مهرنوش

خاطره انقلابيون را همواره بايد گرامیداشت!

چندی پيش مادرم برای شرکت در مراسم "ياد ياران ياد باد" به سوئد سفر کرد و من از طريق ايميل با او در تماس بودم. در روز مراسم نيز همراه با پدرم از طريق پالتاک به بخشهايی از آن مراسم گوش دادم. وقتی مادرم از سفر برگشت، به من پيشنهاد کرد که با استفاده از آنچه که از پالتاک شنيدم و ايميلهايی که با هم رد و بدل کرده بوديم مطلبی در مورد "ياد ياران ياد باد" بنويسم. نوشته حاضر نظرات من در مورد آن مراسم است که مادرم به فارسی ترجمه کرده است.

برای من خيلی جالب است که می بينم چريکهای فدايی خلق از مادرهای مبارز و مقاوم، آنهم در زمانی که در قيد حيات هستند قدردانی می کنند و ارزش مبارزات و فداکاری های آنان را به جامعه و بخصوص به جوانان می شناسانند. آشنايی با زندگی و مرگ پرافتخار انقلابيونی همچون کاظم، جواد و حسين سلاحی برای جوانهايی مثل من (و بخصوص آنهايی که در ايران در حال مبارزه با رژيم هستند) بسيار آموزنده است. آنها معرف ارزشهای والای انسانی بوده و الگوهای انقلابی ای را در مقابل ما قرار می دهند که بتوانيم با پيروی از آنها مسير يک مبارزه پيروزمند را بيابيم. اگر من در ايران بودم مسلمأ خيلی مشتاق بودم (و البته حالا در خارج از کشور هم مشتاق هستم) که با تجربيات انقلابی نسل گذشته آشنا بشوم. مطمئنأ جوانهای انقلابی در ايران نيز می خواهند که از مبارزات انقلابيون پيش از خود درس بگيرند و درواقع يکی از مهمترين اهداف اين نوع مراسم ها نيز همين است.

وقتی رفيق فريبرز سنجری در سخنرانی اش زندگی اين سه برادر انقلابی را شرح می داد، به نظرم اينطور آمد که اين خانواده را می توان نمونه ای از آنچه که در اعماق جامعه تحت سلطه ديکتاتوری پهلوی جاری بود، دانست. کاظم قبل از اينکه مبارزه مسلحانه در سياهکل به وقوع بپيوندد، دستگير شد. او شکنجه های دشمن را تحمل کرد اما اطلاعاتی در مورد رفقای سازمانيش و کارهای مبارزاتی شان به آنها نداد.او جزء مبارزينی بود که سنت "مقاومت در زير شکنجه و خيانت نکردن به انقلاب" را بنيان گذاشتند. سنتی که توسط انقلابيون پس از او نيز دنبال شد. برادر بزرگتر او (جواد) نيزموقع پخش اعلاميه دستگير شد و با آخرين گلوله اش خود را کشت که زنده به دست دشمن نيافتد. اين نيز سنت انقلابی ديگری بود که اين فدايی خلق پايه گذاری کرد. حسين برادر کوچکتر نيز تحت تأثير مبارزات برادرهايش يک گروه انقلابی مسلح تشکيل داد. يعنی او نيز به عنوان يک جوان انقلابی در جامعه آن روز ايران ،جنبش انقلابی ای که جواد و کاظم در شکل دادن به آن سهيم و دخيل بودندرا پذيرفت و با ديگر رفقايش آن را ادامه داد. مادر آنها نيز مثل بقيه خانواده های انقلابی تحت تأثير فرزندان انقلابيش از اين جنبش حمايت کرد و منعکس کننده آرمانهای فرزندان انقلابيش در ميان مردم شد .

امروز هم اگر قرار است که يک انقلاب پيروزمند در ايران سر بگيرد، از همين تجربيات بايد درس گرفت. انقلابی قهرآميز و توده ای که همه زحمتکشان جامعه از آن حمايت کرده و در آن شرکت کنند. و اين زمانی عملی می شود که مثل آنموقع کمونيستهای انقلابی به پا خيزند و روی جامعه تأثير بگذارند.

من از مراسم "ياد ياران ياد باد" خيلی چيزها آموختم. اما برای جلوگيری از طولانی شدن اين نوشته فقط به يک موضوع ديگر اشاره می کنم. در بخشی از مراسم، از خانواده های انقلابيونی که در سالن مراسم حضور داشتند دعوت شد که به روی صحنه بروند و در مورد فرزندانشان صحبت کنند. در آن موقع من و پدرم از طريق پالتاک صدای خانمی را شنيديم که خودش را مادر الله قلی و مهين و و جعفر و محمد علی جهانگيری معرفی کرد. ناگهان من در کمال تعجب ديدم که پدرم خيلی احساساتی شد. من هيچوقت پدرم را اينطور نديده بودم. بعد که دليل آن را برايم توضيح داد، او را کاملأ درک کردم و خودم هم خيلی تحت تأثير قرار گرفتم. پدرم توضيح داد که وقتی يک نوجوان بوده توسط يکی از معلمهايش در اصفهان با الله قلی جهانگيری آشنا شد و از طريق او با مارکسيسم يعنی تئوری انقلابی طبقه کارگر آشنا شد و از آنجا که تنها چريکهای فدايی خلق ادامه دهندگان راه انقلابيونی چون او بودند، به آنها پيوست. پدرم می گويد که الله قلی يکی از الگوهای آزادگی و مقاومت انقلابی بوده است. او می گويد که اين مبارز و رفقايش در 25 بهمن 1362 توسط نيروهای نظامی اصفهان و تهران (به رهبری جلادی به نام اسدالله لاجوردی) محاصره شدند. ولی الله قلی و ديگر انقلابيون تسليم نشدند و تا آخرين قطره خونشان قهرمانانه جنگيدند و اجازه ندادند که جنايتکاران رژيم آنان را زنده به دام اندازند.

من واقعأ چريکهای فدايی خلق را تحسين می کنم که از مبارزات همه مبارزين انقلابی قدردانی می کنند. به قول پدر و مادرم، اين هم يکی ديگر از سنتهای انقلابی است که چريکهای فدايی خلق بنيان گذار آن در جنبش انقلابی ايران هستند.

بازگشت به صفحه اصلی

http:/www.siahkal.com