پـرنیـان شفــق

بــه پــرنیــان شفــق زخون شراره دمید

زسرخی اش شرری به هر ستاره رسید

گلوله بارد که تـا بـرآرد زشـط آتـش و خـون زصبــح تــوده نـویــد

زسرخی هر ستاره اکنون نشسته در تن شب (نشان صبح سپید) 2

ببین که شهر و جنگل ها زقهر آنان خونین است

شهــــــاب راه آینــــــــده زخون آنان آذیـن اسـت

شکوه روشنی فردا زخون برآرد سر

بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن چه سان شراره دمیـد

به سرخی هـر ستاره اکنـون نشستـه در تـن شـب (نشان صبح سپید) 2

زســرنگــونــی شـــب کنون نگر همه جا

زخشم و کینه ی خلق شراره گشته به پا

به نام هر یل که از سیهکل چو تندری دمد از ســرود آتـــش و خـــون

شهادت هر ستاره سازد زسرخ چهره ی خویـش (تلاش و کینه فزون) 2

رهــائــی خلــق ایــران نبرد ما را آئیـن اسـت

و کهکشان فـردای اش زخون آنان آذین است

شکوه روشنی فردا زخون برآرد سر

بگو به میهن که خون بیژن ستاره گشت و از آن چه سان شراره دمیـد

به سرخی هـر ستاره اکنـون نشستـه در تن شـب (نشان صبح سپید) 2