات" دیگر
جمهوری اسلامی
کمترین منافعی
برای آنها
ندارد و درست
به همین دلیل این
انتصابات بار
دیگر با بی
اعتنایی
گسترده
کارگران،
زنان، دانشجویان،
جوانان و
خلقهای تحت
ستم روبرو
خواهد شد. چرا
که رای واقعی
کارگران و
توده های رنجدیده
ما در فریادهای
رسای روزمره
آنها در جامعه
تحت سلطه ماست
که هر روز با
شدت تمام و با
شعارهای "مرگ
برجمهوری
اسلامی"، ما
حکومت اسلامی
نمی خواهیم" ،
"ما زن و مرد
جنگیم، بجنگ
تا بجنگیم"
و.....پژواک می یابد
و خبر از
تداوم مقاومت
و مبارزه علیه
رژیم سرکوبگر ی
می دهد که
سرنوشت آن نه
در پای صندوق
های رای نمایشات
انتخاباتی
بلکه در زیر
امواج سهمگین
پیکار توده های
آگاه و به
پاخاسته برای
سرنگونی آن تعیین
خواهد گشت.
بازگشت
به صفحه اصلی
http:/www.siahkal.com