به نقل
از : 19 بهمن ، نشریه
سیاسی - خبری
چريکهای
فدايي خلق
ايران
شماره 60 - آبان
ماه 1386
سرکوب و
زندان، پاسخ
رژیم به
مطالبات برحق
کارگری
روز 8 آبان ماه یکی
از بیدادگاه
های رژیم ضد
خلقی جمهوری
اسلامی،
احکام زندان
صادر شده بر
علیه منصور
اسالو و ابراهیم
مددی دو تن از
فعالین کارگری
در شرکت واحد
اتوبوسرانی
را تایید کرد.
مطابق این
احکام منصور
اسالو به 5 سال
زندان تعزیری
و ابراهیم مددی
به 2 سال حبس
تعزیری محکوم
شدند. بیدادگاه
های جمهوری
اسلامی با بیشرمی
تمام منصور
اسالو و ابراهیم
مددی را متهم
به "تبلیغ بر
علیه نظام" و "
اقدام برعلیه
امنیت ملی" نموده
اند. اتهامی
که نمی تواند
جز با پوزخند
و تمسخر افکار
عمومی ای
روبرو شود که
در جریان دستگیری
و تعقیب قانونی
این دو تن
قرار داشته
اند و می
دانند که آنها
بارها تصریح
کرده اند که
مبارزات و
خواستهای شان
در چارچوب
"قانون اساسی"
و مقررات
جمهوری اسلامی
بوده است.
در این شکی نیست
که صدور این
احکام ضد خلقی
برای فعالین
کارگری در
چارچوب موج جدیدی
از تعرض وحشیانه رژیم
جمهوری اسلامی
برای سرکوب
کارگران تحت
ستم ما صورت می
گیرد که هدف
آن تحت
فشارقرار
دادن و
منکوب کردن هر
چه بيشترجنبش
کارگری ای ست
که هر روز تجلی
حرکت و مبارزه
آن در گوشه ای
از کشور خواب
خوش را از رژیم
ضد کارگری
جمهوری اسلامی
ربوده است. به
این اعتبار
تمامی نیروهای
آزادیخواه و
انقلابی باید
احکام صادره
فوق را محکوم
نموده و خواست
آزادی تمامی
فعالین کارگری
اسیر در چنگال
جمهوری اسلامی
را با بانگی
رسا فریاد کشند.
صدور سالها
زندان تعزیری،
برای فعالین
کارگری که هیچ
گناهی جز تلاش
برای پیگیری و
احقاق حداقل
حقوق صنفی و
قانونی
کارگران به
جان آمده
نداشته اند،
اوج قساوت و
وحشیگری نظام
بورژوازی
وابسته و رژیم
محافظ آن یعنی
جمهوری اسلامی
را نشان می
دهد. نظام و رژیمی
که کوچکترین
حرکت اعتراضی
کارگران برای
تحقق حقوق اولیه
انسانی خویش
را نیز بر نمی
تابد. و بدتر
از آن هر گونه
تلاش مسالمت
آمیز و قانونی
برای به رسمیت
شناخته شدن این
حقوق در نظام
حاکم را
"اقدام علیه
امنیت ملی" جا
زده و در این
چارچوب با آن
برخورد می
کند. این واقعیت
بر یک تجربه
ارزشمند
مبارزاتی
طبقه کارگر در
ایران مهر تایید
می زند و آن این
که تحت نظام
سرمایه داری
وابسته، جایی
که دیکتاتوری
و قهر عریان
روبنای ذاتی این
نظام را تشکیل
می دهد، نظام
حاکم، ظرفیت
تحمل کمترین
اعتراض متشکل
و مبارزه
سازمان یافته
کارگران برای
تامین حقوق
صنفی سیاسی
خود را نداشته
و هرگونه حرکت
در جهت افزایش
عادلانه
دستمزد،
بهبود شرایط
کار، پرداخت
حقوقهای عقب
مانده، حق
داشتن تشکل های
مستقل صنفی و ...
در چارچوب این
رژیم بشدت
سرکوب شده و دیکتاتوری
حاکم با اعمال
شنیع ترین جنایات
نظیر بریدن
زبان فعالین
حقوق کارگری، ایجاد
رعب و وحشت،
زندان و شکنجه
کارگران
مبارز و
بالاخره ترور
و به گلوله
بستن آنها می
کوشد تا در
جلوی مبارزات
کارگران سدی ایجاد
کرده و از رشد
جنبش انقلابی
آنان جلوگیری
نماید. واقعیتی
که به کارگران
مبارز و به
پاخاسته ما این
درس مهم
مبارزاتی را یاد
می دهد که در
شرایط جامعه
تحت سلطه ما
سرمایه داران
زالو صفت
وابسته و رژیم
آنان زبانی جز
زبان قهر را
نمی فهمند. و
در نتیجه تنها
بر بستر
مبارزه برای
سرنگونی قهر
آمیز این
حکومت
سرکوبگر است
که شرايط لازم
جهت تشکل و بسیج
هر چه وسیعتر
کارگران
مبارز به وجود
خواهد آمد.
بازگشت
به صفحه اصلی
http:/www.siahkal.com