پیام کمیته برگزاری سمینار سراسری زندانیان سیاسی به مراسم فراموش نشدنی مادر سلاحی مادر "سه" جانباخته راه آزادی و سوسیالیسم رفقا :

جواد، کاظم و حسین سلاحی

با درود به مادر سلاحی و همه مادران جانفشانان راه آزادی و سوسیالیسم

رفقا و دوستان عزیز،

ما دست اندرکاران کمیته برگذارکننده سمینار سراسری زندانیان سیاسی در مقابل مادر سلاحی و همه مادرانی که فرزندان عزیزشان را در راه آرمان رهایی مردم ستمدیده ایران فدا کردند سر تعظیم و احترام فرود می آوریم و درودهای بیکران خود را نثار مادر سلاحی عزیز و همه مادران جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم می فرستیم.

رفقای عزیز در شرایطی یاد یاران را در حضور مادر سلاحی برگزار می کنیم که در ایران لحظه به لحظه مبارزات مردم اوج بیشتری می گیرد و با وجود فضای جنگی که امپریالیسم امریکا و جمهوری جهل و جنایت اسلامی بوجود آورده اند مبارزه برای آزادی و برابری با اشکال گوناگون توسط اقشار مختلف مردم، کارگران، معلمان، جنبش زنان، دانشجویان .... می رود که جنبه سراسری و بنیان کن خود را به نمایش بگذارد. در طول تاریخ دیکتاتورها، ستمگران، جانیان و مزدوران سعی و توان خود را بکار گرفتند و می گیرند نه تنها با کشتار و سرکوب مخالفین سیستم سرکوبگر خود صدای آزادی خواهان و کمونیست ها را خفه کنند بلکه تلاش می کنند که فریاد و آرمان مخالفین خود را بدست فراموشی بسپارند و به هر ترفندی متوسل می شوند که همبستگی و ارتباط با خانواده های این عزیزان داغدیده را بکلی قطع کنند. رژیم سرکوبگر شاه این ابزار دست امپریالیستها با سرکوب و ارعاب سعی کرد تاریخ مبارزاتی جانباختگان خلق را به فراموشی بسپارد. اما رهروان آن جانباختگان خواب را بر ساواک و حامیان سلطنتش حرام کردند و با غرش سلاحهای خود تا سرنگونی سلطنت از پای ننشستند.

دیکتاتورهای نظامی آرژانتین هم تصور می کردند می توانند صدای زندانیان ناپدید شده که با دستان بسته به قعر اقیانوس پرتاب کردند را تا ابد خاموش کنند اما "مادران میدان مایو" عکس عزیزانشان را بر سینه زدند و هر پنجشنبه در میدان مایو جمع می شدند و فریاد غرق شده آن قربانیان را به فریادی بلند علیه آن جنایت تبدیل کردند.

دیکتاتورهای نظامی ترکیه هم تصور می کردند که صدای زندانیان ناپدید شده را تا ابد خاموش می کنند اما "مادران شنبه" هر شنبه در شهر استانبول گرد آمدند و آرزوی آن دیکتاتورها را به گور سپردند.

پینوشه دیکتاتور شیلی تصور می کرد می تواند صدای زندانیان ناپدید شده شیلی را تا ابد زیر خاک دفن کند، اما بعد از 3 دهه صدای آن جانباختگان به فریاد نسلی آزادیخواه تبدیل شد که این دیکتاتور فرتوت را در هیچ کجای دنیا راحت نگذاشتند تا به گورش سپردند.

فرماندهان و مجریان قتل عام اردوگاههای تریلنکا و آشویتس هم تصور می کردند که صدای نسلی را که در کوره های آدمسوزی این اردوگاهها خاکستر کردند تا ابد خاموش خواهد ماند. اما 67 سال بعد از آن نسل کشی، جانیان نازی همچنان منفور بشریت هستند.

مادران و پدران نسل جوانی که هر سال بطور دسته جمعی در ابعاد وسیع در گورستان خاوران جمع می شوند و یاد قتل عام زندانیان سالهای 60 و 67 و همه جانباختگان را گرامی می دارند همراه مادران "لعنت آبادها" در سراسر ایران همراه مادران سنندج که هر پنجشنبه بر گور عزیزانشان جمع می شوند، مادران مایو، مادران خاوران، مادران شنبه، مادران دوشنبه، مادران پنجشنبه، همراه همه آزادیخواهان جهان اعلام می کنند که تبهکاران، ستمگران، دیکتاتورها و جانیان اسلامی پیرو قرآن و محمد کور خوانده اند. اگر تصور می کنند کشتار مبارزین راه آزادی و سوسیالیسم را به فراموشی نسلها تبدیل خواهند کرد، انقلاب مردم ستمدیده تک تک آدمکشان و مجریان این کشتار و جنایت را به پای میز محاکمه خواهند کشاند.

درود به همه شما

یاد و خاطره جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم تا ابد زنده و جاودانه خواهد ماند

زنده باد آزادی

زنده باد سوسیالیسم

زنده باد انقلاب

کمیته برگزاری سمینار سراسری زندانیان سیاسی

21 اپریل 2007

بازگشت به صفحه اصلی

http:/www.siahkal.com