به نقل از : 19 بهمن ، نشریه سیاسی - خبری چريکهای فدايي خلق ايران

شماره 59 - مهر ماه 1386

جنبش دانشجوئی ايران و ضرورت تلاش برای ايجاد تشکل مستقل دانشجوئی!

با فرا رسیدن مهر ماه، در شرايطی شاهد آغاز سال تحصيلی جديد هستيم که در سال گذشته دانشجویان مبارز و متعهد، پیمان خود را برای مبارزه با نظام دیکتاتوری حاکم تجدید کردند. سال گذشته سالی بود که عکس احمدی نژاد جنايتکار در مقابل چشمانش به آتش کشیده شد و دانشجویان وی را با شعار مرگ بر دیکتاتور مجبور به ترک محیط دانشگاه نمودند. سالی که جنبش دانشجویی حقیقتا زخم هایی را بر پیکر فرسوده این جانیان وارد کرد. بر این اساس، اکنون رژیم به خیال واهی خویش برای این که بتواند امسال رابه سال سکوت و عقب نشینی تبدیل کند این چنین گستاخانه فرزندان مبارز خلق یعنی دانشجویان آگاه و رزمنده را دستگير ودر سیاه چال های خود مورد شکنجه قرار داده است .

صفحه 2

از اين زاويه، آغاز سال تحصیلی امسال، یاد آور همان نخستین سالهای به قدرت رسیدن حکومت خفقان آور جمهوری اسلامی است. در آن سالهای سیاه، رژیم برای خاموش کردن شعله های انقلاب مردم ایران، برای عقب نشاندن توده ها و باز پس گیری دستاوردهای مبارزاتی شان و جلوگيری از تداوم مبارزه آنها بر علیه نظام غارتگرانه سیستم سرمایه داری وابسته حاکم ، از آنجا که می دانست دانشگاه ها در دوره شاه، سنگر انقلاب بوده اند و پس از قيام بهمن نیز به مرکز تجمع مبارزين و انقلابيون تبديل شده اند، درهای دانشگاه ها را بلافاصله بست تا بدینوسیله بتواند شرایط " مطلوبش " را برای سرکوب جو مبارزاتی در درون دانشگاه ها بوجود بیاورد. در دوران سیاهی که با اخراج استادان و دانشجویان مبارز و کمونيست شروع شد، به جای استادان ديگر انديش و معترض، مزدوران وابسته به رژیم در دانشگاه ها مستقر شدند. "امتحان ایدئولوژیک" را برای از صافی رد کردن دانشجویان به آنها تحمیل کردند و دانشجویان را مورد تصفیه قرار دادند تا فضای نکبت بار و شوم خود را با خیال واهی یک دست کردن دانشجویان در دانشگاه ها، آماده کنند.

امسال درهای دانشگاهها در حالی گشوده میشوند که تعداد بیشماری از دانشجویان آزادیخواه در اسارت گاه های رژیم، تحت شکنجه های وحشیانه قرار دارند و صدها تن از دانشجویان به جرم آزاد اندیشی برای همیشه از تحصیل محروم و به دانشگا ه ها ممنوع الورود شده اند. با وجود شرایط سانسور و خفقان حاکم و با وجود تهدید هایی که رژیم بر خانواده های دانشجویان اعمال میکند ، اخبار منتشره از ددمنشی های غير قابل وصف این مزدوران در برخورد با فرزندان این آب وخاک حکايت می کند. در پاره ای از این گزارش ها گوشه هایی از شکنجه هائی که به دانشجويان دستگير شده اعمال شده به شرح زير نقل گرديده است :محرومیت غذایی و بی خوابی برای مدت طولانی ، حبس مبارزین در سلول هایی با فضایی که آنقدر کوچک هستند که زندانی امکان تکان خوردن را هم نمی یابد، اجبار بر ایستادن بر روی یک پا برای مدت زمان طولانی و هم سلول کردن دانشجویان با زندانیان خطرناک غير سياسی ،مشت و لگد زدن بر سر و صورت دانشجویان که در مواردی باعث انتقال زندانیان به بهداری بند 209 اوین شده است...

