خـون ارغـوان هـا

زده شعلــــه در چمــــن در شــب وطــن خون ارغوان ها

تو ای بانگ شـور افکـن تـا سحــر بــزن شعله تا کران ها

که در خون خستـه گــان دل شکسته گان آرمیـده طـوفــان

بـــه آینـــده گـــان نگـــر در زمــان نگــر بر دمیده طوفـان

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را

کـه لبخنـد آزادی خـوشــه ی شــادی بــا سحــر بــرویــد

سرود ستـاره را مــوج چشمـــه بــا آهـــوان بــگـویــــد

تکرار متن فوق

ستـاره ستیــزد و شـب گــریــزد و صبـح روشــن آیــد

زند بال و پر زنـو آن کبــــوتــــر و ســوی میهــن آیـــد

گرفته تمـام شـب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان

پرد گرده گسترد دانــــه پــــرورد ســر زنـــد بهـــاران

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را

کـه لبخنـد آزادی خـوشــه ی شــادی بــا سحــر بــرویــد

سرود ستـاره را مــوج چشمـــه بــا آهـــوان بگـــویــــد