به
نقل از : 19 بهمن ،
نشریه سیاسی -
خبری چريکهای
فدايي
خلق ايران
شماره 51 -
بهمن ماه 1385
سهمیه بندی
جنسی در
دانشگاه ها، یورش
جدید جمهوری
اسلامی به
زنان
نمایندگان
رژیم زن ستیز
جمهوری اسلامی
با ارائه
دوباره طرح
"سهمیه بندی
جنسی" در امر
پذیرش داوطلبین
ورود به
دانشگاه های
کشور مترصد قانونی
ساختن اعمال
شدیدتر تبعیض
جنسی در عرصه
آموزش و
سازمان دادن یورش
ضد خلقی دیگری
به حقوق زنان
در کشور می
باشند. مطابق
این طرح ،
سردمداران رژیم
زن ستیز جمهوری
اسلامی با
توجه به واقعیت
رشد روز افزون
ورود زنان به
دانشگاه های
کشور در صددند
تا با اعمال
محدودیت (
تاسقف 50 درصد
در برخی رشته
ها) در رابطه
با شمارزنانی
که با کوشش
خودبه
دانشگاه ها
راه می یابند،
در حقیقت از
تعداد دانشجویان
زن در دانشگاه
ها بکاهند.
امری که در
چارچوب نظام
ضد خلقی حاکم
به معنای
اعمال فشارهای
جدید بر زندگی
زنانی ست که
در شرایط طاقت
فرسای کنونی
در جمهوری
اسلامی حتی
بدون این
قانون ضد خلقی
تحت شدیدترین
محدودیت ها و
فشارهای
اقتصادی و
اجتماعی و
فرهنگی قرار
دارند.
تلاش برای
قانونی ساختن
این طرح ضد
خلقی در شرایطی
تشدید شده است
که در سالهای
اخیر با سرعت
زیاد بر تعداد
دختران و زنانی
اضافه گشته که
با گذشتن از
تمامی موانع
زن ستیزانه و
ضد مردمی
دستگاه آموزشی
جمهوری اسلامی
(ازکنکور
گرفته تا
پروسه های تحقیق
و تایید صلاحیت
مذهبی و فردی
توسط دستگاه
های اطلاعاتی
و ..) وارد
دانشگاه ها و
مراکز آموزش
عالی شده و در
جهت رشد آگاهی
و استعدادهای
خود کوشیده
اند و در محیط
دانشگاه فرصتی
را برای گسترش
فعالیت و شرکت
موثرتر در
مبارزات
اجتماعی برای
کسب حقوق پایمال
شده خویش یافته
اند. تا جایی
که بنا به
آمار رسمی در
سال 1382 حتی در
برخی رشته ها
بیش از 70 در صد
از دانشجویان
پذیرفته شده در
دانشگاه ها را
دختران تشکیل
می دادند وهم
اکنون نیز
داوطلبین زن
شرکت کننده در
کنکور 61 درصد
کل داوطلبین
را تشکیل می
دهد. در همین
رابطه
کارگزاران
مرتجع حامی
طرح تبعیض جنسی
در دانشگاه ها
با عنوان
ساختن مهملاتی
همچون"بالا
رفتن سن
ازدواج و رشد
طلاق"، "شکسته
شدن قداست
خانواده !!" و
باصطلاح جلوگیری
از ازدیاد "بیکاری"
در بین مردان
کوشیده اند تا
این تهاجم زن
ستیزانه جدید
را همچون تاکتیک
همیشگی در
جمهوری اسلامی
با
لفافه های "مذهبی"
و فریبکارانه
بپوشانند. در
حالیکه کیست
که نداند عامل
اصلی ناهنجاریهای
اجتماعی در جامعه
و در سطح
خانواده، همین
رژیم سرکوبگر
و ضد خلقی است
که در تمام
طول 28 سال حاکمیت
منحوس خویش با
اعمال دیکتاتوری
عریان در
حفاظت از نظام
سرمایه داری
وابسته ، با
تشدید غارت و
چپاول
کارگران و
توده های ستمدیده
، با بیکارسازیهای
وسیع کارگران
و کارمندان
(که بخش قابل
توجهی از آنان
را زنان تشکیل
می دهند) ، با
رشد فقر و بیکاری
و گرانی و
تورم ، مانع
از ازدواج و
تشکیل
خانواده در بین
جوانان شده
بلکه با در هم
پاشی و نابودی
هزاران هزار
خانواده و رشد
بی سابقه بیماریهای
اجتماعی نظیر
فحشاء و اعتیاد
و.. گشته است. رژیمی
دم از "قداست
خانواده " می
زند و ظاهرا
برای "بالا
رفتن سن
ازدواج و رشد
طلاق" اشک
تمساح می ریزد
که اصولا در
تمام طول حاکمیت
ننگین خویش
باعث از هم
پاشیدن
خانواده های
بسیاری گشته
است. رژیمی که یک
لحظه از دخالت
در خصوصی ترین
زوایای زندگی
توده های تحت
ستم و بویژه
زنان باز
نمانده و هر
جا که منافع
طبقه و نظام
ضد خلقی حاکم یعنی
سرمایه داری
وابسته ایجاب
نموده با تصویب
و عملی کردن
قوانین
سرکوبگرانه و
ضد مردمی،
خانواده های
محروم را مورد
تعدی قرار
داده است. رژیمی
دم از "قداست
خانواده" می
زند و می کوشد
تا گسترش و
اعمال تبعيض جنسی
در محیط
دانشگاه ها را
"دفاع" از
خانواده
جابزند که تحت
حاکمیت جهنمی
آن حد اقل 600
هزار زن محروم
تنها در تهران
مجبورند تا
برای سیر کردن
شکم خود و
خانواده شان
به فحشاء روی
بیاورند و هر
روز نیز بر
تعداد آنها
افزوده می
گردد.
واقعیت
این است که در
چند دهه اخیر
رشد روزافزون
مناسبات سرمایه
داری وابسته
در ایران و نیازهای
این نظام ضد
خلقی برای
استثمار شدیدتر
و تامین نیروی
کار
ارزانتر(بویژه
با توجه به
کشته شدن صد
هاهزار تن از
مردان در جبهه
های جنگ ضد
خلقی ایران و
عراق) باعث
تشدید روند
کنده شدن
اجباری زنان
از چهارچوب محیط
خانه و شرکت
هر چه وسیعتر
زنان در امور
اجتماعی و
اقتصادی و
فرهنگی و
آموزشی شده
است به شکلی
که هم اکنون
طبق آمار رسمی،
زنان، سرپرست
و نان آور
حداقل بیش از یک
میلیون
خانواده
اکثرا محروم و
فقیر در ایران
هستند. و درصد
بالایی از
فارغ التحصیلان
دانشگاهی که
هر ساله وارد
بازار کار می
گردند را نیز
زنان تشکیل می
دهند. از سوی دیگر
رژیم وابسته
به امپریالیسم
جمهوری اسلامی
در مقابله با
بحران اقتصادی
مزمن و
وحشتناک نظام
امپریالیستی،
برای حفظ سود
آوری و تامین
منافع
غارتگرانه
سرمایه داران
و امپریالیستها
در تمام طول
حاکمیت خویش
کوشیده است تا
بار خانه خراب
کن بحران
اقتصادی نظام
را بر دوش
کارگران و
توده های ستمدیده
سرریز سازد.
درست در این
عرصه است که
ماشاهد آن هستیم
که چگونه این
رژیم ضد خلقی در جریان
هجوم به زندگی
و کار و
دستمزد طبقه
کار و توده های
محروم (چه مرد
و چه زن) ، در جریان