خبر های تکان دهنده ای مبنی بر این که چگونه مزدوران نظام سرمایه داری حاکم ، در مسلخ گاه اوین ، دانشحویان را مورد آزار جنسی قرار میدهند نیز درج شده است. مزدوران رژیم دانشجویان را بر زمین خوابانده آنها را مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده اند که صدای ناله و ضجه آنها به گوش زندانیان سیاسی دیگر رسیده که خود این مسئله باعث اقدام به خود کشی برخی از دانشجویان گشته است.

روشن است که هدف اصلی رژیم در ارتکاب به این جنایات خرد کردن روحیه مقاومت و مبارزه در دانشجويان و بر حذر کردن آنها از مبارزه می باشد . تلاش برای گرفتن اعترافات موهوم از دانشجویان در زیر فشار های شديد روحی و جسمی درست در اين راستا می باشد. رژيم از رشد گرايش به اعتراض و مبارزه و تلاش برای شکل دادن به تشکل های مبارزاتی در ميان دانشجويان در هراس است. به همين دليل به هر وسيله ای متوسل می شود تا از تشکل یابی مبارزات مستقل دانشجویی جلوگيری کند، به همین دلیل دیکتاتوری حاکم با توسل به شیوه های سرکوبگرانه تلاش میکند که شکل گیری این تشکلات را در نطفه نابود سازد زیرا به خوبی میداند که دانشجویان با تشکل یابی انقلابی و طرد ارگانهای دست ساز دولتی از دانشگاه ها است که میتوانند مبارزات خود را در جهت نابودی نظام مرتجعانه حاکم به پیش ببرند. نکته کاملاً چشمگیری که امروز در مبارزات دانشجوئی شاهد آن هستیم همانا مبارزه دانشجویان برای ایجاد تشکل های مستقل خود می باشد. آنها می کوشند تا با ایجاد تشکل های دانشجوئی مستقل از نهاد های وابسته به رژیم و با سازماندهی خود، شیوه های هر چه موثرتری را برای مقابله با پلیس سیاسی رژیم پیدا کرده وبه اين وسيله ضربه پذیری خود را کاهش دهند.

در واقعیت، برای مقابله با دشمنی که به طور کاملاً سازمان یافته دست به سرکوب می زند، باید متشکل و سازمان یافته حرکت کرده و بر نقطه ضعف مبارزات جاری دانشجویی فائق آمد. مبارزاتی که عليرغم تمام فدا کاریها و مشقاتی که دانشجویان مبارز متحمل شده اند به دلیل فقدان سازماندهی و رهبری انقلابی نتوانسته نیروهای مبارز اما پراکنده در این جنبش را در زیر یک پرچم و با برنامه ای رادیکال متشکل کند. همین تلاشی که دشمن برای رد یابی و از بین بردن تشکلات انقلابی دارد خود بهترین دلیل برضرورت ایجاد تشکل های انقلابی در جهت تداوم و پیشبرد امر مبارزه میباشد.

درس گیری از تجربیات چند سال اخیر نشان میدهد که جدا از جنگ های زرگری فی مابين جناح های درونی رژيم که عمدتا بر سر تقسیم قدرت در بین سردمداران این رژیم صورت میگیرد ، این مزدوران برسر یک اصل همواره متفقل القول می باشند و آنهم حفظ کلیت این رژیم در مقابل توده های رنجدیده ایران می باشد. چرا که برای همه آنها حفظ مناسبات غارتگرانه سرمایه داری حاکم حرف اول را میزند. به همین دلیل هست که مهم نیست که کدام جناح در قدرت باشد ، هر گاه که بقای این رژیم مورد تعرض توده ها قرار بگیرد تمام این جانیان دست در دست هم در سرکوب توده ها لحظه ای درنگ نخواهند کرد.

در مقابل، تداوم مبارزات دانشجویان در اعتراضات آنها بر علیه سرکوب ها ی وحشیانه رژیم در دستگیری یاران در بندشان ، در همراهیشان با خانواده های بازماندگان زندانیان سیاسی دهه 60 در خاوران، در حمایت از مبارزات زنان و پیوند مبارزاتی اشان با مبارزات کارگران و زحمتکشان نشان عزم آهنین خلقی است که در طول حاکمیت این رژیم با همه فراز نشیب هایی که پیموده هرگز در مقابل زورگویان سکوت نکرده و زبونی رژیم را در برابر مبارزات خود بار ها بر ملا کرده است.

بازگشت به صفحه اصلی

http:/www.siahkal.com