ای رفیقــان

(ای رفیقــــــــان قهـرمـانـان) 2

(جان در ره میهن خود بدهیم بــی مهــابـــا) 2

از تــــــن مــــــا خــون بــریــزد

از خــــون مـــــا لالــــه خیـــــزد

(پـرلالـه و گـل بشـود همـه جـا چون گلستان) 2

چــون دمــاونـــد ســرفـــرازیــــم

در ره خلـــــــــق جــان ببــازیـــم

(یک پا ننهیـم قـدمـی بـه عقـب تــا دم مــرگ) 2

(در کوه و دشت در بیــابــان) 2

(غران چو یکی شیری که رهـا گشتـه از بنـد) 2

(خلــــق ایــــران همره ماست) 2

(زیـن رو وطــن ام آزاد و رهـا گـردد از بنــد) 2